Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου*
Σοβαρό προβληματισμό προκαλεί, η όπως μαθαίνουμε επιμονή του πρωθυπουργού και υπουργού Εξωτερικών κ. Αλέξη Τσίπρα να μεταβεί στην Τουρκία για συνομιλίες με τον πρόεδρο Ερντογάν μέσα στον Δεκέμβριο αμέσως μετά την επίσκεψη του στη Μόσχα στις αρχές Δεκεμβρίου. Όταν μάλιστα η Τουρκία έχει ξεδιπλώσει για τα καλά την αναθεωρητική και ηγεμονική της Στρατηγική στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο!
Τόσο οι χάρτες των ακραίων τουρκικών διεκδικήσεων του Υπουργού Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, όσο και οι εξαιρετικά προκλητικές δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου με τις οποίες απείλησε ότι πέραν της διπλωματικής λύσεως στα «προβλήματα» μας υπάρχει και … «άλλη», υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς στρατιωτική ενέργεια μας δείχνουν ότι εισερχόμαστε σε μία νέα περαιτέρω αναβαθμισμένη ποιοτικά φάση τουρκικών διεκδικήσεων. Προδιαγράφεται μία νέα ενεργειακή πραγματικότητα στην ΝΑ Μεσόγειο και η Άγκυρα πέρα από τις τριμερείς, τετραμερείς και βάλε συνεργασίες επιδιώκει να είναι βασικός «παίκτης» με «μερίδιο» όμως πολύ μεγαλύτερο από αυτό που της αναλογεί.
Κάποιοι συμπολίτες μας που ενδεχομένως ακόμα και σήμερα να μην είναι σε θέση να κατανοήσουν τι σημαίνει για τα ζωτικά εθνικά μας συμφέροντα Τουρκικός Αναθεωρητισμός και Ηγεμονισμός και διάλογος με την απειλή χρήσεως στρατιωτικής βίας ευλόγως θα αναρωτηθούν. «Μα γιατί να μην συζητήσουμε τα προβλήματα μας; Ο διάλογος δεν βλάπτει». Τι πιο ωραίο και λογικό από το να έχεις καλές σχέσεις με τον γείτονα σου και αν υπάρχουν προβλήματα να τα επιλύεις ειρηνικά. Έλα ντε όμως που τα προβλήματα και οι εντάσεις που υπάρχουν με τον γείτονα προέρχονται από τον αναθεωρητισμό και τον ηγεμονισμό του! Τα ιστορικά διδάγματα για περιπτώσεις που συνδιαλέχτηκες υπό την απειλή χρήσεως στρατιωτικής βίας είναι… αδυσώπητα.
Αν δεν κάνω λάθος ο Πρωθυπουργός έχει συναντηθεί με τον κ. Ερντογάν έξι φορές μέχρι σήμερα και κάθε φορά για το τι έχει συζητηθεί το μαθαίνουμε από την… Άγκυρα και οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις πηγαίνουν προς τα πίσω ενώ να αυξάνονται οι κίνδυνοι για τα ζωτικά μας συμφέρονται. Τρανταχτό παράδειγμα η προ έτους επίσκεψη του Τούρκου Πρόεδρου στην Αθήνα όπου έθεσε ξεκάθαρα ως ζήτημα την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης!
Για να είμαστε όμως ακριβοδίκαιοι η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική πάσχει διαχρονικά από μία αποδεδειγμένη έλλειψη μακροχρόνιας συνεκτικής Στρατηγικής για την αντιμετώπιση του Τουρκικού Αναθεωρητισμού και για αυτό δεν ευθύνονται οι εξαιρετικοί μας Διπλωμάτες. Η τραγική εποχή Κοτζιά στο Υπουργείο Εξωτερικών όπου είχε μπερδέψει την πραγματική Διπλωματία με τις θεωρίες στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και η αποδεδειγμένη άγνοια Τσίπρα των απαιτήσεων και του πλαισίου κανόνων λειτουργίας του διεθνούς διπλωματικού περιβάλλοντος δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα. Αυτά οδήγησαν την ανεπαρκή Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να αντιμετωπίζει την Άγκυρα αφ΄ ενός με παραλυτική αμηχανία και πρόχειρους τακτικισμούς, αφ' ετέρου δε να έχουμε τον κ. Καμμένο να συμπεριφέρεται σαν τον Ζήκο της γνωστής ταινίας του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου που όπως θυμάστε …συνεχώς έλεγε «μαλώνουμε ρε, μαλώνουμε;»
Από την μία έχουμε την πρόσφατη εμφατική επαναφορά του casus belli. Από την άλλη διαμορφώνεται κλίμα από Τουρκικής πλευράς με τις κλιμακούμενες απειλές και φυσικά τους περιβόητους επίσημους χάρτες με τους οποίους η Άγκυρα μοιράζει «τζάμπα» ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδα αριστερά και δεξιά και εξαφανίζει το τι δικαιούται από το Διεθνές Δίκαιο η Ελλάδα. Κάποιες περίεργες όμως δηλώσεις γίνονται και στην Ελλάδα όπως ότι «δεν μπορούμε να αφήσουμε την Τουρκία έξω από την ενεργειακή πίτα». Δηλώσεις που προκαλούν ερωτηματικά. Και αυτό ας το γνωρίζει ο κ. Πρωθυπουργός διότι όταν διακηρύσσεις προκαταβολικά ότι είσαι έτοιμος να παραχωρήσεις μέρος των δικαιωμάτων σου, όταν θα διαπραγματευτείς και μάλιστα υπό την απειλή χρήσεως στρατιωτικής βίας θα απαιτήσουν πολλά περισσότερα από αυτά που εσύ έχεις ήδη αναγγείλει ότι θα παραχωρήσεις.
Προβληματιζόμαστε σοβαρά για την σκοπιμότητα της επίσκεψης Τσίπρα στην Τουρκία.. Γιατί άραγε επιμένει; Είναι έτοιμος ο ίδιος και η Χώρα για έναν τέτοιο διάλογο που μπορεί να θέσει σε τεράστιο τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Ελλάδος αποδεχόμενος ακόμα και μέρος των ηγεμονικών Τουρκικών απαιτήσεων; Εμείς ευθαρσώς του λέμε να μην πάει χωρίς κάποια ουσιαστική κίνηση καλής θελήσεως από Τουρκικής πλευράς.
Η γενεσιουργός αιτία της πολυπλοκότητας των Ε/Τ σχέσεων και των εντάσεων στο Αιγαίο και πλέον στην ΝΑ Μεσόγειο δεν είναι άλλη από την άσκηση της μακρόχρονης τουρκικής αναθεωρητικής σε διμερές και ηγεμονικής σε περιφερειακό επίπεδο πολιτικής των γειτόνων μας. Η βάση των οποιονδήποτε συνομιλιών πρέπει να είναι ο σεβασμός των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και η εγκατάλειψη της αναθεωρητικής της πολιτικής. Αυτό που έμμεσα απαιτεί η Άγκυρα είτε κεμαλική είτε νέο-οθωμανική δηλαδή «να κάτσουμε σε ένα τραπέζι να τα βρούμε και να αφήσουμε τα προβλήματα πίσω μας» είναι μία τεράστια παγίδα.
Με απλά λόγια ελάτε να συζητήσετε αυτά που διεκδικούμε εμείς και τότε θα ισχύσει η «καλή γειτονία» και θα έχουμε ειρήνη! Να πετούν δηλαδή τα τούρκικα αεροπλάνα πάνω από την Σύρο και την Μύκονο και τέλος οι εντάσεις στο Αιγαίο. Μην τολμήσετε να επεκτείνετε τα χωρικά σας ύδατα σε 12ΝΜ, τα ελληνικά νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα και μην ξαναμιλήσετε για ΑΟΖ και οτιδήποτε άλλο που μας δυσκολεύει και μην ξεχνάτε ότι υπάρχουν 152 μικρονησίδες και βραχονησίδες που δεν έχει καθοριστεί η κυριότητα τους. Ας το κατανοήσουν αυτό πολύ καλά οι ημεδαποί αιθεροβάμονες! Μα πρώτα απ' όλα ας το κατανοήσει ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός που τυγχάνει και Υπουργός Εξωτερικών.
Οι παλινωδίες και η ανεπάρκεια της Κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στο τομέα της εξωτερικής πολιτικής με πρόσφατο αρνητικό αποτέλεσμα την εθνικά επιζήμια συμφωνία των Πρεσπών, η πολιτική κατευνασμού και ή απουσία ούτε… αξιόπιστης και το χειρότερο δυστυχώς ούτε… αποτροπής είναι αυτά που άνοιξαν την «όρεξη» στην επιθετικότητα της Τουρκίας η οποία επιβάλει πλέον «εποικοδομητικούς διαλόγους» που δεν γνωρίζουμε που θα μας οδηγήσουν.
Δεν αρκεί η διαρκής και σχεδόν παρακλητική ίσως και κάποιες φορές σπαραξικάρδια επίκληση των υφισταμένων συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου για να μπει φραγμός στις τουρκικές μεθοδεύσεις που δημιουργούν σκηνικό κρίσης και επιβάλλουν διαλόγους με τους δικούς τους όρους. Εφαρμογή Διεθνούς Δικαίου έχουμε μόνον μεταξύ ισοδυνάμων ή μερών που υπολογίζουν το ένα το άλλο.
Η ειρήνη είναι το υπέρτατο αγαθό της ανθρωπότητας και οι σχέσεις καλής γειτονίας είναι αυτές που την διασφαλίζουν. Επιζητούμε ανενδοίαστα σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία, αλλά αυτές πρέπει να εδράζονται πάνω σε κλίμα αμοιβαίου σεβασμού και αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Και βέβαια χωρίς … bulling που είναι απαγορευτικό για οποιοδήποτε έντιμο διάλογο. Δεν έχουν θέση ούτε τα φοβικά σύνδρομα αλλά ούτε και οι ανέξοδοι λεονταρισμοί από την από εδώ μεριά, αλλά ούτε και τα «νταηλίκια» από την άλλη.
Στην περίπτωση που δε υπάρχουν σχέσεις καλής γειτονίας τότε η ειρήνη επιβάλλεται με αξιόπιστη αποτροπή και όχι με αμήχανη και παθητική παρακολούθηση της ροής των γεγονότων! Εκτός και αν τελικά σκοπός είναι να παρασυρθούμε αγόγγυστα ως παθητικοί παρατηρητές από τις όποιες εξελίξεις, έτσι όπως θα παράσερνε και ο άνεμος την ελληνική σημαία στα Ίμια!
*Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι επικεφαλής στο «Παρατηρητήριο Liberal»
