Του David Henderson*
“Καθισμένος σε εκείνα τα γεμάτα με καπνό πίσω γραφεία, συνεργαζόταν με πολλούς ανθρώπους των οποίων η ταυτότητα θα εξέπληττε ένα σύγχρονο ακροατήριο. Δεκαετίες αργότερα, ακόμη θυμόταν πολλούς από τους διαβόητους υποστηρικτές του φυλετικού διαχωρισμού με σεβασμό, μέχρι και με ένα είδος απόμακρης συμπάθειας. Οι άνθρωποι, έλεγε, είναι περίπλοκα όντα.
Μια φορά τον ρώτησα τη γνώμη του για τον John W. Davis, τον διακεκριμένο νομικό που υπερασπίστηκε την άλλη πλευρά σε μια από τις ομαδικές υποθέσεις που έμεινε γνωστή ως Brown εναντίον Board of Education. Ο Ντέιβις, υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ με τους Δημοκρατικούς το 1924, είναι εκείνος που αναγράφεται στην επωνυμία της διαπρεπούς νομικής εταιρίας της Wall Street Davis Polk & Wardwell. Ήταν επίσης ένας παλαιάς κοπής τζέντλεμαν της Δυτικής Βιρτζίνιας - και φανατικός υπέρμαχος του φυλετικού διαχωρισμού.
Υπέθεσα φυσικά ότι ο Δικαστής θα καταριόταν τον Ντέιβις.
Έκανα λάθος.
"Ο Τζων Ντέιβις;” είπε ο Μάρσαλ με χαμόγελο. “Ένας καλός άνθρωπος. Ένας σπουδαίος άνθρωπος που έτυχε να πιστεύει σ’ εκείνο το διαχωρισμό”.
Ο Μάρσαλ δεν υποκρινόταν. Εξέφραζε ένα επιχείρημα που το είχε επαναλάβει ξανά και ξανά. Για τον Δικαστή, όσοι διαφωνούν μαζί του στο πιο σημαντικό ηθικό ζήτημα του 20ου αιώνα στην Αμερική, δεν είχαν χάσει εξ αυτού του γεγονότος την ανθρώπινή τους υπόσταση.
Πώς είναι αυτό δυνατόν; Είναι, επειδή μπορούσε να περάσει πάνω από αυτό το βαθύ ηθικό χάσμα και να βρει κοινά στοιχεία με όσους βρίσκονταν στην απέναντι πλευρά. Σπανίως έβλεπε τους αντιπάλους του ως μοχθηρούς. Οι περισσότεροι ήταν γι’ αυτόν απλώς παραπλανημένοι. Ήξερε ότι οι άνθρωποι μπορεί να είναι περίπλοκα όντα.
Αναλογιστείτε τον Davis. Πίστευε με πάθος στην υπόθεση των ‘δικαιωμάτων των πολιτειών’ και είχε μια βαθιά πίστη σε ένα Σύνταγμα το οποίο ερμήνευε σύμφωνα με την αρχική κατανόησή του. Οι πολιτικές του όμως δεν έκλιναν πάντα προς τα δεξιά. Αποκήρυξε την Κου Κλουξ Κλαν κατά τη δεκαετία του 1920, όταν αυτή είχε ισχύ εντός του Δημοκρατικού Κόμματος. Είχε αντιπροσωπεύσει τους ανθρακωρύχους της Δυτικής Βιρτζίνιας που διώκονταν απλώς και μόνο επειδή διαμαρτυρήθηκαν εναντίον μιας δικαστικής απόφασης. Περίπου κατά την εποχή της ανακοίνωσης της απόφασης στην υπόθεση Brown, κατά τα πιο καταπιεστικά χρόνια της εποχής του Μακαρθισμού, ο Ντέιβις συνεργάστηκε με τον αξιότιμο Lloyd Garrison για να αντιπαλέψει τη διαταγή που αφαιρούσε από τον φυσικό Ρόμπερτ Όππενχάιμερ, πατέρα της ατομικής βόμβας την άδεια ασφαλείας του εξαιτίας της υποτιθέμενης συμπάθειάς του προς τον κομμουνισμό.
Ήταν πράγματι περίπλοκος άνθρωπος”.
Το παραπάνω είναι ένα απόσπασμα από ένα υπέροχο σύνολο αναμνήσεων του αείμνηστου Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, Thurgood Marshall από τον καθηγητή νομικής του Yale, Stephen Carter.
Ακόμη ένα μικρό απόσπασμα για να ενδιαφερθείτε για την ιστορία του Μάρσαλ είναι το πώς ένας κυβερνήτης πολιτείας του Νόμου που πίστευε στον φυλετικό διαχωρισμό έφτασε να κάνει ένα νοσοκομείο να προσλάβει μαύρες νοσοκόμες. Ο κυβερνήσεις είπε στον Μάρσαλ σε μια παρτίδα πόκερ “Εντάξει Θέργκουντ. Θα το διορθώσω. Δεν θα σου αρέσει ο τρόπος που θα το διορθώσω, αλλά θα το διορθώσω”.
Το άρθρο είναι του Stephen L. Carter “What Thurgood Marshall Taught Me,” από το New York Times Magazine της 14ης Ιουλίου 2021.
Δεν ήξερα πολλά για τον Μάρσαλ πριν το διαβάσω, αλλά έφτασα να τον θαυμάζω. Πάντα με γοήτευαν οι άνθρωποι που τιμούν τις αρχές τους ενώ εργάζονται εντός του συστήματος.
--
*Ο David Henderson είναι ερευνητής στο Hoover Institution και καθηγητής οικονομικών στη μεταπτυχιακή σχολή διοίκησης επιχειρήσεων και δημόσιας διοίκησης του Naval Postgraduate School στο Monterey της Καλιφόρνιας.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 14 Ιουλίου 2021 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια της Library of Economics and Liberty και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
