Δουλειά των βουλευτών είναι να νομοθετούν και να ανησυχούν. Να ανησυχούν για τη χώρα, τους ψηφοφόρους τους και την επανεκλογή τους. Γι αυτό κάνουν επερωτήσεις. Ικανοποιούν τους ψηφοφόρους τους, ελέγχουν την εκάστοτε κυβέρνηση και εξασφαλίζουν (;) ότι η χώρα και οι ίδιοι θα είναι στη θέση τους και στην επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο. Για όλους αυτούς τους λόγους, κατανοούμε πλήρως την αγωνία βουλευτών της ΝΔ, που κάνουν επερωτήσεις επί παντός επιστητού. Αν είχαν συσπειρωθεί κατά τον ίδιο τρόπο και επί Κώστα Καραμανλή της Ραφήνας, ίσως και να είχαμε γλιτώσει μία χρεοκοπία…
Αλλά τότε δεν υπήρχε γκρίνια. Ίσως, επειδή οι ψηφοφόροι τους διορίζονταν στο δημόσιο και έτσι δεν υπήρχε λόγος να ανησυχούν τόσο πολύ για την επανεκλογή τους. Ήταν κατά κάποιο τρόπο «εξασφαλισμένη». Ή τουλάχιστον είχε (η επανεκλογή) καλές προοπτικές. Το κακό είναι ότι ξέχασαν το βασικό σκέλος όλης αυτής της ιστορίας. Τα δημοσιονομικά εκτροχιάστηκαν και μαζί τους και η ίδια η χώρα. Γι' αυτό το γεγονός, ότι πέσαμε στα βράχια, οι αξιαγάπητοι κυβερνητικοί βουλευτές εκείνης της περιόδου δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να μας εξηγήσουν γιατί δεν σταμάτησαν έγκαιρα το τρελό φορτηγό που έτρεχε με σπασμένα τα φρένα στην κατηφόρα.
Επίσης, στην περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θυμόμαστε τους καραμανλικούς βουλευτές που φωνασκούν σήμερα να εκδηλώνουν ανάλογη αντιπολιτευτική δράση. Δεν «άγγιζαν» την άλλη πλευρά, δεν τους άγγιζαν. Εκείνοι, δηλαδή, που δήθεν ήταν οι συνεχιστές της πολιτικής του ιδρυτή της ΝΔ, στην κρίσιμη περίοδο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, επέλεξαν την οδό της σιωπής και κάποιοι εξ αυτών της συνεργασίας με την κυβέρνηση Τσίπρα.
Και έρχονται τώρα και ζητάνε και τα ρέστα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη; Γιατί άραγε; Τι είναι αυτό που τους έχει ενοχλήσει τόσο; Ή καλύτερα τι έκαναν για να δικαιούνται να κουνάνε σήμερα το δάκτυλο απέναντι σε μια ηγεσία που ανέστησε τη ΝΔ;
Κι επειδή, στο σημείο αυτό, θα πείτε ότι μεταξύ των ανήσυχων βουλευτών είναι και στελέχη του Σαμαρικού μπλοκ και όχι μόνο των παλαιών κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή, να τους θυμίσουμε ότι δεν θα υπήρχε αντιμνημόνιο χωρίς την καθοριστική συμβολή του προέδρου Αντώνη. Ναι μεν ήταν ένας εξαιρετικός πρωθυπουργός, αλλά πριν απ’ αυτό ήταν ο δημιουργός της αντιμνημονιακής Κόλασης. Γι αυτό άλλωστε και επί των ημερών του, το ποσοστό της ΝΔ έφτασε σε ιστορικά χαμηλά. Η συνέχεια αντέστρεψε την εικόνα και τώρα ο ίδιος με τις επιλογές του μας θυμίζει και πάλι την Πολιτική Άνοιξη και τα Ζάππεια…
Το γιατί συνασπίστηκαν δύο πρώην πρωθυπουργοί της ΝΔ απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης, που ίσως ανοίξει την επομένη της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Κατά τα λοιπά, ελπίζουμε οι επερωτώντες βουλευτές να συνεχίσουν να ανησυχούν. Και πολύ καλά θα κάνουν. Φαίνεται να έχουν πειστεί ότι αυτοί θα ρίξουν τον Μητσοτάκη και θα έχουν μια καλή θέση στην επόμενη κυβέρνηση ή ακόμη μπορεί να πιστεύουν ότι αν πέσουν θύματα του ιερού πολέμου που έχουν κηρύξει οι πρώην στον νυν, θα επιβραβευτούν με τις σαράντα παρθένες στον Παράδεισο. Μάλλον, μια θέση στο καφενείο της περιφέρειάς τους είναι ένας πιο σίγουρος προορισμός. Εκεί, δηλαδή, που οι απόμαχοι λένε τις ιστορίες τους…
Θανάσης Μαυρίδης
