Του Alex Nowrasteh
Στην περιβαλλοντική πολιτική, η αρχή της πρόληψης ορίζει ότι ένα νέο προϊόν, μια νέα μέθοδος ή μια νέα πρόταση της οποίας τα αποτελέσματα είναι αμφισβητούμενα ή άγνωστα, δεν θα πρέπει να εισάγεται αν είναι επιβλαβής. Το βάρος της απόδειξης ότι είναι επιβλαβής πέφτει στους υποστηρικτές της – κατ'' ουσιάν διασφαλίζοντας ότι δεν θα παραχθεί. Αντιθέτως, μια ανάλυση κόστους-οφέλους που συγκρίνει την πιθανότητα της βλάβης με το προσδοκώμενο μέγεθος των οφελημάτων είναι καλύτερη μέθοδος.
Οι μέθοδοι της αρχής της πρόληψης εφαρμόζονται σιωπηρά από πολλούς που αντιτίθενται στην εγκατάσταση των Σύριων προσφύγων στις ΗΠΑ, καθώς αυτοί εκτιμούν ότι ο κάθε κίνδυνος τρομοκρατίας είναι υπερβολικά μεγάλος. Η αρχή της πρόληψης είναι ακατάλληλη ως κριτήριο για τον καθορισμό της προσφυγικής πολιτικής, όπως και ως γνώμονας για την περιβαλλοντική πολιτική.
Τα επιχειρήματα που παράγονται από την αρχή της πρόληψης είναι συχνά συναισθηματικής φύσης. Ο Γερουσιαστικής Σέλμπυ (Ρεπουμπλικανός – Αλαμπάμα) έκανε μια τέτοια συναισθηματική επίκληση όταν δήλωσε: “Δεν ξέρουμε πολλά γι'' αυτούς τους ανθρώπους. Ουσιαστικά δεν έχουν υποβληθεί σε έλεγχο. Έρχονται από μια περιοχή με μεγάλη αναταραχή, απ'' όπου προέρχονται πολλοί τρομοκράτες. Δεν χρειαζόμαστε ακόμη έναν τρομοκράτη – έχουμε ήδη αρκετούς”.
Ο Γερουσιαστής Σέλμπυ έχει δίκιο όταν λέει ότι δεν χρειαζόμαστε ακόμη έναν τρομοκράτη, αλλά δεν εξήγησε ότι ο κίνδυνος να μπει στη χώρα ένας τρομοκράτης μέσω του προσφυγικού συστήματος είναι χαμηλός.
3.252.493 πρόσφυγες έγιναν δεκτοί στις Ηνωμένες Πολιτείες το διάστημα 1975-2015. Κατά την περίοδο αυτή, 20 από αυτά τα άτομα επιχείρησαν, ή το κατάφεραν, να φέρουν σε πέρας μια τρομοκρατική επίθεση εντός των ΗΠΑ. Αυτό ισοδυναμεί με έναν μόνο τρομοκράτη για κάθε 162.625 πρόσφυγες που έγιναν δεκτοί, ή έναν για κάθε δύο χρόνια από το 1975.
Μολονότι οι πρόσφυγες τρομοκράτες που έγιναν δεκτοί από το 1975 ήταν μόλις 20, κατάφεραν να δολοφονήσουν μόλις 3 Αμερικανούς. Καθένας από τους φόνους αυτούς είναι και μια τραγωδία, αλλά η πιθανότητα να σκοτωθεί Αμερικανός από έναν πρόσφυγα τρομοκράτη είναι μία στα 3.6 δισεκατομμύρια κάθε χρόνο. Κάθε χρόνο, ένας Αμερικανός είχε πιθανότητα 0,000000028% να δολοφονηθεί από έναν πρόσφυγα τρομοκράτη (για όσους δεν έχουν καλή όραση, είναι επτά τα μηδενικά μετά την υποδιαστολή). Ένας μικρός κίνδυνος.
Όπως όμως ισχυρίζονται οι υπόρρητοι υποστηρικτές της αρχής της πρόληψης, τα κόστη των προσφύγων στο μέλλον μπορεί να είναι μεγαλύτερα. Με το να τους δεχθούμε σήμερα, μπορεί να εκκινήσουμε μια ολόκληρη σειρά από απόβλεπτα μελλοντικά προβλήματα, διαφορετικά από τα αντίστοιχα του παρελθόντος. Αυτό είναι πιθανόν. Έτσι, ακόμα και αν ο ετήσιος αριθμός δολοφονιών από μελλοντικές επιθέσεις προσφύγων τρομοκρατών γίνει 100 φορές μεγαλύτερος απ'' ό,τι ήταν κατά την περίοδο 1975-2015, η πιθανότητα να δολοφονηθεί ένας Αμερικανός μέσα σ'' ένα έτος θα αυξανόταν σε μία στις 36,4 εκατομμύρια.
Τα πάντα θα μπορούσαν να αλλάξουν στο μέλλον. Η αρχή της πρόληψης πάντα επηρεάζει το αποτέλεσμα υπέρ του περιορισμού της μετανάστευσης καθώς είναι αδύνατο να αποδείξει κανείς ότι όλοι οι πρόσφυγες θα είναι ακίνδυνοι, όπως ακριβώς είναι αδύνατο να αποδείξει κανείς ότι το οποιοδήποτε άλλο άτομο θα είναι ακίνδυνο. Αν η αρχή της πρόληψης γίνει το σημείο εκκίνησης του διαλόγου, τότε όσοι υποστηρίζουν τους μετανάστες θα χάνουν πάντα. Κανένας διάλογος δεν θα πρέπει να ξεκινά έτσι.
Ίσως τα θύματα τρομοκρατίας από πρόσφυγες να πρέπει να έχουν πολύ μεγαλύτερο βάρος στον υπολογισμό του κινδύνου απ'' ό,τι άλλοι θάνατοι. Ίσως η απειλή από την ISIS ή από τους Σύριους πρόσφυγες να είναι διαφορετική από οποιαδήποτε άλλη που αντιμετωπίσαμε στο παρελθόν και να απαιτεί μεγαλύτερη επιφυλακή (κάτι εξαιρετικά απίθανο). Ίσως οι κοινωνικοί, πολιτικοί, οικονομικοί θεσμοί μας να είναι πιο εύθραυστοι απ'' όσο φαίνονται και να μπορούν να καταστραφούν εύκολα από μερικούς πρόσφυγες τρομοκράτες. Αν ισχύει κάποιος από αυτούς τους παράγοντες, τότε η εκτίμηση κόστους-οφέλους θα άλλαζε εις βάρος της εισδοχής των Σύριων προσφύγων, αλλά αυτές οι δεινές προβλέψεις είναι προς το παρόν αβάσιμες και πρέπει να συνυπολογιστούν έναντι του κόστους που έχει η μη εισδοχή των Σύριων προσφύγων.
Τα απρόβλεπτα κόστη του αποκλεισμού των προσφύγων
Το να μην επιτραπεί η είσοδος σε κάποιους Σύριους πρόσφυγες συνεπάγεται ορισμένα κόστη στους σημερινούς Αμερικανούς. Το να απαγορευθεί η είσοδός τους θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγαλύτερους κινδύνους ασφαλείας στο μέλλον. Οι πρόσφυγες που μαραζώνουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς για χρόνια ή για δεκαετίες είναι πολύ πιο πιθανό να ριζοσπαστικοποιηθούν και να γίνουν τρομοκράτες. Υπό μια τέτοια συνθήκη, το να τους επιτραπεί να εγκατασταθούν στις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσε να εξαλείψει αυτόν τον κίνδυνο και να μειώσει την γονιμότητα αυτών των φυτωρίων για τρομοκράτες.
Οι πρόσφυγες που πηγαίνουν σε άλλες χώρες, όπως η Σουηδία, συχνά εγκαθίστανται σε φρικτές, επιδοτούμενες από την πρόνοια καταστάσεις, σε υπερβολικά ρυθμισμένες αγορές εργασίας όπου οι δείκτες συμμετοχής τους στην αγορά εργασίας είναι αρχικά μικρότεροι από το μισό των αντίστοιχων των γηγενών – γεγονός που παράγει ακόμα ένα γόνιμο φυτώριο για τη βία. Οι δείκτες αυτοί αυξάνονται βέβαια με το χρόνο, αλλά δεν συγκλίνουν με τους γηγενείς. Αντίθετα, το να επιτρέψουμε ώστε πολλοί από τους πρόσφυγες αυτούς να εγκατασταθούν στις ΗΠΑ, όπου είναι περίπου το ίδιο ενεργοί στην αγορά εργασίας με τους εδώ γεννηθέντες Αμερικανούς και συνήθως ξεφεύγουν από την φτώχεια χωρίς πολλή πρόνοια θα μείωνε και τον μακροπρόθεσμο παγκόσμιο κίνδυνο για τρομοκρατία.
Οι Σύριοι πρόσφυγες θα μπορούσαν να είναι πολύτιμοι και στην αντικατασκοπία, όπως ακριβώς ήταν πολλοί Ούγγροι, Βιετναμέζοι και Κουβανοί πρόσφυγες κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Όπως επισήμανε ο συνάδελφός μου Patrick Eddington οι πρόσφυγες θα είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να βοηθήσουν στην αναχαίτιση της ISIS. Η ακριβέστερη αντικατασκοπία μειώνει τους κινδύνους για μελλοντικές τρομοκρατικές επιθέσεις, με τις υπόλοιπες παραμέτρους σταθερές.
Άλλες αλλαγές πολιτικής για την περαιτέρω μείωση των κινδύνων
Αν ανοίξει η πύλη στους πρόσφυγες, κάποιες άλλες αλλαγές πολιτικής μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο του βίαιου εξτρεμισμού τώρα και στο μέλλον, καθώς και τα βραχυπρόθεσμα δημοσιονομικά κόστη τα οποία μετατρέπονται σε καθαρά κέρδη μετά από 10 έως 15 χρόνια. Το να μειώσουμε τα κρατικά προνοιακά ωφελήματα για τους πρόσφυγες θα μειώσει τη δημόσια δαπάνη και θα δώσει κίνητρα για οικονομική ανεξαρτησία, αυτοπεποίθηση και μείωση της αποξένωσης – όλα, στοιχεία χαρακτήρα που συσχετίζονται με την τρομοκρατία. Το να επιτρέψουμε την ιδιωτική ενίσχυση των προσφύγων είναι ακόμη ένας τρόπος να μειώσουμε τον δημόσιο κίνδυνο, αναθέτοντας εξωτερικά την επιτήρηση της ενσωμάτωσης των προσφύγων σε αξιόπιστες ΜΚΟ και σε άτομα που δαπανούν τα δικά τους χρήματα. Ο Καναδάς εφάρμοσε με επιτυχία αυτή την στρατηγική και κάποιοι Γερουσιαστές δείχνουν σήμερα ενδιαφέρον γι'' αυτήν.
Το να μην αντιδρούμε υπερβολικά σε μικρούς κινδύνους τρομοκρατίας θα βοηθούσε στην αφομοίωση των μεταναστών με το ίδιο θρησκευτικό υπόβαθρο.
Συμπέρασμα
Η αρχή της πρόληψης δίνει έμφαση στην νοοτροπία “κάλλιον το προλαμβάνειν” αλλά μας αποκρύπτει την πραγματικότητα ότι τίποτε δεν είναι απολύτως ασφαλές. Ο κίνδυνος υπάρχει σ'' ένα φάσμα, δεν είναι δυικός. Ο φόβος για υψηλούς κινδύνους και αβεβαιότητα δεν πρέπει να σταματήσει την εγκατάσταση Συρίων προσφύγων εδώ, παρά μόνο αν μια ρεαλιστική προβολή ότι η μακροπρόθεσμη ζημιά θα υπερσκέλιζε τα μακροπρόθεσμα οφέλη θα έπειθε την κυβέρνηση να απαγορεύσει στο εξής τους Σύριους πρόσφυγες. Μια ψύχραιμη, ρεαλιστική ματιά στους κινδύνους και τα οφέλη που συνεπάγεται το να επιτρέψουμε την εγκατάσταση περισσότερων Σύριων προσφύγων ευνοεί μια πιο ανοιχτή πολιτική.
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στα αγγλικά στις 28 Ιανουαρίου 2017 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Cato Institute και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης”.
**Φωτογραφία: SOOC
