Όσοι συναναστράφηκαν τον Σεμιτέκολο έχουν να πουν ότι η περφόρμανς ήταν μέρος της ζωής του. Με άλλα λόγια, τέχνη και ζωή ήταν αδιαχώριστες για εκείνον. Κυκλοφορούν ιστορίες για εκπληκτικά χάπενινγκ που έκανε καθημερινά και μάλιστα χωρίς κοινό, με «θύματα» ανυποψίαστους πολίτες. Ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο ήταν δεινός πλακατζής, αυθεντικός φαρσέρ. Εξύψωσε όσο κανένας άλλος Έλληνας καλλιτέχνης το παράλογο, το οποίο ήταν συστατικό στοιχείο της τέχνης του αλλά και της καθημερινότητάς του.
Μια αφιερωματική έκθεση στο έργο του από τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, επιχειρεί να επαναφέρει στο προσκήνιο έναν από τους πιο ιδιαίτερους Έλληνες καλλιτέχνες. Ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο συγγενεύει με τους ντανταϊστές, τους σουρεαλιστές, τους καταστασιακούς και τους καλλιτέχνες του fluxus. Αλλά θα ήταν άδικο να επιχειρήσουμε να τον κατατάξουμε σώνει και καλά σε κάποιο κίνημα. Το ενδιαφέρον με καλλιτέχνες όπως η περίπτωσή του είναι ότι δεν ανήκουν πουθενά και αντιστέκονται σε κάθε προσπάθεια κατηγοριοποίησης. Η σημασία του έργου του μοιάζει να κρύβεται στις λέξεις «κοσμικό ανατομείο». Ο καλλιτέχνης θέτει με την τέχνη του ερωτήματα κοσμικής φύσεως και ταυτόχρονα είναι ένας ανατόμος συναισθημάτων, της σκέψης και του πνεύματος.
Η ζωγραφική του είναι φωτορεαλιστική και φουτουριστική: απεικονίζει αντικείμενα, κτίρια, πόλεις και αρχιτεκτονικές κατασκευές που παραπέμπουν σε μνημεία. Αυτά είναι οι πρωταγωνιστές δεν υπάρχουν άνθρωποι. Ακόμα και όταν ζωγραφίζει δύο μεγεθυσμένες όρθιες βίδες, και εκεί κτίρια βλέπει, ουρανοξύστες. Επηρεασμένος από τον Vermeer, ο καλλιτέχνης δίνει μεγάλη έμφαση στην απόδοση του φωτός. Συγκεκριμένα, σε όλα τα έργα του κυριαρχεί το λυκόφως ή το φως της αυγής – δεν είναι ξεκάθαρο αν η μέρα ξεκινάει ή τελειώνει, όπως δεν είναι σίγουρο αν αυτό που βλέπουμε είναι ένα ουτοπικό ή δυστοπικό σκηνικό. Υπάρχει δηλαδή μια έντονη αμφισημία στους αινιγματικούς πίνακες του Σεμιτέκολο.
Γεννημένος στην Αθήνα το 1935, σπούδασε ζωγραφική με δασκάλους τον Πάνο Σαραφιανό και τον Γιάννη Μόραλη. Πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 1962. Η γνωριμία και η φιλία του με τον συνθέτη Γιάννη Χρήστου επηρέασε καταλυτικά τη σκέψη του και καθόρισε την πορεία του. Τον Δεκέμβριο του 1968, στο πλαίσιο της 3ης Εβδομάδας Σύγχρονης Μουσικής, συμμετείχε ως ερμηνευτής-ηθοποιός στη δράση Επίκυκλος στο Ξενοδοχείο Χίλτον και το 1969 στην Αναπαράσταση ΙΙΙ (Ο Πιανίστας), που παρουσιάστηκε στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και στη συνέχεια σε άλλες ελληνικές και ευρωπαϊκές πόλεις και στην Αμερική. Το 1972 διοργάνωσε στο Γαλλικό Ινστιτούτο ένα δικό του μουσικό happening με τον βιολοντσελίστα Χρήστο Σφέτσα. Συμμετείχε στις δράσεις του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (ΚΕΤ), του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Το 1974 συνεκθέτει με τη Νόρα Αρχελάου στην γκαλερί Νέες Μορφές. Στην έκθεση αυτή, την πρώτη του ατομική στην Ελλάδα, παρουσιάζει ζωγραφικά έργα και μια δράση με κούκλες-ανδρείκελα, που θα γίνουν σήμα κατατεθέν της δουλειάς του. Το 1985, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Αθήνα-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης», πραγματοποίησε στην Οικία Κουλούρα του Μουσείου Μπενάκη την περφόρμανς Κοσμικό
Ανατομείο, η οποία επαναλήφθηκε στο 5 ο Φεστιβάλ του Montivilliers (1990) και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (1992). Το 1993 ο Βασίλης Βαφέας θα σκηνοθετήσει την ομότιτλη ταινία με πρωταγωνιστή τον καλλιτέχνη. Ο Σεμιτέκολο ασχολήθηκε επίσης με τη σκηνογραφία, επιμελήθηκε μουσικοθεατρικές παραστάσεις και συνεργάστηκε με άλλους εικαστικούς καλλιτέχνες για την ηχητική επένδυση των έργων τους. Το εικαστικό του έργο έχει παρουσιαστεί σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πέθανε στην Αθήνα το 2014.
Στην έκθεση παρουσιάζονται ζωγραφικά έργα του καλλιτέχνη, μία εγκατάσταση με τις μισοδιαλυμένες κούκλες του, νεανικά πορτρέτα του που φιλοτέχνησαν οι στενοί του φίλοι Ρένα Παπασπύρου και Αλέκος Φασιανός, φωτογραφικά πορτρέτα του από τον Michael Ruetz, καθώς και εφηβικά σκίτσα. Επίσης, στον χώρο της έκθεσης προβάλλεται η ταινία Κοσμικό ανατομείο (1993), σε σκηνοθεσία Βασίλη Βαφέα.
Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει ο Χριστόφορος Μαρίνος. Η έναρξη θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 17 Ιουνίου, 18:00-22:00 και θα διαρκέσεις έως τις 18 Σεπτεμβρίου. Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων: Γερμανικού & Μυλλέρου, Πλ. Αυδή, Κτίριο Α, Μεταξουργείο. Ώρες λειτουργίας: Τρίτη - Σάββατο 11:00 - 19:00, - Κυριακή 10:00 - 16:00, Δευτέρα κλειστά. Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
