Όποιος έχει αρρωστήσει και είχε την ανάγκη του εθνικού συστήματος υγείας, έχει αποκτήσει αυτόματα χιλιάδες λόγους για να ρίξει μαύρο στην όποια κυβέρνηση. Επειδή βιώνουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει να έχεις την ανάγκη του εθνικού συστήματος υγείας και να μην διαθέτεις χρήματα. Τι σόι δωρεάν υγεία είναι αυτή που χρειάζεται χρήματα; Αυτή είναι η αποτυχία του ΕΣΥ. Και η ανάστασή του απαιτεί έναν υπουργό με θέληση, έναν άνθρωπο που να μην φοβάται το πολιτικό κόστος. Η Υγεία θέλει τον Άδωνή της!
Από που να το πιάσει κανείς και που να το αφήσει. Τα εξωτερικά ιατρεία; Τα επείγοντα; Τις άθλιες υποδομές στα δεκάδες μικρά νοσοκομεία που είναι διασκορπισμένα στην Αττική; Στα shop in the shops που είναι το σήμα κατατεθέν ενός συστήματος που καταρρέει; Στις μεγάλες ζημίες των νοσοκομείων; Στις ελλείψεις ειδικοτήτων ιατρών, όπως αναισθησιολόγων;
Το ΕΣΥ έχει πεθάνει. Αλλά χρειάζεται να αναστηθεί. Και ένα εθνικό σύστημα υγείας για να λειτουργήσει δεν είναι απαραίτητο να είναι κρατικό. Δεν έχει την παραμικρή σημασία για τον φορολογούμενο αν είναι ιδιωτικό ή κρατικό. Δημόσιο θα πρέπει σίγουρα να είναι. Αλλά το κρατικό με το ιδιωτικό είναι κάτι που δεν ενδιαφέρει τους πολίτες. Οι πολίτες χρειάζονται πλήρη κάλυψη από τα ασφαλιστικά τους ταμεία και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, Υπηρεσίες που σήμερα είναι σε θέση να προσφέρουν κυρίως τα ιδιωτικά νοσοκομεία…
Θα σας δώσω ένα και μόνο παράδειγμα. Προσωπικό παράδειγμα! Συγγενικό μου πρόσωπο χρειάστηκε να νοσηλευτεί στην πολυδύναμη εντατική του Σωτηρία. Νέα εντατική, από αυτές που η κυβέρνηση εγκαινίασε μέσα στον covid. Νέο «μαγαζί», νέοι άνθρωποι, εξαιρετικές συνθήκες. Χάρη στην αφοσίωση αυτών των ανθρώπων και στις εξαιρετικές εγκαταστάσεις, ο ασθενής πήγε καλά και δεν συνάντησε τα συνηθισμένα προβλήματα των εντατικών. Και ήρθε η ώρα να πάει σε ένα δωμάτιο.
Μιλάμε για ασθενή που ήταν για έναν μήνα διασωληνωμέμος. Μόνο που δεν υπήρχε μονόκλινο δωμάτιο. Σκεφτείτε έναν ασθενή με βαρύ ιστορικό, να έχει γλιτώσει από βέβαιο θάνατο και στην ανάρρωσή του να χρειάζεται να πάει σε ένα δωμάτιο με άλλους τρεις ασθενείς και δεκάδες επισκέπτες τους. Είναι σαν να προκαλεί κανείς τον θάνατο, να τον καλεί σε μονομαχία. Κι έτσι και έχει κάποιος την οικονομική δυνατότητα, μπορεί να μεταφερθεί για δύο τρεις μέρες που χρειάζεται σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο. Αν δεν την έχει;
Να μην συζητήσουμε για τις περιπτώσεις εκείνες που κάποιος χρειάζεται επείγουσα ιατρική βοήθεια και την αναζητά στα επείγοντα ενός κρατικού νοσοκομείου. Φτάνοντας στα επείγοντα καταλαβαίνει ότι όλο αυτό το πράγμα είναι λάθος στημένο.
Μιλάνε οι οπαδοί του κρατισμού για το ιερό τοτέμ της δημόσιας υγείας. Και ότι αυτή κινδυνεύει αν αυξήσει το ποσοστό συμμετοχής του στην πίτα ο ιδιωτικός τομέας. Πλάκα μας κάνουν! Για ποια δημόσια υγεία μιλάνε; Αν τους τύχει και δικός τους άνθρωπος χρειαστεί βοήθεια στο σπίτι από νοσηλευτικό προσωπικό, ίσως τότε να αλλάξουν άποψη για το τι είναι πραγματικά δημόσιο και τι δεν είναι. Το σημερινό ΕΣΥ πρεσβεύει την άποψη «αν έχεις χρήματα ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν». Αν αυτό είναι δημόσιο, ας το αφήσουμε να πεθάνει. Δεν αξίζει σε έναν άνθρωπο που έχει πληρώσει εισφορές για να εξασφαλιστεί σε μια δύσκολη στιγμή και βρίσκεται ξαφνικά εγκαταλελειμμένος στη μοίρα του.
Αλήθεια! Τι νόημα έχει να έχουμε στην Αθήνα δεκάδες αχούρια που τα λέμε κατά ευφημισμό νοσοκομεία και να μην προχωρήσουμε στην δημιουργία δύο τριών μεγάλων και σύγχρονων μονάδων; Δεν υπάρχουν λεφτά; Υπάρχουν! Μπορούν να γίνουν με την σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Σε τι χαλάει όλο αυτό τον «δημόσιο χαρακτήρα» που έχουν σήμερα τα κρατικά νοσοκομεία; Για να μην κοροϊδευόμαστε, δημόσιος δεν είναι. Θα μπορούσε να είναι, αλλά δεν είναι. Είναι ένα ακόμη χρεοκοπημένο σύστημα μιας χρεοκοπημένης χώρας. Ότι πρέπει να αλλάξει, πρέπει. Ότι χρειάζεται ένας άνθρωπος που θα τολμήσει να το κάνει και να τα βάλει με οργανωμένα συμφέροντα, είναι ακόμη γεγονός. Χρειάζεται ένας Άδωνης. Για την ακρίβεια, χρειάζεται ο Άδωνης. Μπορεί στην διαδρομή να ακούσει «πολλά», αλλά στο τέλος θα έχει τουλάχιστον καταφέρει να αφήσει κάτι πίσω του για το οποίο τόσο ο ίδιος όσο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μείνουν στην ιστορία.
Θανάσης Μαυρίδης
