Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μέλος του ΠΑΣΟΚ για να ψηφίσει στις εσωκομματικές του εκλογές. Αρκεί να δηλώσει «φίλος»! Τι θα ψήφιζα αν έφτανα μέχρι την κάλπη; Αν ήθελα να «τιμωρήσω» τον Κυριάκο, θα ψήφιζα Άννα. Αν ήθελα μια ακόμη τετραετία Κυριάκου, θα ψήφιζα Χάρη. Αν ήθελα να παραμείνει το ΠΑΣΟΚ το ΚΚΕ του Κέντρου, θα επέλεγα Νίκο. Κι αν ψήφιζα με την καρδιά μου, θα το έριχνα στον Παύλο. Το ερώτημα είναι για ποιον λόγο ένας νεοφιλελεύθερος να αποφασίζει για το μέλλον του σοσιαλισμού…
Την «ανοικτή διαδικασία» την άνοιξε ο Γιώργος ο Παπανδρέου. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι έχει κάποια πλεονεκτήματα. Για παράδειγμα, αν η διαδικασία δεν ήταν ανοικτή στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ και ψήφιζαν μόνο τα εγγεγραμμένα μέλη, τότε θα είχαμε ακόμη κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου. Ένα δεύτερο θετικό είναι ότι η εκλογή της ηγεσίας ενός κόμματος από την «κοινωνία», απ’ όποιον δηλαδή περνάει εκείνη την στιγμή απέξω, συνέβαλε τα μέγιστα στη διάλυση της αριστεράς. Δεν θα μπορούσε διαφορετικά να εκλεγεί ο κ. Κασσελάκης, ένας άνθρωπος που ήρθε για διακοπές στην Ελλάδα και επέστρεψε στις ΗΠΑ με ένα κόμμα στις αποσκευές του.
Κάτι ξέρουν οι original αριστεροί τύπου ΚΚΕ που κρατούν τις παραδόσεις και τις διαδικασίες εντός των τειχών των «οργάνων» και της Κεντρικής Επιτροπής. Θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι, ως διαδικασία, η εκλογή της ηγεσίας ενός κόμματος εξουσίας από τον λαό είναι πέρα ως πέρα λάθος. Ο λαός αποφασίζει στις εθνικές εκλογές. Δεν υπάρχει λόγος να αποφασίζει μαζικά και για τις ηγεσίες όλων των κομμάτων. Φανταστείτε ότι υπάρχει η πιθανότητα κάποιος να ψήφισε στις εκλογές της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και τώρα να ετοιμάζεται να ψηφίσει και στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Ποιος θα τον εμποδίσει; Και τι τελικά προσφέρει αυτό στη δημοκρατική διαδικασία;
Τα κόμματα θα πρέπει να παράγουν πολιτική. Κι αυτό απαιτεί σύγχρονα και οργανωμένα κόμματα. Οι ανοικτές πόρτες στις εσωκομματικές εκλογές δεν εξασφαλίζουν τη σωστή και υγιή λειτουργία ενός κομματικού μηχανισμού. Αντίθετα, μπορεί να την ακυρώσουν στην πράξη, αφού το αποτέλεσμα των εκλογών για την ηγεσία δεν είναι απαραίτητο ότι θα αντανακλά την εργασία που ενδεχομένως θα έχει γίνει σε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα για την παραγωγή πολιτικής.
Το αντεπιχείρημα είναι ότι έτσι τα κόμματα έρχονται πιο κοντά στην κοινωνία. Αν αυτό ήταν το ζητούμενο, ας προσπαθούσαν να προσελκύσουν μέλη και να δημιουργήσουν διαδικασίες. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτός ήταν ένας νεωτερισμός του Γιώργου Παπανδρέου που στην πράξη έκρυψε το πρόβλημα της μη ουσιαστικής λειτουργίας των κομμάτων κάτω από το χαλί. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι άλλοι (πλην ΚΚΕ) την βρήκαν εξαιρετική ως «ιδέα». Πάσχουν όλοι από την ίδια ασθένεια.
Τι θα ψηφίσει ένας νεοφιλελεύθερος στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ, όπως ο αφορισμένος που σας γράφει τώρα; Νίκο Ανδρουλάκη! Επειδή λατρεύω τις πολιτικές ομάδες που λειτουργούν σαν να πρόκειται για θρησκευτικές αιρέσεις. Κι αν φύγει ο Νίκος, μπορεί κάτι να αλλάξει. Μια χαρά δεν είμαστε έτσι;
Θανάσης Μαυρίδης
