Του Frederick Hess
Ακούγοντας κανείς τα απογοητευτικά δεδομένα για την έλλειψη ελευθερίας του λόγου στα πανεπιστήμια, τον ηγετικό ρόλο της πανεπιστημιακής κοινότητας σε προσπάθειες ακύρωσης παιδικών βιβλίων όπως το The Cat in the Hat, και τον ενθουσιασμό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για τη νέα προσπάθεια της κυβέρνησης Μπάιντεν να υπονομεύσει τις νόμιμες διαδικασίες στα πανεπιστήμια, μπορεί μερικές φορές να αισθάνεται ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι μια χαμένη υπόθεση. Αυτή η μοιρολατρική στάση όμως είναι ακριβώς αυτό που θέλει ο όχλος των «αφυπνισμένων». Όπως όλοι οι νταήδες, επιδιώκουν τον εκφοβισμό και την απομόνωση των θυμάτων τους - και προκαλούν πολύ λιγότερο φόβο όταν λογικοί άνθρωποι τολμούν να τους αντισταθούν.
Ο Πρόεδρος λοιπόν του Πανεπιστημίου του Τέξας Jay Hartzell μόλις προσέφερε ένα εξαιρετικό παράδειγμα για το πώς οι πανεπιστημιακοί ηγέτες πρέπει να αντιστέκονται απέναντι στον ακραίο «αφυπνισμό».
Το καλοκαίρι του 2020, ένας αριθμός ακτιβιστών και σχολιαστών ισχυρίστηκε ότι το τραγούδι του πανεπιστημίου “The Eyes of Texas” (Τα μάτια του Τέξας) ήταν ρατσιστικό, επισημαίνοντας ότι ο τίτλος του τραγουδιού υποτίθεται ότι είχε ως έμπνευση τον Στρατηγό της Συνομοσπονδίας των Νοτίων Robert E. Lee και ότι το τραγούδι αυτό ακούστηκε πρώτη φορά σε μια παράσταση minstrel. Το πανεπιστήμιο ανταποκρινόμενο στις κατηγορίες αυτές σύστησε μια επιτροπή αποφοίτων και διδασκόντων για να ερευνήσει τους ισχυρισμούς. Μετά από μήνες προσεκτικής έρευνας, η επιτροπή δεν βρήκε στοιχεία που να συνδέουν τον Λη με το τραγούδι και ενώ αναγνώρισε ότι ο ρατσισμός «υπήρχε στο πλαίσιο και την κουλτούρα» στην οποία δημιουργήθηκε το τραγούδι η έρευνα κατέδειξε ότι αυτό δεν συνετέθη με «ρατσιστική πρόθεση».
Υπό το φως αυτών των δεδομένων, ο Hartzell εξέδωσε μια επιστολή την Τρίτη όπου εξηγούσε - με σεβασμό αλλά χωρίς απολογητικό ύφος - ότι ακούει τις ανησυχίες των ακτιβιστών αλλά δεν έχει καμία πρόθεση να υποχωρήσει ενώπιόν τους:
«Είναι πολύ σαφές σήμερα σε μένα, έχοντας διαβάσει την έκθεση, ότι η ιστορία του πανεπιστημίου μου είναι περίπλοκη - πιο περίπλοκη απ’ ό,τι πιθανότατα γνώρισε κανείς μας. Όπως επισημαίνεται στην περίληψη των πορισμάτων της έκθεσης, η ιστορία του τραγουδιού αντανακλά την ευρύτερη ιστορία του πανεπιστημίου, καθώς και την ιστορία της πολιτείας και της χώρας μας. Κάποια μέρη αυτής της ιστορίας αποτελούν πηγή έμπνευσης και έκπληξης. Κάποια άλλα είναι απογοητευτικά, ακόμη και οδυνηρά.
Μια πτυχή της απόφασής μου να κρατήσω το “The Eyes of Texas” ως το τραγούδι του πανεπιστημίου μας βασίζεται σ’ αυτή την έννοια της αντανάκλασης. Υπάρχουν πολλά πράγματα που θα θέλαμε να αλλάξουμε στην αμερικανική ιστορία. Ενώ όμως αυτή δεν είναι τέλεια, πιστεύω ότι συνολικά είναι θετική, ακόμη κι αν χρειάζεται να συνεχίζουμε να διδάσκουμε και να μαθαίνουμε από τις ατέλειές μας. Η αποδοχή του παρελθόντος σημαίνει την αποδοχή τόσο της τραγωδίας όσο και των θριάμβων της ιστορίας μας - την εξομολόγηση της πρώτης και του εορτασμού των δευτέρων.
Μια άλλη πτυχή της απόφασής μου βασίζεται στην έννοια της ελευθερίας του λόγου. Ως προς αυτό θέλω να είμαι πολύ σαφής: Όπως πάντα, κανείς δεν υποχρεούται, ούτε θα υποχρεωθεί στο μέλλον να τραγουδήσει το “The Eyes of Texas”. Όπως ο πρόεδρος της επιτροπής μας, καθηγητής Rich Reddick είπε: «Οι παραδόσεις δεν διατηρούνται μέσα από την έλλειψη σεβασμού, τον εξαναγκασμό ή την απειλή». Συμφωνώ πλήρως - και στο ίδιο πνεύμα της ελευθερίας του λόγου, κανείς δεν θα πρέπει να σιγάσει με κραυγές όσους θέλουν να συνεχίσουν την παράδοση αυτού του τραγουδιού. Η ελπίδα μου είναι ότι μπορούμε να το τραγουδήσουμε μαζί, συνειδητοποιώντας το παρελθόν του πανεπιστημίου μας και περήφανοι για την πρόοδο που έχουμε κάνει από τον 19ο αιώνα.
Διαβάζοντας την έκθεση μου γίνεται σαφές ότι το “The Eyes of Texas” είναι ένα τραγούδι λογοδοσίας που χρησιμοποιήθηκε ιστορικά για να φέρει κοντύτερα τους Longhorns. Πιστεύω ειλικρινά ότι το τραγούδι αυτό μπορεί ξανά να λειτουργήσει ως δύναμη λογοδοσίας και ενότητας μεταξύ των φοιτητών μας, των εκπαιδευτικών, του προσωπικού και των αποφοίτων. Το μόνο που χρειάζεται γι’ αυτό είναι να δούμε το παρελθόν. Το τραγούδι μας ξεκίνησε ως μια παράκληση προς τους φοιτητές μας να κάνουν το σωστό ανά πάσα στιγμή για να προστατεύσουν ένα νέο τότε πανεπιστήμιο από το να διακινδυνεύσει το μέλλον του. Μέσα στον χρόνο, το τραγούδι αυτό το τραγούδησε μια ποικιλόμορφη κοινότητα φοιτητών και επιστημόνων, και έγινε ένα σάλπισμα αριστείας καθώς το πανεπιστήμιό μας ωρίμασε και εξελίχθηκε στο καύχημα της πολιτείας μας».
Δεν είναι τόσο δύσκολο, τελικά. Μια μετρημένη, διατυπωμένη με σεβασμό και αρχές υπεράσπιση της περίπλοκης ιστορίας, της ελευθερίας του λόγου και της σημασίας των ευγενών παραδόσεων. Ο Hatzell έδρασε λογικά εδώ και αξίζει αυτό να του πιστωθεί, αν μη τι άλλο για να καταστεί σαφές σε άλλους ηγέτες της ανώτερης εκπαίδευσης ότι θα βρουν στήριξη αν τολμήσουν να απορρίψουν τις απαιτήσεις των αφυπνισμένων μαφιόζων.
--
Ο Frederick Hess είναι διευθυντής των μελετών εκπαιδευτικής πολιτικής στο American Enterprise Institute.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά στις 10 Μαρτίου 2021 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του American Enterprise Institute και τη συνεργασία του ΚΕΦίΜ - Μάρκος Δραγούμης.
