Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών τον Ιούλιο του 2024, ο Ντόναλντ Τραμπ επικαλέστηκε την Κίνα 14 φορές. Κατά τη διάρκεια μιας 92λεπτης ομιλίας, ο πρώην πρόεδρος ανακύκλωσε τον ευρέως επικριμένο όρο «ιός της Κίνας» για την πανδημία COVID-19, είπε ότι η Κίνα κλέβει θέσεις εργασίας στον τομέα των αυτοκινήτων και διαφήμισε πώς η κυβέρνησή του είχε νικήσει την Κίνα σε διάφορα μέτωπα.
Αναφορά στην Κίνα έγινε, επίσης, στις κύριες ομιλίες στο Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών το 2024. Την πρώτη βραδιά, ο πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν δήλωσε ότι κατά την ανάληψη των καθηκόντων του «η γενικότερη αίσθηση ήταν ότι η Κίνα θα ξεπερνούσε αναπόφευκτα τις Ηνωμένες Πολιτείες».
«Κανείς δεν το λέει αυτό τώρα», πρόσθεσε.
Η υποψήφια των Δημοκρατικών για τις προεδρικές εκλογές, Κάμαλα Χάρις εξέφρασε και η ίδια αυτήν την αίσθηση την τελευταία βραδιά του Συνεδρίου, υποστηρίζοντας ότι αν εκλεγεί θα διασφαλίσει ότι «η Αμερική, όχι η Κίνα, θα κερδίσει τον ανταγωνισμό για τον 21ο αιώνα».
Ως ειδικός στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται η Κίνα στην κουλτούρα και την πολιτική των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης, πιστεύω ότι το γεγονός ότι μπαίνει στη ρητορική των εκλογών δεν αποτελεί έκπληξη - ούτε και η ανισορροπία στην έμφαση στις αναφορές τους σε αυτήν από το Δημοκρατικό και το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, αντίστοιχα.
Ένα δοκιμασμένο εκλογικό «τέχνασμα»
Μετά την αποχώρηση του Μπάιντεν από την προεδρική κούρσα, οι υποψήφιοι των Δημοκρατικών φαίνεται να έχουν περιορίσει τις αναφορές τους στην Κίνα στην προεκλογική εκστρατεία, σε αντίθεση με τους Ρεπουμπλικάνους ομολόγους τους.
Ο Τραμπ και οι Ρεπουμπλικανοί σύμμαχοί του χρησιμοποιούν εδώ και καιρό τις αναφορές τους στην Κίνα για να τοποθετηθούν ως «αντικομουνιστές» και να αναδείξουν το μότο τους «πρώτα η Αμερική». Ειδικά όσον αφορά τον Τραμπ, πρόκειται για ένα δοκιμασμένο εκλογικό τέχνασμα. Κατά την προεκλογική περίοδο του 2016, ο Τραμπ επικαλέστηκε την Κίνα τόσο συχνά που η Huffington Post δημιούργησε ένα βίντεο mashup με τον υποψήφιο να επαναλαμβάνει την λέξη «Κίνα» 234 φορές.
Αυτό συνεχίστηκε και στον τρέχοντα εκλογικό κύκλο.
Εκτός από τις συχνές αναφορές στις ομιλίες του Τραμπ και άλλων, η πλατφόρμα του 2024 του GOP δίνει έμφαση στην «Ασφαλή στρατηγική ανεξαρτησία από την Κίνα» ως βασική της δέσμευση, μέσω του περιορισμού του εμπορίου και των επενδύσεων, καθώς και της «αντιμετώπισης της Κίνας» για την «επίτευξη της ειρήνης μέσω της ισχύος». Αντίθετα, άλλοι αντίπαλοι, όπως η Ρωσία και το Ιράν, δεν έλαβαν καμία αναφορά στην επίσημη πλατφόρμα των Ρεπουμπλικανών.
Εν τω μεταξύ, το «Σχέδιο 2025» - το πολιτικό σχέδιο του συντηρητικού Ιδρύματος Heritage Foundation που συχνά συνδέεται με τον Τραμπ, αν και οι εκπρόσωποι της εκστρατείας του αρνούνται τη σύνδεση - αναφέρει την Κίνα ούτε λίγο ούτε πολύ 483 φορές σε ένα έγγραφο 922 σελίδων. Ο επίσημος ιστότοπος του σχεδίου, στην κατηγορία «About» υπογραμμίζει ακόμη και τον στόχο να «τα βάλει με την Κίνα».
Shutterstock
Ούτε «φονιάς δράκων» ούτε «αγκαλιάρης πάντα»
Επομένως, δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι τα μέσα ενημέρωσης που υποστηρίζουν τον Τραμπ στηλίτευσαν το γεγονός ότι ο Τιμ Γουόλς, ο κυβερνήτης της Μινεσότα που επιλέχθηκε ως υποψήφιος αντιπρόεδρος της Χάρις, έχει διδάξει στο παρελθόν στην Κίνα και έχει ταξιδέψει εκεί περίπου 30 φορές από το 1989, συμπεριλαμβανομένου του ταξιδιού του για τον μήνα του μέλιτος με τη σύζυγό του.
Αν και ο Γουόλς έχει δηλώσει ότι δεν είναι «ούτε “φονιάς δράκων” ούτε “αγκαλιάρης πάντα”» όσον αφορά την Κίνα, συντηρητικοί σχολιαστές τον παρουσίασαν ως «μαρξιστή» που θα έκανε την κομμουνιστική Κίνα «πολύ ευτυχισμένη». Ο παρουσιαστής του Fox News, Τζέσι Γουότερς, ζήτησε ακόμη και να υποβληθεί ο Γουολς σε έλεγχο του ιστορικού του από το FBI λόγω των «μακροχρόνιων δεσμών του» με την Κίνα.
Στις 16 Αυγούστου, ο πρόεδρος της Επιτροπής Εποπτείας και Λογοδοσίας της Βουλής των Αντιπροσώπων, ο Ρεπουμπλικάνος Τζέιμς Κόμερ, ξεκίνησε έρευνα για τις «μακροχρόνιες σχέσεις» του Γουόλς με την Κίνα.
Shutterstock
Ο Μεγάλος «Γουόλς» της Κίνας; Δύσκολα
Οι δεσμοί που ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι βρίσκουν ύποπτους περιλαμβάνουν τη διεύθυνση του Educational Travel Adventures από τον Γουολς με τη σύζυγό του, Γκουέν, από το 1994 έως το 2003. Η εταιρεία που ίδρυσαν βοήθησε μαθητές από μικρές πόλεις της Αμερικής να ταξιδέψουν στην Κίνα για να μάθουν την ιστορία και τον πολιτισμό της χώρας. Ο Γουόλς υπηρέτησε επίσης στην Επιτροπή Κογκρέσου - Εκτελεστικής Επιτροπής για την Κίνα, υπεύθυνη για τα ανθρώπινα δικαιώματα κατά τη διάρκεια της θητείας του ως βουλευτής της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Αν και ασκεί σταθερά κριτική στην κινεζική κυβέρνηση, ο Γουόλς έχει επίσης αναγνωρίσει ότι η σχέση μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας δεν χρειάζεται να είναι εχθρική και ότι μπορούν να υπάρξουν «πολλοί τομείς συνεργασίας».
Παρά τις εκτεταμένες εμπειρίες του σχετικά με την Κίνα, ο υποψήφιος αντιπρόεδρος των Δημοκρατικών δεν έχει ακόμη αναφερθεί σε αυτήν κατά τη διάρκεια σημαντικών προεκλογικών ομιλιών του - η Κίνα δεν συμπεριλήφθηκε στην ομιλία του στο συνέδριο του κόμματός του, σε αντίθεση με τις ομιλίες της Χάρις, του Τραμπ και του αντιπάλου του Γουόλς για την αντιπροεδρία, του Τζέι Ντι Βανς.
Η εμφανής απροθυμία του Γουόλς να αναδείξει τις γνώσεις του για την Κίνα έρχεται επίσης σε αντίθεση με τη δράση ενός προηγούμενου υποψήφιου των Ρεπουμπλικανών για την προεδρία, του Τζον Χάντσμαν, ο οποίος υπηρέτησε ως πρεσβευτής στην Κίνα και μιλάει άπταιστα κινέζικα. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας το 2011, αναμφισβήτητα σε μια διαφορετική εποχή για τις σχέσεις ΗΠΑ - Κίνας, ο Χάντσμαν επέδειξε επανειλημμένα την ικανότητά του να μιλάει κινέζικα και συχνά επαινέθηκε γι' αυτό.
Το μεγάλο άλμα της Χάρις προς τα εμπρός, όχι προς τα πίσω
Ένας από τους λόγους πίσω από τη διαφορά στην έμφαση που δίνεται στην Κίνα μεταξύ των δύο προεδρικών ψηφοδελτίων είναι, πιστεύω, η διαφορετική πλαισίωση των εκλογών. Για τους Δημοκρατικούς, η επικείμενη ψηφοφορία αφορά την εξέλιξη - προβάλλουν την επιλογή μεταξύ του «να πάμε πίσω» ή να «πάμε μπροστά». Σλόγκαν όπως το «δεν γυρίζουμε πίσω» της Χάρις καλούν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον λαό τους να βαδίζουν προς ένα μέλλον ενότητας, υποσχέσεων και ευκαιριών που, κατά την άποψή τους, αφήνει πίσω το χάος, τη διαίρεση και την καταπίεση του παρελθόντος.
Σε αυτό το σκηνικό, ο ρόλος της Κίνας ως απειλής εστιάζεται κυρίως στον τομέα του ανταγωνισμού στην υψηλή τεχνολογία - οι αναφορές της Χάρις στην ομιλία της στο συνέδριο για την Κίνα αφορούσαν το μέλλον στο διάστημα και την Τεχνητή Νοημοσύνη.
Shutterstock
Αντίθετα, η εκστρατεία των Ρεπουμπλικάνων βασίζεται περισσότερο στην προστασία ενός κατά φαντασίαν αμερικανισμού από ξένες δυνάμεις, γι' αυτό και ακούτε περισσότερο από τον Τραμπ και τον Βανς για την πολύ δραματοποιημένη «εισβολή» των μεταναστών που περνούν παράνομα τα σύνορα και «εισάγουν» ναρκωτικά και εγκλήματα.
Η ίδια λογική, θα έλεγα, διέπει τη συχνή επίκληση της Κίνας από το GOP ως γεωπολιτική και οικονομική απειλή.
Εξάλλου, ο Τραμπ αποδίδει εδώ και καιρό μεγάλο αριθμό κατηγοριών στην κινεζική κυβέρνηση, από το να την αποκαλεί δημιουργό του «ιού της Γουχάν» μέχρι την παραγωγή της «απάτης» της κλιματικής αλλαγής. Στην ομιλία του στο συνέδριό του, ο Βανς συνέδεσε άμεσα την Κίνα με το παράνομο διασυνοριακό εμπόριο ναρκωτικών. Σε μια συγκέντρωση στο Μίσιγκαν στις 27 Αυγούστου, κατηγόρησε επίσης τον Χάρις ότι χρησιμοποιεί τα έσοδα από την εφορία για να πληρώσει «το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα για να κατασκευάσει εργοστάσια στο αμερικανικό έδαφος», παραλείποντας το γεγονός ότι το νομοθετικό σώμα υπό την ηγεσία των Ρεπουμπλικάνων είχε αναπτύξει το πρόγραμμα.
Αυτός ο χαρακτηρισμός της Κίνας ταιριάζει με αυτό που αποκάλεσα «φυλετικοποίηση» του κινεζικού κράτους στο βιβλίο μου «Αποπροσανατολιστική πολιτική». Η ρητορική απεικονίζει την Κίνα ως έναν ισχυρό παράγοντα που εκτελεί κακόβουλες πράξεις που μόνο κακό μπορούν να κάνουν στην Αμερική.
Πολιτικές που αφορούν τα θέματα με την Κίνα
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, μέρος των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης συνέδεσαν την κυριαρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας με τον φασισμό και τον ολοκληρωτισμό.
Αυτή η ρητορική στις ΗΠΑ σχετικά με τον «κινεζικό ιό» κατά τη διάρκεια της πανδημίας προκάλεσε έξαρση των αναφερόμενων ρατσιστικών επιθέσεων κατά της Ασίας, δείχνοντας ότι ο κατασκευασμένος φόβος για ένα μακρινό μέρος όπως η Κίνα μπορεί επίσης να σπείρει το μίσος προς τους ανθρώπους που θεωρούνται ότι προέρχονται από αυτό.
Υπό αυτή την έννοια, η απροθυμία του Γουόλς να επικαλεστεί την Κίνα ίσως αντιστοιχεί στην άρνηση υπεραπλούστευσης της πολύπλοκης κοινωνίας της. «Ο καλύτερος τρόπος για να μελετήσεις τους ανθρώπους είναι να τους ακούσεις να λένε πώς είναι εκεί που ζουν», δήλωσε ο πρώην καθηγητής κοινωνικών σπουδών το 1991, ενώ συζητούσε με μια τοπική εφημερίδα για ένα πρόγραμμα αλληλογραφίας ΗΠΑ - Κίνας.
Καθώς εξελίσσεται η προεκλογική περίοδος, το «φάντασμα» της Κίνας είναι πιθανό να επιστρέψει, ακόμη και όταν πιο επείγουσες γεωπολιτικές συγκρούσεις συνεχίζουν να κυριαρχούν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.
Εξάλλου, ακόμη και ένας από τους πρώην μαθητές του Γουόλς - ένας αυτοαποκαλούμενος «αδρανής Ρεπουμπλικάνος» που προσπαθεί να υπερασπιστεί τον Γουόλς έναντι των επιθέσεων των Ρεπουμπλικανών εναντίον - εξακολουθεί να συμβουλεύει την εκστρατεία του Trump να επικεντρωθεί στις πολιτικές που αφορούν τα θέματα με την Κίνα.
*Η Fan Yang είναι καθηγήτρια του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ, στην Κομητεία της Βαλτιμόρης. Το άρθρο της αναδημοσιεύεται αυτούσιο στο Liberal μέσω άδειας Creative Commons από τον ιστότοπο TheConversation.com.
