Η Schweizer Monat είναι ίσως η παλαιότερη συντηρητική-φιλελεύθερη έκδοση στην Ευρώπη. Ίσως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι πρόκειται για ένα ελβετογερμανικό περιοδικό: οι Γερμανοί φαίνεται να είναι πιο πρόθυμοι να συνεχίσουν να διαβάζουν παραδοσιακές εφημερίδες (και βιβλία) παρά εμείς οι Λατογενείς.
Το τελευταίο τεύχος είναι πλέον διαθέσιμο στο διαδίκτυο και ο ιστότοπος του περιλαμβάνει την αγγλική εκδοχή κάποιων από τα άρθρα.
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση μια συνέντευξη με τη Lenore Skenazy, η οποία νομίζω ότι είναι πολύ χρήσιμη για τους γονείς αλλά και τους δασκάλους, τους καθηγητές πανεπιστημίου και οποιονδήποτε θέλει να έχει τον ρόλο του παιδαγωγού. Η συνέντευξη παρουσιάζει μερικές από τις τρομακτικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Ακολουθεί ένα κομμάτι της:
«Χρειάζεται κανείς κακές εμπειρίες για να εξελιχθεί ως άνθρωπος.
Υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι εύθραυστα, όπως ένα ποτήρι που θα σπάσει αν το πετάξεις κάτω. Έπειτα, υπάρχουν και πράγματα που είναι ανθεκτικά, όπως μια μπάλα, η οποία αναπηδά αν την αφήσεις να πέσει. Και μετά υπάρχουν και πράγματα που είναι αντιεύθραυστα, όπως τα οστά: χρειάζονται μια κάποια αντίσταση για να δυναμώσουν. Αυτή είναι η ιδέα του Nassim Taleb. Ένα ενδεικτικό παράδειγμα: Όλοι αρρωσταίνουμε τώρα που πέρασε ο Covid, επειδή καλύπταμε τα πρόσωπά μας για τόσο καιρό ώστε να μην αναπτύξουμε αντισώματα εναντίον άλλων ιών που κυκλοφορούν εκεί έξω. Ομοίως, και τα παιδιά είναι αντιεύθραυστα. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε πώς μεγαλώνουν τα παιδιά: Το σώμα τους μεγαλώνει πολύ γρήγορα μέχρι την ηλικία των επτά περίπου. Στη συνέχεια, η ανάπτυξη επιβραδύνεται μέχρι τα 12, και στη συνέχεια υπάρχει ακόμη μία έξαρση ανάπτυξης. Νομίζω ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της αργής ανάπτυξης συμβαίνει η ανάπτυξη όλων των άλλων πραγμάτων: τότε που παίρνει κανείς μικρά ρίσκα, δοκιμάζει νέα πράγματα, μαθαίνει ποιοι είναι οι φίλοι του και μαθαίνει τι του αρέσει πραγματικά να κάνει. Δεν είναι ότι η πόρτα κλείνει μετά από αυτό, αλλά τότε είναι που η Μητέρα Φύση περιμένει από εσάς να γίνετε το άτομο που πρόκειται να είστε. Εάν όλο αυτό το διάστημα κάποιος άλλος φροντίζει για εσάς τα πάντα, αυτό θα εμποδίσει την ανάπτυξη αυτών των ανθρώπινων μυών την περίοδο ακριβώς που πρέπει να μεγαλώσουν.
Τα απαγορευτικά του Covid επηρέασαν τα υπερπροστατευμένα παιδιά με διαφορετικό τρόπο από τα άλλα;
Κάναμε μια έρευνα στην αρχή της πανδημίας και ρωτήσαμε τους γονείς πώς είναι τα παιδιά τους. Είπαν ότι τα παιδιά βοηθούσαν περισσότερο στο σπίτι και είχαν βρει κάθε είδους νέα πράγματα που μπορούσαν να κάνουν: να σχεδιάζουν, να κάνουν ποδήλατο, να παίζουν κιθάρα – ένα κορίτσι μάλιστα ανέφερε ότι έμαθε για το Bitcoin. Όταν ξαφνικά τα παιδιά είχαν μη δομημένο χρόνο, έπρεπε να τον γεμίσουν. Στην αρχή, το πράγμα έμοιαζε κάπως με την άνθηση μιας παλιομοδίτικης παιδικής ηλικίας.
Και μετά;
Όταν ξεκίνησε η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, οι γονείς άρχισαν να περνούν πολύ χρόνο δίπλα στα παιδιά τους, για να είναι εκεί στην περίπτωση που τα παιδιά θα είχαν κάποια ερώτηση ή υπήρχε πρόβλημα με το Zoom. Αυτό που έχω ακούσει από τους δασκάλους είναι ότι όταν τα παιδιά επέστρεψαν στο σχολείο, ήταν σαν να είχαν πέσει σε χειμερία νάρκη για μερικά χρόνια. Η ωρίμανση των κοινωνικών δεξιοτήτων, που ήδη ατροφούσε πριν από τον Covid, είχε επιδεινωθεί».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
--
*Ο Alberto Mingardi είναι Γενικός Διευθυντής της ιταλικής δεξαμενής σκέψης υπέρ της ελευθερίας των αγορών Istituto Bruno Leoni.
**Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 3 Μαρτίου 2023 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Library of Economics and Freedom και τη συνεργασία του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών.
