Οι έκτακτες φορολογήσεις, όχι μόνο δεν προσφέρουν λύσεις στα πραγματικά προβλήματα και στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας που υποτίθεται ότι προσπαθούν να καλύψουν, αλλά εγείρουν δυσεπίλυτα ερωτηματικά και προκαλούν τραύματα που δεν επουλώνονται εύκολα. Διότι κλείνουν άμεσα και πρόσκαιρα κάποια κενά, χωρίς να προσφέρουν μόνιμες λύσεις, ενώ ταυτόχρονα θορυβούν την επενδυτική κοινότητα.
Η ιστορία του Ρομπέν των Δασών, που «έπαιρνε τα λεφτά από τους πλούσιους και τα μοίραζε στους πτωχούς», αποτελεί ένα πολύ συγκινητικό και ενθουσιαστικό ανάγνωσμα για τα παιδιά και ένα ενδιαφέρον σενάριο για τις κινηματογραφικές ταινίες εποχής. Είναι δε, βαθιά ριζωμένη όχι μόνο στους κατοίκους του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά και στους πολίτες της χώρας μας.
Το δίπολο «πλούσιος – πτωχός», «προνομιούχος – μη προνομιούχος», «κατέχων – μη έχων», αποτελεί συστατικό του dna του Έλληνα και κυρίαρχο συστατικό των αφηγημάτων των πολιτικών κομμάτων. Σε συνδυασμό μάλιστα με την ποινικοποιημένη έννοια του κέρδους, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα που μισεί την επιχειρηματικότητα, την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα, ενώ την ίδια στιγμή λατρεύει την ισοπέδωση προς τα κάτω, την αμέριστη κρατική φροντίδα και την ανάγκη προσφυγής στις αγκαλιές του «κράτους – πατερούλη».
Η απόφαση της κυβέρνησης να φορολογήσει «εκτάκτως» για τρίτη φορά στη σειρά τα «υπερκέρδη» των εταιρειών διύλισης πετρελαίου, προφανώς και εντάσσεται σε αυτήν τη φιλοσοφία. Πηγαίνουν άραγε αυτά τα 300 εκατ. ευρώ σε κάποια ενεργειακή δράση; Οδηγούνται σε κάποια επένδυση που θα αποδώσει καρπούς στο κοινωνικό σύνολο; Όχι. Τα 300 εκατ. ευρώ κατευθύνονται στην ενίσχυση κυρίως των συνταξιούχων, οι οποίοι λόγω της προσωπικής διαφοράς δεν ωφελούνται από την προβλεπόμενη αύξηση των συντάξεων.
Ας τα πάρουμε όμως, ένα προς ένα.
Ακούμε ότι καλώς φορολογούνται τα διυλιστήρια διότι ανήκουν στους Βαρδινογιάννηδες και στους Λάτσηδες, «που είναι πλούσιοι, ενώ ο λαός πεινάει». Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Χρηματιστηρίου Αθηνών, περίπου το 41% των μετοχών της Motor Oil ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια Βαρδινογιάννη. Το υπόλοιπο 59% ανήκει στο ευρύ επενδυτικό κοινό. Σύμφωνα δε, με τα ίδια στοιχεία το 41% της HelleniQ Energy (πρώην ΕΛΠΕ) ανήκει στον επιχειρηματικό όμιλο Λάτση, με το 31,18% να ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή στο κράτος και το υπόλοιπο 28,41% στο ευρύ επενδυτικό κοινό.
Επομένως, και στις δύο περιπτώσεις το 60% των μετοχών δεν ανήκει στις συγκεκριμένες οικογένειες. Ανήκει στο κράτος, δηλαδή στους φορολογούμενους, σε εξειδικευμένους θεσμικούς επενδυτές από το εξωτερικό, σε αμοιβαία κεφάλαια δηλαδή με μικρομεριδιούχους, σε συνταξιοδοτικά ταμεία, σε ασφαλιστικά ταμεία και σε μικροεπενδυτές.
Δηλαδή σε ανθρώπους που έχουν επενδύσει τις αποταμιεύσεις τους στις συγκεκριμένες μετοχές, αναμένοντας προσόδους από τις επενδύσεις τους. Σε ανθρώπους που δεν είναι απαραίτητα πλούσιοι, αλλά αντίθετα με μεθοδικό και επιμελή τρόπο προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα χαρτοφυλάκιο για τη συνταξιοδότηση τους, μια περιουσία για το μέλλον τους, εμπνεόμενοι από την επενδυτική χρηματοτιστηριακή κουλτούρα που κυριαρχεί σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, εκτός από την Ελλάδα.
Με δυο λόγια τα 180 εκατ. ευρώ από το συνολικό έκτακτο φόρο των 300 εκατ. ευρώ, δεν τα πληρώνουν οι εύποροι μέτοχοι, αλλά το κράτος δηλαδή οι ίδιοι οι φορολογούμενοι, καθώς και μικροεπενδυτές ή μικροσυνταξιούχοι, από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι οποίοι ανέμεναν να εισπράξουν συγκεκριμένα μερίσματα από τις μετοχές που κατέχουν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο.
Όμως, όχι. Η κυβέρνηση αποφάσισε να αφαιρέσει αυτές τις προσόδους από τους πραγματικούς δικαιούχους και να κατευθύνει μέρος αυτών των κερδών και των μερισμάτων, σε μια «μαύρη τρύπα» όπως είναι το εγχώριο συνταξιοδοτικό σύστημα. Και την ευθύνη για τη δημιουργία και τη διαχείρηση αυτής της «μαύρης τρύπας», την φέρουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις που αρνούνται να κοιτάξουν το τέρας του συνταξιοδοτικού προβλήματος στα μάτια. Διαιωνίζοντας το πρόβλημα και εφευρίσκοντας διάφορους τρόπους κάλυψης των κενών που αποκαλύπτονται από την ίδια την πραγματικότητα. Και αυτοί οι τρόποι δεν είναι άλλοι από τις έκτακτες φορολογικές επιδρομές.
Στο αυριανό άρθρο θα ασχοληθούμε με την έννοια της έκτακτης φορολόγησης και την έννοια των υπερκερδών.
