Η Τουρκία αναζητά τον πόλεμο όπως ο ναρκομανής τη δόση του. Όχι, μόνο γιατί ο Ερντογάν θέλει να κερδίσει τις εκλογές. Είναι κάτι πιο βαθύ. Έχει καλλιεργηθεί η αίσθηση της αδικίας. Ότι δήθεν η Τουρκία, ως νόμιμος κληρονόμος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έπρεπε να έχει περισσότερα. Η Τουρκία ζει το δικό της 22. Όπως και η Ελλάδα τότε, όμως, είναι δύσκολο τελικά να πάρει αυτό που θέλει. Επειδή δεν είναι μόνη της. Υπάρχουν και οι άλλοι...
Μπορεί η Ευρώπη να αντέξει στα σύνορά της έναν μόνιμο ταραξία; Μπορεί το ΝΑΤΟ να εξαρτά τη συνοχή του και αυτή ακόμη την ύπαρξή του από τα τερτίπια του Ερντογάν; Η απάντηση και στα δύο ερωτήματα είναι αρνητική. Η Δύση δεν μπορεί να ανεχτεί οτιδήποτε που θα απειλήσει την ασφάλειά της και την ευημερία της.
Αυτά φαίνεται να τα έχει μετρήσει ο Ερντογάν. Πιστεύει, όμως, ότι αυτή είναι η ευκαιρία για να πάρει η Τουρκία όλα όσα «δικαιούται». Στο μέλλον μπορεί η Ρωσία να έχει χάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία και να μην υπάρχει ο Πούτιν και ακόμη η Ελλάδα θα είναι σίγουρα πιο ισχυρή, πιο έτοιμη. Το πρόβλημα είναι ότι έχει … δίκιο. Ο χρόνος δουλεύει σε βάρος της Τουρκίας. Κι αυτό ακριβώς είναι το επικίνδυνο. Ή αλλιώς ο λόγος για τον οποίον βλέπουμε την Τουρκία να είναι τόσο αδιάντροπα επιθετική. Δεν τηρούν πλέον ούτε τα προσχήματα.
Έχει δίκιο ο Ερντογάν; Σε ό,τι αφορά τον παράγοντα χρόνο, ναι. Έχει δίκιο. Σε αυτό που έχει άδικο είναι ότι η Τουρκία μπορεί να βγει κερδισμένη από μια τέτοια περιπέτεια. Ότι οι «άλλοι» θα της επιτρέψουν να γίνει μια υπερδύναμη εφάμιλλη των ΗΠΑ και της Κίνας και μάλιστα ότι την επομένη της εισβολής της στην Ελλάδα θα σπεύσουν όλες οι μεγάλες δυνάμεις να καθίσουν μαζί της σε ένα τραπέζι για να μοιράσουν και πάλι τον κόσμο. Το 1922 η Ελλάδα έκανε ένα ιστορικό λάθος που το πλήρωσε: Δεν εκτίμησε σωστά το μέγεθός της. Το 2022, εκατό χρόνια αργότερα, η Τουρκία κάνει το ίδιο λάθος και πέφτει στην παγίδα του μικρομεγαλισμού.
Αυτό που δεν κατανοεί η τουρκική ηγεσία είναι ότι είναι αδύνατον να νικήσει. Δεν μπορεί να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο και όχι μόνο γιατί δεν έχει το δίκιο με το μέρος της.
Η Ελλάδα έχει την ατυχία να συνορεύει με έναν δύσκολο γείτονα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μια μεγάλη χώρα που κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι ένας ιδανικός εταίρος. Αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί θα πρέπει να περάσουμε από τη συντριβή του τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού. Και δυστυχώς όλο αυτό περνάει και μέσα από την δική μας εμπλοκή. Το ζήτημα είναι να μην πληρώσουμε τίμημα μεγαλύτερο απ΄ αυτό που μας αναλογεί...
Θανάσης Μαυρίδης
