Η Μόσχα είναι ενήμερη πως ο Αλεξάντερ Λουκασένκο βρίσκεται σε δυσχερή θέση. Είναι άλλωστε εύκολο να το καταλάβει κάποιος, βλέποντας τα διαρκή δημόσια παραληρήματα του, όσο και τις ανερμάτιστες πράξεις του. Αντί βέβαια να συμβιβαστεί με την αδυναμία του, ο Λουκασένκο προσπάθησε για ένα άλμα προς τα μπροστά, επιχειρώντας να δείξει πως παραμένει ισχυρός.
Εξ’ αρχής επισημάνθηκε ότι η απειλή για διακοπή της ροής φυσικού αερίου από τη Λευκορωσία προς την Πολωνία και την Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί μία μπλόφα. Στριμωγμένος από τις οικονομικές κυρώσεις και έχοντας δομήσει ένα δικτατορικό καθεστώς που κυβερνά με την ισχύ των όπλων, ο Λουκασενκο προσπαθούσε να δείξει πως δεν είναι διεθνώς απομονωμένος. Ενδεχομένως ο Λουκασένκο να θεωρούσε πως μέσω της ανάδειξης της Λιθουανίας και της Πολωνίας ως αντιπάλου θα κέρδιζε τη χάρη της Μόσχας, καθώς και οι δυο κρατούν μια καχύποπτη στάση απέναντι στη κληρονόμο της Σοβιετικής Ένωσης.
Η Μόσχα δεν πρόκειται φυσικά να αφήσει μία προστατευόμενη της να υπαγορεύσει τη ρωσική ενεργειακή πολιτική απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όλο αυτό το διάστημα ο Βλάντιμιρ Πούτιν έχει επενδύσει σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο για να δημιουργήσει μια εταιρική σχέση με τους Ευρωπαίους. Η σχέση του με το Βερολίνο άλλωστε υπήρξε αντικείμενο διαμάχης εντός της ευρωαμερικανικής συμμαχίας και επιβίωσε παρ´ όλα αυτά, πάρα την αντίδραση της προεδρίας Μπαιντεν.
Το Κρεμλίνο μπορούσε να ανεχθεί ή ενδεχομένως να επιτρέψει τις απάνθρωπες πρακτικές εργαλειοποίησης των μεταναστών από το Μινσκ. Το προηγούμενο της συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και Γερμανίας, όπου ευρωπαϊκά κονδύλια κατευθύνονταν προς την Άγκυρα, ώστε να συγκρατεί τις μεταναστευτικές ροές, άφηνε περιθώρια ελπίδας πως θα μπορούσε να αναπαραχθεί και στην περίπτωση της Λευκορωσίας. Ωστόσο, το παράλογο ρίσκο του Λουκασένκο έπεσε στο κενό. Η Μόσχα ξεκαθάρισε πως δεν θα αφήσει καν το Μινσκ να χρησιμοποιεί την απειλή διακοπής των ροών φυσικού αερίου, προκαλώντας έστω και κάποια ενόχληση στους Ευρωπαίους λόγω της ευαισθησίας των αγορών.
Ενδεχομένως ο Λουκασένκο να επιτύχει τον σκοπό του να χτιστούν τείχη μεταξύ της Λευκορωσίας και της Ευρώπης που δεν θα επιτρέπουν στους μετανάστες να τα διασχίζουν. Αυτά δηλαδή τα τείχη που δεν θα επιτρέπουν στους Λευκορώσους να φεύγουν μακριά από το δεσποτικό καθεστώς του.
Το κρύο ντους από τη Μόσχα όμως δείχνει και τα όρια της επιρροής του Λουκασένκο. Η επικεφαλής της λευκορωσικής αντιπολίτευσης Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια, που βρίσκεται σε εξορία, είχε εξαρχής προειδοποιήσει για τη φαιδρότητα των απειλών από το Μινσκ. Το ζήτημα παραμένει βέβαια πόσο θα παραμείνει στο απυρόβλητο η δικτατορία που έχει προκύψει από τις νοθευμένες εκλογές και τη φυλάκιση των αντιπάλων του.
