Ένας ιστοχώρος, αφιερωμένος στη δουλειά του ζωγράφου, είναι ένα άνοιγμα στο εργαστήριο του καλλιτέχνη μέσα στο χρόνο. Όταν μάλιστα μιλάμε για το website του Στέφανου Δασκαλάκη, έχουμε να κάνουμε με μία ψηφιακή πινακοθήκη που συγκεντρώνει καλή ζωγραφική.
Ο Δασκαλάκης, μαθημένος από τον τρόπο της δουλειάς του, δεν αρέσκεται σε μεγάλη παραγωγή έργων, αλλά σε βάθος 40 χρόνων έχει δημιουργήσει ένα ζωγραφικό κοίτασμα τόσο πλούσιο, που τον κατατάσσει στους πιο σημαντικούς Έλληνες δημιουργούς.
Εύχρηστη στην πλοήγηση η σελίδα παρουσιάζει τα έργα σε καλή ανάλυση, παρακολουθώντας την πορεία του από το ξεκίνημα ως τις μέρες μας. Χωρισμένες σε πέντε χρονικές ομάδες, οι ενότητες συνοψίζουν και ομαδοποιούν τη ζωγραφική του από το 1981 έως την τελευταία σοδειά που βγάζει από το εργαστήριο της Ρεμούνδου.
Πολύτιμος οδηγός σε αυτή την πορεία είναι η κατηγορία «πηγές», όπου παρατίθενται χρονικά, κείμενα από τον ίδιο για τον ζωγραφικό του τρόπο, τις επιρροές, αλλά και την τέχνη γενικότερα. Ο Δασκαλάκης για όσους έχουν την τύχη να μιλούν μαζί του, είναι ένας εξαιρετικός συνομιλητής που εξηγεί καθαρά αυτό που έχει στο νου, δηλαδή την πρόθεσή του, ενώ οι απόψεις του για τη ζωγραφική και την καλλιτεχνική σκηνή του τόπου ανοίγουν το βλέμμα γόνιμα σε περαιτέρω αναζητήσεις.
Εκτός από τα κείμενα του ζωγράφου, εξαιρετικά διαφωτιστικά είναι τα τεχνοκριτικά σημειώματα που του έχουν αφιερώσει γνωστοί τεχνοκρίτες και ιστορικοί σε βάθος τεσσάρων δεκαετιών. Τα περισσότερα από αυτά δημοσιεύονται ως αρχεία pdf ή παραπέμπουν απευθείας σε σελίδες αναρτημένες στο διαδίκτυο. Αλλά και καλλιτέχνες όπως οι Τσαρούχης, Τέτσης και Φασιανός καταθέτουν την άποψή τους για τον ζωγράφο, φιλοτεχνώντας με εύγλωττο τρόπο το «πορτρέτο» του (κυριολεκτώντας εδώ, σημειώνουμε ότι τον είχε ζωγραφίσει ο Τσαρούχης στο Παρίσι).
Υπάρχει μάλιστα ειδική ενότητα με φιλμογραφία και τηλεοπτικές εκπομπές, όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει τον ζωγράφο μπροστά στα έργα του, σε μουσεία ή και ανάμεσα σε καταξιωμένους συναδέλφους (αξίζει ν’ αφιερώσει κανείς χρόνο στο «Παρασκήνιο» του Λάκη Παπαστάθη και τη συνομιλία του με τον ζωγράφο, το 2006, όπου παραπέμπει η σελίδα).
Είναι μια ευκαιρία, όχι μόνο για τους συλλέκτες και τους φίλους του ζωγράφου, αλλά και για το ευρύ φιλότεχνο κοινό – εγχώριο και ξένο μιας και η σελίδα είναι στα ελληνικά και αγγλικά – να γνωρίσει πώς εξελίχθηκε το βλέμμα και το χέρι του καλλιτέχνη, ποιες είναι οι «εμμονές» του, που επιστρέφει.
Πέρα από το προφανές, που είναι η προβολή του εικαστικού στην ελληνική και ξένη καλλιτεχνική αγορά, η ψηφιακή παρουσία του Δασκαλάκη διευκολύνει συλλέκτες και φιλότεχνους να γνωρίσουν σε βάθος χρόνου τα έργα και την εποχή τους. Σαν ένας πρώτος catalogue raisonné, ο ιστοχώρος παρέχει μια γερή λίστα γνωστών αλλά και μικρότερων έργων του ζωγράφου, συγκεντρώνοντας και αναδεικνύοντας ακόμη περισσότερο τα έργα που βρίσκονται σήμερα σε συλλογές.
Εν τέλει, το site λειτουργεί ως κάτοπτρο που απηχεί το στίγμα του καλλιτέχνη, αυτό που θέλει ιδανικά να αφήσει στην ιστορία της νεότερης ελληνικής τέχνης.
Μια περιήγηση θα σας πείσει εδώ https://stefanosdaskalakis.com/
Γεννημένος στον Πειραιά το 1952, ο Στέφανος Δασκαλάκης σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, στο Εργαστήριο του Γιώργου Μαυροΐδη (1970-74). Συνέχισε τις σπουδές του στη Λυών και στο Παρίσι (1978-81). Αργότερα παρακολούθησε ως ακροατής το Εργαστήριο του Leonardo Cremonini στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού.
Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Συλλογή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, στην Συλλογή του Ιδρύματος Β & Ε Γουλναδρή, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών ΑΠΘ, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, στη Συλλογή Σωτήρη Φέλιου, στη Συλλογή Αντώνη και Άζιας Χατζηιωάννου, στη Συλλογή Θανάση Μιχαηλίδη, καθώς και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές στη Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Ελλάδα. Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο της καλλιτεχνικής του δημιουργίας.
