Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου*
Κάποτε ο κ. Βενιζέλος ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας είχε «εφεύρει» τον όρο... στρατηγική ψυχραιμία για να δικαιολογήσει σε δεδομένη έντονη τουρκική προκλητικότητα, την συχνά εφαρμοζόμενη πολιτική του... «ε και τι έγινε»! Εμπνεόμενος λοιπόν από αυτή την έκφραση θα χαρακτήριζα την στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης αλλά δυστυχώς και το μείζον μέρος του πολιτικού κόσμου σε ότι αφορά στις τελευταίες εξελίξεις με το Κυπριακό ως... στρατηγική απάθεια!
Και ενώ παρατηρούμε μία αδικαιολόγητη παθητικότητα στο εθνικό μας αυτό θέμα από την Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία να τονίσουμε ουδόλως μας ενημερώνει σχετικά, έρχεται χθες το πασίγνωστο στους ασχολούμενους με διεθνείς σχέσεις, STRATFOR να προβάλει χθες Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου ως πρώτο θέμα, ανάλυση-άρθρο για την πρόοδο(?) που έχει επιτευχθεί στις συνομιλίες για την «επανένωση» της Κύπρου. Αυτό το ανυπόγραφο άρθρο ενός από τα σημαντικότερα think tanks των ΗΠΑ, με αποδεδειγμένη διασύνδεση με το State Department, έρχεται να επιβεβαιώσει τους φόβους και τους προβληματισμούς που διατύπωσε μία ημέρα νωρίτερα με εύστοχο άρθρο της εδώ στο liberal.gr, η Κύρα Αδάμ σχετικά με τις μεθοδεύσεις και την από πολλές πλευρές προαναγγελία λύσεως. Το δικό μας όμως το «καραβάνι» παραμένει μέχρι σήμερα... εκκωφαντικά σιωπηλό!
Ο συντάκτης του άρθρου συνδέει την πρόοδο των συνομιλιών που διεξάγονται μεταξύ των δύο κοινοτήτων, με την άρση του βέτο της Κύπρου (προφανώς εννοεί το ξεπάγωμα των κεφαλαίων της ενταξιακής διαδικασίας) για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ αλλά και με την επιτέλους (!) εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων τόσο από τις δύο κοινότητες όσο και από τις λοιπές εμπλεκόμενες χώρες. Προαναγγέλλει επίσης και δημοψήφισμα λέγοντας ότι το μέλλον είναι στα χέρια των πολιτών της Κύπρου (Ε/Κ και Τ/Κ), ενώ τέλος μας πληροφορεί ότι έχει συμφωνηθεί στα πρώτα στάδια της επανένωσης (επιμένει στον όρο και τον μεταφράζουμε ακριβώς έτσι) να υπάρχει εποπτικός ρόλος της ΕΕ και του ΟΗΕ.
Δεν έχουμε πληροφορηθεί τι ακριβώς έχει πει στο Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έτσι ώστε να μάθει και η ελληνική κοινή γνώμη (ελλαδική και ελληνοκυπριακή) που έχουν φθάσει μέχρι σήμερα οι συνομιλίες και τι πρέπει αν περιμένουμε. Ο προβληματισμός όμως μας έγκειται στην παθητικότητα που διαπιστώνουμε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση επιδεικνύει στην έμμεση πίεση που ασκείται και στην έλλειψη ενημέρωσης της κοινής γνώμης. Η Ελλάδα, η οποία είναι εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας και εθνικό κέντρο, δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από το «η Λευκωσία αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται».
Το Κυπριακό είναι το εθνικό ζήτημα που απασχολεί και πολύ σωστά, αδιάλειπτα την ελληνική εξωτερική πολιτική εδώ και 60 χρόνια. Δεν νομίζω ότι υπάρχει εχέφρων Έλληνας που να μην επιθυμεί την λύση του κυπριακού προβλήματος. Αλλά εδώ είναι το κρίσιμο ερώτημα. Τι λύση; Γιατί οποιαδήποτε λύση; Και κυρίως γιατί τώρα «τόση φούρια» για λύση! Μήπως η Τουρκία, με έναν πολιτικά πανίσχυρο Ερντογάν και οι διεθνείς παράγοντες που την ευνοούν (ο καθένας για δικούς του λόγους) πιέζουν για λύση τώρα που έχουν απέναντι μία οικονομικά διασωληνωμένη Ελλάδα, με κατασπατάληση του διπλωματικού της Κεφαλαίου, με Ένοπλες Δυνάμεις που έχουν αρχίσει ομολογουμένως να αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω της οικονομικής κρίσεως και ενώ είναι πλέον εμφανείς οι διοικητικές αδυναμίες της παρούσας διακυβέρνησης; Θα έλεγα το όλο σκηνικό που στήνεται είναι ζοφερό και μόνο ανησυχία προκαλεί. Θα φταίμε εμείς αν συνδέσουμε την αδικαιολόγητα εσπευσμένη επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία την 18-19 Νοεμβρίου με όλα τα παραπάνω. Με άρθρο εδώ στο liberal.gr είχαμε έγκαιρα εκφράσει τις επιφυλάξεις μας για το ταξίδι αυτό.
Για να είμαστε όμως δίκαιοι η ευθύνη επιμερίζεται αναλογικά σε όλα το φάσμα του πολιτικού κόσμου αλλά και στα περισσότερα ΜΜΕ. Είμαστε τόσο «ζαλισμένοι» από τη συνεχιζόμενη περιδίνηση λόγω της οικονομικής κρίσεως και ιδιαίτερα μετά από αυτό το οδυνηρό καλοκαίρι που περάσαμε, έτσι ώστε να απουσιάζουν εντελώς από την πολιτική ατζέντα τα εθνικά μας θέματα μεταξύ των οποίων και το Κυπριακό. Στα debate στις εκλογές του Σεπτεμβρίου ούτε μία ερώτηση τέθηκε που να αφορά στα θέματα αυτά και φυσικά όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί απέφυγαν να τα θίξουν, αναδεικνύοντας δυστυχώς εκτός των άλλων και την έλλειψη σχεδιασμού εξωτερικής πολιτικής.
Μία δυσμενής για τα ελληνικά συμφέροντα λύση στην Κύπρο, είτε το θέλουμε, είτε όχι, είναι συνδεδεμένη με όλο το φάσμα των ελλητουρκικών προβλημάτων που δημιουργούνται από την αναθεωρητική πολιτική της γειτονικής μας χώρας και αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσουμε την αρνητική επίδραση. Ο Κύπριος Πρόεδρος στην ουσία δεν διαπραγματεύεται με τον Τ/Κ ηγέτη αλλά με την ίδια την Τουρκία η οποία κατέχει τμήμα της επικράτειας ενός ανεξαρτήτου κράτους, μέλους του ΟΗΕ. Μην το ξεχνάμε. Και το πραγματικό πρόβλημα στη Κύπρο είναι η ίδια η Τουρκία. Ας το καταλάβουμε επιτέλους.
«Η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική οφείλει να αντιμετωπίσει το Κυπριακό όχι μόνο ως ένα ζήτημα αλληλεγγύης προς την Κύπρο αλλά ως ένα συστατικό του τόξου αμέσων ελληνικών συμφερόντων». Ποιος το είπε? Ο Νίκος Κοτζιάς, ως Καθηγητής «Πολιτικών Θεωριών των Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών» στο βιβλίο του «Η εξωτερική Πολιτική της Ελλάδας στον 21ο Αιώνα» (σελ. 333) Θα ευχηθούμε λοιπόν την προτεινόμενη πολιτική που περιέγραψε ως πανεπιστημιακός δάσκαλος να την εφαρμόσει ως ΥΠΕΞ!
* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Ερευνητής - Αναλυτής στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Άμυνας και Ασφάλειας. Είναι απόφοιτος της ΣΕΘΑ και έχει περατώσει Στρατηγικές Σπουδές Ασφαλείας. Διατέλεσε Εκπρόσωπος Τύπου του Α/ΓΕΕΘΑ, Διευθυντής Διεθνών Σχέσεων στο ΥΕΘΑ/ΓΓΟΣΑΕ, ενώ υπηρέτησε σε διοικητικές και επιτελικές θέσεις στην Ελλάδα και στο ΝΑΤΟ.
