(Φωτ.: Ο πόλεμος στη Συρία διεξάγεται εδώ και 5 - 6 χρόνια, όμως η Ε.Ε. είχε φόρτο εργασίας σε ζητήματα που αφορούσαν τις τράπεζες, σε μέτωπα που άνοιγε χωρίς να έχει ούτε το 1/10 της πραγματικής ισχύος να υπερασπιστεί (Ουκρανία) και σήμερα κλείνει αεροδρόμια και σύνορα, γιατί είναι ανίκανη να προστατεύσει τους πολίτες της.)
Του Αλέξανδρου Δρίβα*
Η φρίκη είναι πλέον και επίσημα κάτοικος της Ευρώπης. Έχει «βίζα» αορίστου διαρκείας και, κάθε μέρα που περνά, η παρακμή μετατρέπεται σε σήψη με γεωμετρική πρόοδο. Λίγο καιρό πριν, το πρόβλημα γραφειοκρατίας των κοντόφθαλμων της σύγχρονης Βαβέλ του πλανήτη, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν τα PIGS. «Οι τεμπέλικες και αδηφάγες χώρες του Νότου», που έπρεπε να «μεταρρυθμιστούν, προκειμένου να συγκλίνουν προς τους στόχους της Ε.Ε. και να ανταγωνιστούν “ευρωπαϊκά” αναδυόμενες οικονομίες, όπως του Μεξικό». Αυτά, δυστυχώς, δεν είναι λόγια που ακούγονταν έστω σε κάποια «σαλονάκια» των Βρυξελλών, είναι λόγια της Γερμανίδας Καγκελαρίου, Angela Merkel. Η Ε.Ε., σήμερα, δεν έχει τη δυνατότητα να ασχοληθεί με τα περίφημα «προγράμματα δημοσιονομικής σταθερότητας», καθώς βλέπει ανήμπορη ανθρώπους (πολίτες των κρατών-μελών της αλλά και πρόσφυγες - μετανάστες) να χάνουν τη ζωή τους με βάρβαρο τρόπο.
Τα νεφελώματα της «ήπιας ισχύος» και το τέλος της περιόδου της αναζήτησης εξιλαστηρίων θυμάτων
Ζούμε, ευτυχώς, ακόμη σε δημοκρατικό περιβάλλον. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, όταν έλθει η κατάλληλη ώρα, να μας εξηγήσουν οι εν Ελλάδι «προωθητές» των «ευρωπαϊκών αξιών» για ποιες μιλούσαν –πρώτον– και, δευτερευόντως, με ποια επιχειρήματα φόρτωναν ενοχές τον ελληνικό λαό, όταν υπέστη σε καιρούς ειρήνης οικονομικές απώλειες που μόνο σε περιπτώσεις πολέμων δικαιολογούνται. Κράτος δεν έχουμε. Κράτος αρχίσαμε να μην έχουμε από το 1981 και μετά, σίγουρα. Οι κακοτεχνίες της Ελλάδας και οι παθογένειες είναι αμέτρητες. Ποιος όμως προώθησε και ποιος πίστεψε πως εμείς φταίμε για τα δεινά της Βαβέλ – Ε.Ε; Δυστυχώς, τα κακεντρεχή μηνύματα του γερμανικού Τύπου βρήκαν και Έλληνες υποστηρικτές.
Η Ε.Ε. ως ενιαία οντότητα δεν διαφέρει σε πολλά από την Ελλάδα. Είναι εξίσου ανοργάνωτη, δεν έχει προτεραιότητες, δεν ασκεί, εδώ και καιρό, πολιτική. Νεφελώματα και δυσνόητα αφηγήματα περί ήπιας ισχύος (που είναι πάντα συμπληρωματική και όχι διάφορη της σκληρής ισχύος) και περί «αντιθέσεων που συντίθενται για να προχωρήσουν διαδικασίες» έκρυβαν για αρκετό καιρό τα απορρίμματα κάτω από το ευρωπαϊκό χαλί. Ποια ήταν αυτά; Αδράνεια, αναβλητικότητα και φόβος να προχωρήσει το γραφειοκρατικό τέρας των Βρυξελλών σε «ζωντανές» πολιτικές που θα ασχολούνταν –επιτέλους– με τους πολίτες των κρατών-μελών της. Η Ε.Ε. έγινε μια «Ένωση» για τουρίστες και για «εμπόρους των εθνών».
Από τη μία πλευρά, η Καγκελάριος Merkel υποστήριζε σε επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου, Recep Tayyip Erdogan, στη Γερμανία (φωτ.) παραμονή Ευρωεκλογών ότι ο πολυπολιτισμός απέτυχε και από την άλλη διεμήνυε λίγες βδομάδες πριν ότι θα πάρουμε όλους τους πρόσφυγες. Κακοδιοίκηση, αλλαγή «ρότας» σε καθημερινή βάση. Γραφειοκρατία και διαδικασίες που μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσαν να είναι τόσο αναποτελεσματικές. Η Ε.Ε. θέλησε να γίνει όχι «Ένωση», αλλά… «Εταιρεία». Photo by Adam Berry / Stringer / Getty Images / Ideal Image
Η Συνθήκη Σένγκεν και η συνεργασία σε αστυνομικά και δικαστικά ζητήματα όφειλαν να έχουν στόχο την ασφάλεια των πολιτών. Παρ'' όλα αυτά, απλά συνεπικουρούσε τις θεμελιώδεις ελευθερίες της Ε.Ε., οι οποίες ήταν και είναι οικονομικοκεντρικές και σε καμία περίπτωση «ανθρώπινες». Την ώρα που έχουμε μέσα σε 14 μήνες 3 πολύνεκρα τρομοκρατικά χτυπήματα σε χώρες της Ε.Ε., την ώρα που φωνές εντός αυτής μιλούν για «πνίξιμο προσφύγων» (διδαχές «Διαφωτισμού»;) και η Ε.Ε. στηρίζει κράτη-μη μέλη της έναντι παραδοσιακών μελών της, η παρακμή αγγίζει προοίμια κατάρρευσης. Ατάραχη ατενίζει τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, Ahmet Davutoglu να κάνει επικοινωνιακά «παίγνια» με την Καλλίπολη και να κλείνει επιδεικτικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στη χώρα του, επειδή τόλμησε ο Γάλλος Πρόεδρος, Francois Hollande, να μιλήσει για ελευθερία Τύπου στην Τουρκία.
Για χρόνια, πολλά χρόνια, μερίδα ανθρώπων έψεγε την ευρωπαϊκή ανοργανωσιά, την έλλειψη σύγκλισης πάνω σε πραγματικές πολιτικές (και ύπαρξης αυτών) και κατηγορούταν ως οπισθοδρομική. Ποιες είναι οι πολιτικές; Ασφάλεια. Χωρίς ασφάλεια δεν μπορεί να δημιουργηθεί πλαίσιο ειρήνης και, επομένως, δεν μπορεί να λάβει χώρα δημοκρατική πολιτική συμπεριφορά. Μάλιστα, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, κατά τραγική ειρωνεία, διεύρυναν την υφή και ερμηνεία της έννοιας της ασφάλειας, η οποία αγγίζει (πράγματι) και οικονομικές πτυχές. Μια έρευνα για τις συνθήκες διαβίωσης στον «ευρωπαϊκό» (στα χαρτιά) Νότο θα πείσει και τον πιο ένθερμο υποστηρικτή της Ε.Ε. ότι τα βορειοευρωπαϊκά lobbies φτωχοποίησαν μια περιοχή που είναι «γεωπολιτικό φιλέτο» και που τώρα το νουθετούν να αντέξει προσφυγικά ρεύματα. Ο πόλεμος στη Συρία διεξάγεται εδώ και 5 - 6 χρόνια, όμως η Ε.Ε. είχε φόρτο εργασίας σε ζητήματα που αφορούσαν τις τράπεζες, σε μέτωπα που άνοιγε χωρίς να έχει ούτε το 1/10 της πραγματικής ισχύος να υπερασπιστεί (Ουκρανία) και σήμερα κλείνει αεροδρόμια και σύνορα, γιατί είναι ανίκανη να προστατεύσει τους πολίτες της.
Κακοδιοίκηση που κοστίζει σε ανθρώπινες ζωές
Μέσα σε τραγικές μέρες για την Ε.Ε. λαμβάνει χώρα μαύρο χιούμορ; Κι όμως, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινβουλίου, κύριος Martin Schulz (φωτ.), μάλλον σε κάτι τέτοιο προχώρησε. «Δεν έχουμε λάβει μέτρα για πιθανή ανάληψη της αμερικανικής προεδρίας από τον Trump». Ο κύριος Schulz είναι προφανώς τόσο ευχαριστημένος από τα μέτρα που έχει λάβει η Ε.Ε. για άλλα, κρίσιμα από πολιτικής πλευράς, ζητήματα και έχει την πολυτέλεια να ασχοληθεί με τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ, με Trump ή χωρίς, είναι κράτος και είναι δύναμη. Μήπως είχε λάβει μέτρα η Ε.Ε. για το ενδεχόμενο να λάβει εξέχοντα πολιτικό ρόλο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, κ. Wolfgang Schauble, στην Ε.Ε.;
Η Ε.Ε., για την αντιμετώπιση του προσφυγικού, έχει (θεωρητικά) κάποια εργαλεία:
- «Δουβλίνα».
- Επιτροπή Μεταναστευτικής Πολιτικής.
- Δίκαιο Αλλοδαπών.
- Συνθήκη Σένγκεν.
- Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
- Ευρωπαϊκή Πολιτική Γειτνιάσης.
Μπορεί κάποιος να καταλάβει, με ποια αρχή και τάξη χρησιμοποιεί η Ε.Ε. όλα αυτά τα εργαλεία; Ποια είναι η προτεραιότητα; Ποιο είναι το πρωτόκολλο αυτών των αποφάσεων; Η ακροδεξιά στη Γερμανία ανεβαίνει και η Γερμανία, με όχημα τις Βρυξέλλες, γονατίζει σε έναν διεθνή ταραξία που συνεργάστηκε (και ίσως συνεργάζεται ακόμη) με το ΙΚ και καλεί αυτόν τον ταραξία να λύσει πρόβλημα που αφορά το προσφυγικό. Θα επιδιώξει άραγε συνεργασία και για την εξάλειψη της τρομοκρατίας; Ο ευρωπαϊκός Βορράς εκμηδένισε τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα του ευρωπαϊκού Νότου και, έτσι, αναγκάζεται να έχει ως συνομιλητή τον Tayyip Erdogan, που εκβιάζει την Ε.Ε. όχι για να βάλει στην Ε.Ε την Τουρκία, αλλά για να αναγκάσει την Ε.Ε. να τον βοηθήσει στη δημιουργία ζώνης στη Συρία ώστε να συνεχίσει τη νεο-οθωμανική πρακτική του.
Αν δεν «κόψει» χρήμα η Ε.Ε., δε θυσιάσει την «ανατολικο-γερμανική οικονομική πολιτική» και δεν προστατεύσει τα κράτη της Μεσογείου, τότε όσα βίωσαν Παρίσι και Βρυξέλλες ίσως να συνιστούν απλά το προοίμιο όσων έρχονται.
Δύσκολη η σύνδεση της τρομοκρατίας στην Ευρώπη με αυτήν που λαμβάνει χώρα στην Τουρκία
Οι ανθρώπινες ζωές, όπως αποδεικνύουν καθημερινά Έλληνες ήρωες που βρίσκονται σε ελληνικά νησιά και hot spots, είναι παντού οι ίδιες και έχουν την ίδια αξία. Ωστόσο από την οπτική της εξωτερικής πολιτικής, η Τουρκία και η πίεση που θα ασκήσει τις επόμενες μέρες στην Ε.Ε. θα είναι του τύπου «είμαστε ομοιοπαθείς». Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν ισχύει αυτό. Η τουρκική πολιτεία είχε αποφασίσει να συνεργαστεί με το Ισλαμικό Κράτος, έχει προκαλέσει σε μεγάλο βαθμό τα όσα γίνονται στη Συρία εδώ και δύο χρόνια και το τουρκικό κράτος μεταβαίνει με γοργούς ρυθμούς σε ένα θεοκρατικό καθεστώς. Η τρομοκρατία είναι παντού η ίδια ως πραγματικότητα, όμως τα αίτιά της είναι διαφορετικά. Η Τουρκία, ως κρατική οντότητα, επέλεξε να εντάξει στην εξωτερική της πολιτική ακραίες ομάδες, το Βέλγιο ή και η Γαλλία όχι.
Υπάρχουν το Ισραήλ, η Αίγυπτος και ο ελληνισμός, εκτός από τους υποστηρικτές του ΙΚ
Η Ρωσία, η Αίγυπτος, το Ισραήλ είναι κράτη που γνωρίζουν το πρόβλημα της ασφάλειας από τέτοιου είδους επιθέσεις και είναι πραγματικά ομοιοπαθείς. Η γεωστρατηγική αναβάθμιση της ευρωπαϊκής Μεσογείου πρέπει να λάβει χώρα παράλληλα με την αναβάθμιση των σχέσεων ευρωπαϊκών κρατών με αυτές τις χώρες (φωτ.).
Αντί να εργάζεται η Ε.Ε. πάνω στην εμφάνιση των συνεπειών των προβλημάτων μέσα από κράτη όπως τα Σκόπια, που μέσα από αυτήν την κρίση προσπαθούν να βρουν ευκαιρία να «εκφράσουν» τον αλυτρωτισμό τους εις βάρος της Ελλάδας, οφείλει να αντιμετωπίσει επιτέλους υπεύθυνα τις πραγματικές κρίσεις που επιφυλάσσουν ζοφερό μέλλον σε πολίτες κρατών-μελών της Ε.Ε. Δεν ενδιαφέρεται άραγε κάποιος αξιωματούχος των Βρυξελλών να εκμεταλλευτεί την αναδυόμενη συνεργασία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου και Ισραήλ; Αντ' αυτού, προτιμά η Ε.Ε. να ακούει τον Tayyip Erdogan να μιλά για αποστολή προσφύγων με πούλμαν;
Η Ε.Ε., μετά από τόσες Συνθήκες και γύρους διαπραγματεύσεων, βρίσκεται ξανά σε εμβρυακό στάδιο. Και πώς να αποφύγουμε να το διαπιστώσουμε ως τέτοιο, όταν η ασφάλεια σημαίνει πλέον την έκθεση των πολιτών σε βίαιο θάνατο από τρομοκρατία, την πενία και ένδεια εκατομμυρίων πολιτών που υπάρχουν σε κράτη-μέλη του ευρωπαϊκού Νότου, τη χαοτική εξέλιξη του προσφυγικού/μεταναστευτικού και το αβέβαιο μέλλον των σχέσεων μεταξύ Ε.Ε. και κρατών-μελών της, όπως είναι η Ελλάδα.
Μετά από την τραγωδία των Βρυξελλών, η σύνδεση του προσφυγικού/μεταναστευτικού με την τρομοκρατία θα είναι αναπόφευκτη, καθώς η Ε.Ε. δεν προχώρησε σε πρόληψη τέτοιων καταστάσεων, ώστε να είναι δυνατή η διάκριση. Η λογική της Ε.Ε. φαίνεται να υπακούει στην ικανοποίηση περισσότερων αιτημάτων της Τουρκίας, η οποία, μολονότι δεν έχει θέση ακόμη και σε αυτήν την Ευρώπη, έχει καταλάβει με ποιους έχει να διαπραγματευτεί και γι' αυτό και σε κάθε Σύνοδο απομακρύνει το ενδεχόμενο ενός «έντιμου συμβιβασμού» με την Ε.Ε., καθώς Νταβούτογλου και Erdogan είναι πολλά πράγματα αρνητικά, όμως, σε καμία περίπτωση, δεν είναι γραφειοκράτες Βρυξελλών... Με αυτήν τη λογική λοιπόν, η Ελλάδα, «συνεπικουρούμενη» από την ιδεοληψία μελών της κυβέρνησής της, είναι κοντά στο να περιθωριοποιηθεί μια και καλή από τον ευρωπαϊκό κόσμο, μια περιθωριοποίηση που για να την αποφύγει ο Έλληνας πολίτης την ακριβοπληρώνει εδώ και 7 έτη...
* Ο κ. Αλέξανδρος Δρίβας είναι Υποψήφιος Διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων στο Παν/μιο Πελοποννήσου - συντονιστής στο Παρατηρητήριο Ανατολικής Μεσογείου στον Τομέα Ρωσίας Ευρασίας και Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ).
