Είναι η ερώτηση των πολλών εκατομμυρίων ευρώ: Ποιος ελέγχει την εξέλιξη μεγάλων επιχειρηματικών και στεγαστικών δανείων που δόθηκαν στο παρελθόν και «κοκκίνισαν»; Οι servicers σε ένα μεγάλο βαθμό, είναι η πρώτη απάντηση. Αλλά δεν φτάσατε ακόμη στα εκατομμύρια. Για να φτάσετε εκεί θα πρέπει πριν να απαντήσετε σε ένα άλλο ερώτημα: Ποιος ενέκρινε το δάνειο και ποιος το «παρακολουθεί» σήμερα!
Τα κόκκινα δάνεια της κάθε τράπεζας πουλήθηκαν σε συγκεκριμένες εταιρείες διαχείρισης δανείων. Η Τράπεζα Χ πούλησε το χαρτοφυλάκιό της στην εταιρεία Ψ. Στην εταιρεία Ψ, όμως, εργάζονται κατά κύριο λόγο πρώην υπάλληλοι της τράπεζας Χ. Της τράπεζας, δηλαδή, που πούλησε το δάνειο. Και μπορεί να μην είναι το ίδιο πρόσωπο που ενέκρινε το δάνειο και που σήμερα το διαχειρίζεται ως κόκκινο. Το δάνειο το έδωσε άλλο τμήμα της τράπεζας το λεγόμενο «credit». Και σήμερα το διαχειρίζεται άλλο τμήμα, το λεγόμενο «trouble asset unit», το οποίο αποσπάστηκε από την τράπεζα και πέρασε στον servicer. Αυτό όσον αφορά τους υπαλλήλους. Όσον αφορά τα υψηλόβαθμα στελέχη, σε πολλές περιπτώσεις έχουμε ακριβώς τα ίδια πρόσωπα. Ε, τότε έχουμε πρόβλημα. Και μάλιστα σοβαρό.
Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν έχει μείνει άπραγη μπροστά σε πολλές περίεργες καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί στην αγορά με τους servicers. Κάποιοι εξ αυτών απειλούνται με αφαίρεση της άδειας. Προφανώς, ορισμένοι θεώρησαν ότι βρήκαν με την χρεοκοπία της χώρας την ευκαιρία της ζωής τους. Κι ενώ οι servicers ήταν η μόνη εφικτή λύση για να κοπεί ο γόρδιος δεσμός των κόκκινων δανείων και πριν αυτός στραγγαλίσει την τραπεζική πίστη, υπάρχουν υπόνοιες ότι πολλά πράγματα γίνανε με τρόπο α λα ελληνικά. Αλλιώς δεν θα είχε παρέμβει η Τράπεζα της Ελλάδος.
Επανερχόμαστε όμως στο βασικό μας θέμα. Στα δάνεια που δόθηκαν στο παρελθόν. Επειδή τη διαφορά δεν την κάνει το τριάρι ενός μισθοσυντήρητου, αλλά τα δάνεια μαμούθ που δόθηκαν για επιχειρηματικούς κυρίως λόγους. Το πόσα χρήματα δόθηκαν τότε και με τι όρους είναι το ένα θέμα. Το αν αυτά τα δάνεια τα διαχειρίζονται σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι που θα έπρεπε κανονικά να ελεγχθούν για τις τότε αποφάσεις τους, είναι η ερώτηση των πολλών εκατομμυρίων. Κι αυτό μπορούν να το απαντήσουν μόνο οι αρμόδιες αρχές.
Φτάσαμε στους πλειστηριασμούς επειδή δεν δόθηκε η σωστή λύση στον σωστό χρόνο. Τότε που η Πολιτεία μπορούσε να στηρίξει τους συνεπείς δανειολήπτες και δεν το έκανε. Τώρα είναι αργά για δάκρυα ή αλλιώς ο νόμος Κατσέλη μας κόστισε αρκετά. Το πρόβλημα όμως θα σέρνεται στο διηνεκές αν και εφόσον αυτή η αγορά δεν λειτουργήσει με διαφάνεια. Γι' αυτό και η Τράπεζα της Ελλάδος πιέζει αφόρητα. Ακριβώς επειδή τα περιθώρια για την Οικονομία έχουν στενέψει επικίνδυνα.
Θανάσης Μαυρίδης
