Το σοβαρότερο πρόβλημα της Θράκης δεν είναι μόνο η αδράνεια της Ελληνικής Πολιτείας επί δεκαετίες, για παρεμβάσεις που θα ενίσχυαν και θα βελτίωναν τις συνθήκες ζωής της ελληνικής μουσουλμανικής μειονότητας, και συνολικής ανάπτυξης της περιοχής αλλά κυρίως ο ρόλος που αναγνωρίζουν και αποδίδουν στο τουρκικό Προξενείο και στην ίδια την Τουρκία, οι ίδιοι οι τοπικοί παράγοντες αιρετοί και μη.
Η πιο απροκάλυπτη μορφή καταπίεσης της μειονότητας είναι η παράδοση της στις διαθέσεις του εκάστοτε Τούρκου διπλωμάτη που αναλαμβάνει επικεφαλής στο τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής και των μηχανισμών του τουρκικού κράτους και παρακράτους που κινούνται πέριξ του κτιρίου της οδοί Ιώνων 14.
Και επίσης η εργαλειοποίηση της μειονότητας και η ένταξη της στο «οπλοστάσιο» της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, ενοχοποιεί και υπονομεύει θετικές πολιτικές της Ελληνικής Πολιτείας, δίνοντας διπλωματικό περίβλημα και διαστρεβλωμένο περιεχόμενο σε κινήσεις και μέτρα που θα μπορούσαν διαφορετικά να έχουν ήδη ληφθεί και θα λειτουργούσαν θετικά για τη μειονότητα.
Στην επίσκεψη του κ. Τσαβούσογλου στη Θράκη την περασμένη Κυριακή, στο γεύμα που παρατέθηκε προς τιμήν του στο χωριό Θάμνα, συνδαιτυμόνες μεταξύ άλλων ήταν οι δυο ψευδομουφτήδες, ακραίοι παράγοντες της μειονότητας, η πρόεδρος του μειονοτικού κόμματος ΚΙΕΦ, αυτοδιοικητικοί παράγοντες της μειονότητας και οι τρεις Έλληνες μουσουλμάνοι βουλευτές που εκλέγονται στην Ξάνθη και στη Ροδόπη. Οι κ. Ιλχάν Αχμετ και Μπαράν Μπουρχάν από το ΚΙΝΑΛ και Χουσεΐν Ζεϊμπέκ από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η παρουσία των τριών βουλευτών, προκαλεί σοβαρά ερωτηματικά, τόσο για τα κίνητρα της συμμετοχής στο γεύμα, όσο και για τα μηνύματα που εκπέμπει και το πως λειτουργεί τελικά στην ίδια τη μειονότητα.
Οι τρεις βουλευτές συμμετέχοντας στο Κοινοβούλιο αποδέχονται και τη συνταγματική τάξη αλλά και το πλαίσιο των διεθνών συμφωνιών της χώρας, όπως η Συνθήκη της Λοζάνης για τον θρησκευτικό χαρακτήρα της μειονότητας.
Συνεπώς, κάθε πρωτοβουλία ή κίνηση που μάλιστα υποκινείται και από τρίτη χώρα για να καταδείξει το αντίθετο, θα πρέπει να τους βρίσκει απέναντι βάσει και του όρκου τον οποίο έδωσαν αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα τους.
Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να εξηγήσουν πως αντέδρασαν όταν βρέθηκαν στην υποδοχή του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών στους οποίους απευθύνθηκε μάλιστα ως μέλη της «τουρκικής μειονότητας».
Και να απαντηθεί εάν η συμμετοχή τους στο γεύμα, ήταν κίνηση αβροφροσύνης ή συμμετείχαν σε μια συζήτηση και παρουσίασαν κατάλογο προβλημάτων που αντιμετωπίζει η περιοχή, στον Υπουργό Εξωτερικών τρίτης χώρας. Και ποια είναι τα προβλήματα που θεωρούν ότι χρειάζονται την υποστήριξη του κ. Τσαβούσογλου για να λυθούν; Και τελικά το ερώτημα είναι, τι ιδιότητα και τι αρμοδιότητα αναγνωρίζει ένας Έλληνας βουλευτής στον Υπουργό τρίτης χώρας.
Αν ήταν η… διασυνοριακή συνεργασία το αντικείμενο της συζήτησής, τότε όφειλε να οργανωθεί στην Περιφέρεια ώστε και οι βουλευτές της πλειονότητας και οι αυτοδιοικητικοί και οι φορείς να συζητήσουν τέτοιου είδους συνεργασίες με την Τουρκία.
Εάν οι τρεις βουλευτές υιοθετούν την ατζέντα του ΚΙΕΦ, των ψευδομουφτηδων κ.α., καλό θα είναι να το κάνουν φανερά και δημοσίως και με τα εργαλεία που διαθέτουν ως βουλευτές μέσω και της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Αν όχι, τότε θα πρέπει να αποφεύγουν τέτοιες κινήσεις που απλώς θολώνουν ακόμη περισσότερο την εικόνα στη Θράκη και δυστυχώς ενισχύουν τους μηχανισμούς προπαγάνδας της Άγκυρας. Που βασικό στόχο δεν έχουν την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η περιοχή και η μειονότητα, αλλά τη διόγκωση τους και την εργαλειοποίηση τους, ώστε ανέξοδα να εμφανίζεται η Τουρκία ως ο μεγάλος προστάτης των συμφερόντων και των δικαιωμάτων Ελλήνων (και Ευρωπαίων) μουσουλμάνων πολιτών.
Ο τρόπος με τον οποίο χειραγωγείται η μειονοτική ψήφος είναι γνωστός, εξάλλου για όποιον ανατρέξει στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και στα εκλογικά μαγειρέματα για τη μεγιστοποίηση του αριθμού εκλεγμένων μειονοτικών βουλευτών, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι όλα σχεδόν τα κόμματα αλλά και οι υποψήφιοι επιδίδονται σε αγώνα ώστε να αποκτήσουνε την «εύνοια» του Τούρκου διπλωμάτη που εδρεύει στην Κομοτηνή.
Η ύπαρξη μειονοτικών βουλευτών στα κόμματα είναι απολύτως χρήσιμη και επιβεβλημένη, όμως πρέπει η εκπροσώπηση τους να μην εξαρτάται από το Προξενείο και τους μηχανισμούς του, καθώς αυτό δημιουργεί κι άλλου είδους εξαρτήσεις. Και τελικά προσβάλει και αποδυναμώνει και τους ίδιους. (Το αντίστοιχο βεβαίως συμβαίνει και με τους αυτοδιοικητικούς άρχοντες).
Η παρουσία των τριών βουλευτών στο πλευρό του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών , του Τούρκου Πρέσβη, των δυο ψευδομουφτήδων, πρωτίστως δίνει λάθος μήνυμα στα μέλη της ελληνικής μουσουλμανικής μειονότητας. Αν οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της, που δεν έχουν να φοβούνται κανέναν ,αναγνωρίζουν ρόλο στον κ. Τσαβούσογλου, στον κάθε Τούρκο διπλωμάτη, τι να περιμένει κανείς από ένα απλό μέλος της μειονότητας;
