Του Michael Rubin
Τι σημαίνει το “να κάνουμε την Αμερική σπουδαία”; Οι Ρεπουμπλικανοί και οι Δημοκρατικοί μπορούν να διαφωνούν ως προς την οικονομία, τη φορολογική πολιτική, την εκπαίδευση, την υγεία και τον καλύτερο τρόπο για την αναζωογόνηση των υποδομών της Αμερικής. Αν βάλουμε όμως στην άκρη τον κομματικό ανταγωνισμό και τα πολιτικά παιχνίδια, και οι δύο πλευρές αυτής της διαμάχης είναι βαθιά πατριωτικές και έχουν σταθερά ως κίνητρο τους ίδιους στόχους: την επιθυμία να δουν την Αμερική να πετυχαίνει.
Ακόμη και σ' αυτή την εποχή της υπερκομματικοποίησης, υπάρχουν ακόμη κάποιες κόκκινες γραμμές. Κανείς πολιτικός δεν προτείνει να μοιραστούμε την τελευταία μας τεχνολογία διαστήματος με την Κίνα και, ακόμη και στο πλαίσιο της έντονης διαμάχης σχετικά με την απόφαση οι ΗΠΑ να αποχωρήσουν από την συμφωνία για τα πυρηνικά με το Ιράν, κανείς δεν προτείνει να δώσουμε στο Ιράν τα αμερικανικά πυρηνικά μυστικά. Ακόμη και ο πιο ένθερμος αντίπαλος του Τραμπ γερουσιαστής δεν θα συναινούσε να δώσουμε στη Βόρεια Κορέα τα σχέδια των αμερικανικών βαλλιστικών πυραύλων.
Πόσο ειρωνικό είναι λοιπόν που ο Πρόεδρος Τραμπ, ο Υπουργός Άμυνας Jim Mattis, ο Υπουργός Εξωτερικών Mike Pompeo και ο Γερουσιαστής, πρόεδρος της Επιτροπής Ένοπλων Δυνάμεων της Γερουσίας John McCain φαίνονται να υποστηρίζουν τόσο ένθερμα να δώσουμε το μαχητικό της νέας γενιάς F-35 στην Τουρκία, μια χώρα που όχι μόνο συνεργάστηκε με το Ισλαμικό Κράτος, αλλά και πρόδωσε τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών ως προς αυτό. Οι ΗΠΑ και η Τουρκία μπορεί ακόμη και να βρεθούν αντιμέτωπες σε πόλεμο στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
Υπό την προεδρία μάλιστα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν υπάρχει σχεδόν ούτε ένας εχθρός της Αμερικής στον οποίο η Τουρκία να μην έδωσε στα κρυφά πληροφορίες ή να μην συνεργάστηκε για να υπονομεύει την ασφάλεια των ΗΠΑ. Τα στελέχη των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ φαίνεται να ανησυχούν για τους στενούς δεσμούς και τη συμπάθεια προς το Ιράν του επικεφαλής της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών Χακάν Φιντάν. Ο Φίνταν ήταν αυτός που όπως λέγεται έδωσε στο Ιράν τις ταυτότητες των Ισραηλινών πρακτόρων που εργάζονταν στο Ιράν για την αντιμετώπιση του πυρηνικού του προγράμματος.
Υπό τον Ερντογάν, η Τουρκία έκανε ακόμη και αεροπορικές πολεμικές ασκήσεις με την Κίνα χωρίς προηγουμένως να πληροφορήσει σχετικά τις ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ. Πιο πρόσφατα, οι κινήσεις της Τουρκίας να εισαγάγει το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S-400 απειλούν να προδώσουν τους κωδικούς και τα συστήματα του ΝΑΤΟ στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις.
Ο Ερντογάν υποστηρίζει προσωπικά έναν αποδεδειγμένο χρηματοδότη της Αλ Κάιντα καθώς και τη Χαμάς, τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και σχεδόν κάθε άλλη ριζοσπαστική σουνιτική ισλαμιστική ομάδα. Όχι μόνο προτρέπει σε πόλεμο εναντίον του Ισραήλ, αλλά ολοένα και περισσότερο απειλεί μέλη του ΝΑΤΟ όπως η Ελλάδα. Ο κορυφαίος σύμβουλος του Ερντογάν, Εγκεμέν Μπαγκίς έχει απειλήσει με χρήση του τουρκικού στρατού εναντίον Αμερικανών.
Υπό αυτές τις συνθήκες, γιατί εμπιστεύονται οι ΗΠΑ την Τουρκία με μια πολεμική πλατφόρμα πάνω στην οποία το αμερικανικό ναυτικό, οι πεζοναύτες και η πολεμική αεροπορία θα βασίζονται για τις επόμενες δεκαετίες και που περιέχει τεχνολογία στην οποία η Ρωσία, το Ιράν και άλλοι εχθροί της Δύσης επιδιώκουν απεγνωσμένα να αποκτήσουν πρόσβαση;
Πρόκειται για ένα ζήτημα που έχει τεθεί εδώ και καιρό (κατέθεσα για πρώτη φορά στο Κογκρέσο για το ζήτημα της παροχής του F-35 στην Τουρκία το 2010). Αλλά ο χρόνος τελειώνει. Την προηγούμενη εβδομάδα, τα F-35 που προορίζονται για την Τουρκία έκαναν την πρώτη τους δοκιμαστική πτήση στο Τέξας.
Η Τουρκία πρόκειται να παραλάβει τα πρώτα από τα μέχρι και 100 F-35 σε λίγο περισσότερο από ένα μήνα. Ενώ τρεις Αμερικανοί γερουσιαστές έχουν απειλήσει να αναβάλουν την παράδοση για όσο διάστημα ο Ερντογάν κρατά ομηρο τον Αμερικανό πάστορα Andrew Brunson, ο κίνδυνος της παροχής των F-35 σε μια χώρα όπως η Τουρκία είναι πολύ βαθύτερος από την υιοθέτηση από πλευράς Ερντογάν της διπλωματίας των ομήρων και την εχθρότητά του έναντι της θρησκευτικής ελευθερίας. Η ιδέα ότι η Τουρκία θα έχει F-35 δεν πρέπει να συνδέεται με τη φυλάκιση ενός ανθρώπου, αλλά με την αναγνώριση ότι η Τουρκία αποτελεί κίνδυνο για την ασφάλεια.
Αμέσως πριν την Ισλαμική Επανάσταση του Ιράν το 1979, οι ΗΠΑ πούλησαν στο Ιράν ένα μεγάλο αριθμό F-14 - το κορυφαίο εκείνη την εποχή αμερικανικό αεροσκάφος. Σήμερα, το Ιράν τα χρησιμοποιεί ακόμη. Ίσως η κυβέρνηση Κάρτερ να είχε μια δικαιολογία: Κανείς δεν είχε προβλέψει την Ισλαμική Επανάσταση. Η Τουρκία όμως δεν είναι Ιράν. Η επανάστασή της είναι βραδεία. Δεν συμβαίνει σε μια περίοδο ημερών ή εβδομάδων, αλλά ετών. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία να παραμερίσουμε την πραγματικότητα του τι έχει γίνει η Τουρκία.
Αν ο Τραμπ και η κυβέρνησή του, ή ευρύτερα το Κογκρέσο, επιτρέψουν την παράδοση F-35 στην Τουρκία, θα παραδώσουν ευαίσθητες πληροφορίες στους εχθρούς της Αμερικής και θα θέσουν σε κίνδυνο ζωές Αμερικανών. Δεν είναι αυτός τρόπος ο οποιοσδήποτε σε κάθε πλευρά του κομματικού χάσματος να ισχυρίζεται πως κάνει την Αμερική σπουδαία.
--
Ο Michael Rubin είναι πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου, με κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντα τη Μέση Ανατολή, την Τουρκία, το Ιράν και τη διπλωματία.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 16 Μαΐου 2018 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του American Enterprise Institute (ΑΕΙ) και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης”.
