Περίμεναν τον Πρόεδρο Τραμπ να ρίξει τον Μητσοτάκη! Θα πρέπει τώρα να έχουν πέσει σε βαθιά περισυλλογή. Κάτι σαν καταστολή. Να περιμένεις οι «ξένες δυνάμεις» να σε διορίσουν κυβερνήτη! Πραγματικά, τραγικό. Να περιμένεις να έρθει η νέα πρέσβης στην Αθήνα για να πει στον πρωθυπουργό της χώρας «Kyriakos go home» και την ίδια ώρα να δώσει σε εσένα το χρυσό ρόλο του επίσημου εκπροσώπου του Τραμπ! Αυτή είναι η πολιτική στην Ελλάδα. Πολιτική ραγιαδισμού…
Λοιπόν! Ο Τραμπ δεν είναι ούτε φίλος, ούτε εχθρός της Ελλάδας. Τα αμερικανικά συμφέροντα κοιτάζει. Όπως και ο Μητσοτάκης κοιτάζει τα ελληνικά συμφέροντα. Ο Τραμπ θα στηρίζει τον Μητσοτάκη όσο κρίνει ότι αυτό είναι προς το δικό του όφελος και θα τον «αδειάσει» όταν και πάλι πιστέψει ότι αυτό θα τον ωφελήσει. Έτσι συνέβαινε πάντα στις διεθνείς σχέσεις και έτσι θα συμβαίνει. Δεν βρίσκεται εκεί η είδηση, αλλά στο γεγονός ότι υπήρξαν Έλληνες πολιτικοί που για δικό τους όφελος θα ήθελαν να δουν τον Τραμπ να πυροβολεί στα μάτια τον Έλληνα πρωθυπουργό. Δεν τους νοιάζει η ζημιά που θα υποστεί η χώρα, αρκεί να δουν τον πολιτικό θάνατο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτό είναι το πολιτικό μέλλον της χώρας; Πολύ φοβόμαστε ότι με τέτοιες αντιλήψεις μια χώρα δεν έχει το παραμικρό μέλλον…
Έχουν σπείρει τον ιό της διχόνοιας. Έχουν κατηγορήσει τον εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας για απίστευτα πράγματα. Και δεν μιλάμε για ιδεολογικούς εχθρούς, αλλά για συγκατοίκους στη δεξιά πολυκατοικία. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο από το να πάρουν στα χέρια τους την εξουσία. Κι ας καεί η χώρα απ’ άκρη σε άκρη. Στα δικά τους μάτια ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε τη δύσκολη δουλειά: Κέρδισε κατά κράτος την Αριστερά και τώρα πιστεύουν ότι… τελείωσε η αποστολή του.
Ανάμεσα όμως σε όλα αυτά που στο τέλος αφορούν μόνο έναν στενό κύκλο ανθρώπων, οι οποίοι και ενδεχομένως αντιμετωπίζουν την κεντροδεξιά και την ίδια τη χώρα με ιδιοκτησιακή αντίληψη, υπάρχει και μια σκληρή πραγματικότητα που αφορά την πατρίδα μας και το μέλλον των παιδιών μας. Οι επόμενοι μήνες θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι για τα εθνικά μας θέματα και η κυβέρνηση καλείται να κάνει το καλύτερο δυνατό. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται αυτήν την ώρα η χώρα είναι συνωμοσίες που εξυφαίνονται στα καφέ του Κολωνακίου. Το ζητούμενο δεν είναι αν ο πρόεδρος Τραμπ αγαπάει ή μισεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι διεθνείς σχέσεις δεν χτίζονται σε αυτές τις λογικές. Το ζητούμενο είναι να μην βγούμε λαβωμένοι, σε μια περίοδο μεγάλης ρευστότητας και αστάθειας. Όσο για τους «διαδόχους»; Ας κάνουν υπομονή! Μην βιάζονται τόσο πολύ. Το παράδειγμα του Βαγγέλη Βενιζέλου είναι σχετικά πρόσφατο, για το τι μπορεί να συμβεί σε όσους βάζουν το κάρο μπροστά από το άλογο…
Θανάσης Μαυρίδης
