Ο Γιώργος Παπανδρέου μας είπε ότι «λεφτά υπάρχουν» και ο κ. Δούκας ότι τα βρήκε στις τράπεζες! Έκτοτε ο ένας ερωτεύτηκε τον άλλον. Στον ΣΥΡΙΖΑ οι συνυποψήφιοι του κ. Κασσελάκη αποφάσισαν να του απαγορεύσουν να συμμετέχει στις εκλογές. Αν σε κάποιον έπρεπε να απαγορεύσουν κάτι, είναι σε αυτόν που τους έφερε τον κ. Κασσελάκη. Όσο για τη ΝΔ; Κάποιοι αποφάσισαν να σκοτώσουν την πλήξη τους «τρώγοντας» τον κ. Μητσοτάκη. Τόσα χρόνια δεν έχουν μάθει ότι ο Κυριάκος δεν «τρώγεται» με τίποτα…
Αυτό είναι το «πλούσιο» σκηνικό της χώρας. Πολύ φοβόμαστε ότι είναι τόσο ρηχό και προβλέψιμο, τόσο φτωχό που δεν μπορεί να συναγωνιστεί καν τις παλιές καλές σαπουνόπερες της τηλεόρασης. Εντάξει! Λίγο υπερβολικοί πρέπει να είμαστε. Κι αυτό διότι δεν έχουμε βάλει στο σενάριο τον σκύλο του Στέφανου. Αυτό δεν υπήρχε ούτε στην Τόλμη και γοητεία! Εκτός κι αν έχει αδυνατίσει η μνήμη μας τόσο πολύ.
Από την άλλη, θυμόμαστε τον Γιώργο. Το ίδιο τον θυμούνται και πολλοί ακόμη. Γι αυτό άλλωστε δεν του επέτρεψαν να επιστρέψει στα πράγματα. Το ότι προσπαθεί ακόμη είναι εντυπωσιακό. Εκείνο που δεν «κρύβεται» είναι η σχέση του με την Οικονομία. Από το λεφτά υπάρχουν στον λαϊκισμό του Δούκα. Κρίμα. Για τον Δήμο της Αθήνας…
Κατά τα λοιπά, στη ΝΔ κάποιοι ονειρεύονται να πάρουν το κόμμα από τα χέρια του Κυριάκου. Και ναι μεν ο κ. Καραμανλής έχει ένα κοινό με τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Τσίπρα, ως προς τη σχέση τους με την Οικονομία, αλλά ο κ. Σαμαράς μας προσπερνάει. Διότι ήταν αυτός που με αφορμή την υπόθεση Novartis έλεγε γνωστά περί «μέχρι τέλους». Ποιος να φανταζότανε ότι θα εννοούσε αυτό το τέλος για την πολιτική του καριέρα…
Όλα αυτά μας δείχνουν ένα και μόνο πράγμα: Ότι όλοι μας κολυμπάμε μέσα σε έναν ατελείωτο χυλό. Σαν να πρόκειται για μια απέραντη θάλασσα. Στεριά; Πουθενά! Τι ελπίδες έχουμε να επιβιώσουμε; Καμία! Ούτε μια στο εκατομμύριο…
Θανάσης Μαυρίδης
