Του Sterling Terrell
Το καλύτερο επιχείρημα υπέρ του ελεύθερου, ανεμπόδιστου εμπορίου, μπορεί και να έχει προσωπικό χαρακτήρα. Να σας εξηγήσω τι εννοώ.
Οι άνθρωποι εύκολα χάνονται μέσα στα δεδομένα.
Όταν επιχειρηματολογώ για κάτι, θέλω όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι να παρουσιάσω δεδομένα και λογική. Την στιγμή που κάποιος θ' αρχίσει να μιλά για οικονομικά, αμέσως ανατρέχω στην πανεπιστημιακή μου παιδεία.
Σε έναν διάλογο για το ελεύθερο εμπόριο αισθάνομαι την ανάγκη να εξηγήσω τις έννοιες του απόλυτου και του σχετικού πλεονεκτήματος - και της ελευθερίας.
Βλέπετε, για προφανείς λόγους, οι αμυγδαλιές της Αμερικής δεν καλλιεργούνται στην Αριζόνα (χρειάζονται πάρα πολύ νερό). Για παρόμοιους λόγους, η Ελβετία δεν είναι το καλύτερο μέρος για να αναπτυχθεί η υφαντουργία. (Η υφαντουργία απαιτεί ένταση εργασίας, και οι μισθοί στην Ελβετία είναι σχετικά υψηλοί).
Αυτή η συζήτηση όμως χάνει γρήγορα το ενδιαφέρον των ανθρώπων. (Και πού ν' αρχίσω να σχεδιάζω διαγράμματα).
Οι άνθρωποι χάνονται εύκολα μέσα στα δεδομένα.
Οι προσωπικές ιστορίες είναι πειστικές
Πίσω από την οικονομική ρητορική, βρήκα ότι αυτή η απλή ιστορία είναι πολύ πιο πειστική υπέρ του ελεύθερου εμπορίου:
“Ο πατέρας μου καλλιεργεί καρύδια πεκάν. Δουλεύει σκληρά, και όπως κάθε άλλος μικροεπιχειρηματίας, πάντα ψάχνει το καλύτερο μέρος για να πουλήσει το προϊόν του στην υψηλότερη δυνατή τιμή.
Ας υποθέσουμε ότι μια χρονιά πάει διακοπές στο Παρίσι. Περνάει καλά, βλέπει όλα τα αξιοθέατα, και γενικώς ερωτεύεται το μέρος. Μια βραδιά, πηγαίνει για δείπνο και πιάνει μια συζήτηση με έναν άλλο κύριο στο εστιατόριο.
Γρήγορα γίνονται φίλοι, και ο πεθερός μου σύντομα ανακαλύπτει ότι ο νέος του φίλος είναι εισαγωγέας εμπορευμάτων. Κάνουν κάποιους γρήγορους υπολογισμούς και σύντομα βρίσκουν ότι μπορούν να συνεργαστούν επαγγελματικά.
Τότε ένας Αμερικανός ή Γάλλος πολιτικός ή γραφειοκράτης μπαίνει ανάμεσά τους και λέει: 'Σταματήστε. Δεν επιτρέπεται να το κάνετε αυτό'. Και αμέσως αποκτούν ένα σοβαρό πρόβλημα”.
Έχουμε δύο ανθρώπους που θέλουν να συναλλαχθούν - αλλά κάποια ρύθμιση, ή όριο, ή φόρος το εμποδίζει αυτό. Ποιος θα διαφωνούσε μ' αυτή την απλή ελευθερία πέρα από τις ομάδες ειδικών συμφερόντων που επιδιώκουν να επηρεάσουν την πολιτική προς όφελός τους ή τους μετόχους του κράτους που επιδιώκουν να τη φορολογήσουν;
Υπάρχει εδώ ο πειρασμός να μιλήσει κανείς για εθνικά αθροιστικά σύνολα και να κακολογήσει τις απρόσωπες μεγάλες εταιρείες, αλλά μην υποκύψετε σ' αυτόν - όλο το εμπόριο, όλη η επιχειρηματικότητα, συμβαίνει στο προσωπικό επίπεδο.
Η πρώτη μου δουλειά μετά το μεταπτυχιακό μου ήταν να πουλάω βαμβάκι για ένα μεγάλο ανεξάρτητο εκκοκκιστήριο. Ενώ όντως πουλούσαμε το μεγαλύτερο μέρος του βαμβακιού σε κάποιες από τις μεγαλύτερες αγροτικές εταιρείες παγκοσμίως, είχα δειπνήσει με τους περισσότερους από τους ανθρώπους με τους οποίους εμπορευόμασταν. Είχαμε κάνει εμπορικές συναντήσεις και συχνά τηλεφωνιόμασταν απλώς για να μιλήσουμε.
Μπορεί μια τεράστια εταιρεία να με πλήρωνε, αλλά η δέσμευση που αισθανόμουν ήταν να ωφελήσω - να εμπορευτώ - με έναν συνάδελφο με τον οποίο έπαιξα γκολφ την προηγούμενη εβδομάδα.
Η επιχειρηματικότητα είναι κάτι το προσωπικό. Και όλα τα εμπόδια στο εμπόριο είναι περιορισμοί της ατομικής ελευθερίας.
--
Ο Sterling Terrell είναι οικονομολόγος και αρθρογράφος στο SterlingTerrell.net.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 21 Απριλίου 2019 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
