Ο Τ. Ερντογάν όσο περνούν τα χρόνια στην εξουσία μαθαίνει. Και με την ωριμότητα ενός ηγέτη που κυβερνά τη χώρα του 22 χρόνια και έχει πλέον άμεση εμπλοκή σε διεθνείς και περιφερειακές κρίσεις, μπορεί να μιλήσει πια τη γλώσσα της αλήθειας για το Κυπριακό.
Ο Τούρκος ηγέτης απευθυνόμενος στην ηγεσία και στους αξιωματικούς του 4ου Σώματος Στρατού, εξέφρασε τον σεβντά του για το Κυπριακό. Εάν ο Ετσεβίτ και η τότε τουρκική ηγεσία δεν είχαν σταματήσει, σήμερα δεν θα υπήρχε βόρεια και νότια Κύπρος, δεν θα υπήρχε Κυπριακό, η Κύπρος θα ήταν τουρκικό νησί.
Είναι ο ίδιος καημός που έχει ακουστεί και πάλι από τον Ερντογάν και τα κορυφαία στελέχη του ΑΚΡ στα πρώτα βήματα τους, για το «λάθος» του Κεμάλ και του Ινόνου που άφησαν τα νησιά του Αιγαίου στην Ελλάδα. Τα νησιά που μπορείς να «πετάξεις την πέτρα» από τα απέναντι τουρκικά παράλια, όπως έλεγε ο Α. Γκιούλ αλλά και ο ίδιος ο Τούρκος ηγέτης, αλλά τα άφησαν στην Ελλάδα.
Στα πενήντα χρόνια από την τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου, η δήλωση αυτή του Τ. Ερντογάν είναι ένα ακόμη δείγμα της πλήρους πλέον ένταξης της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και στρατηγικής σε έναν ακραίο αναθεωρητισμό. Ο Τούρκος ηγέτης ενώ είναι σε εξέλιξη μια δύσκολη προσπάθεια για επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό, έστω και με μορφή δημόσιας «εκμυστήρευσης» των σκέψεων και ευσεβών πόθων του, εγκαταλείπει τη γνωστή μέχρι τώρα θέση ότι το «Κυπριακό λύθηκε το 1974 με την "ειρηνευτική επιχείρηση" του Ετσεβίτ».
Για τον Τ. Ερντογάν δεν λύθηκε το Κυπριακό το 1974, αλλά αντιθέτως δημιουργήθηκε τότε όχι όμως επειδή η Τουρκία παράνομα εισέβαλε στο νησί, αλλά επειδή ο Ετσεβίτ και το κεμαλικό κατεστημένο της εποχής άφησαν τη «δουλειά στη μέση».
Επειδή υπέκυψαν στις (καθυστερημένες) πιέσεις και δεν μπόρεσαν να κάμψουν την αντίσταση των Ελληνοκυπρίων ώστε να καταλάβουν ολόκληρο το νησί. Σήμερα δεν θα υπήρχε Κυπριακή Δημοκρατία, η Τουρκία θα είχε προσαρτήσει ολόκληρο το νησί οι Ελληνοκύπριοι θα είχαν υποχρεωθεί σε μαζική έξοδο και έτσι η Κύπρος θα ήταν τουρκικό νησί εξυπηρετώντας τα στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας στην κρίσιμη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μ.Ανατολής…
Αυτή η δημόσια τοποθέτηση του Τ. Ερντογάν, ασχέτως αν ως συνήθως ορισμένοι στην Αθήνα σπεύδουν αφελώς (;) να την αποδώσουν στην προεκλογική περίοδο (λες και τα 12 εκατομμύρια ψηφοφόρων στην Κωνσταντινούπολη θα αποδοκιμάσουν τον Ιμάμογλου λόγω της δήλωσης Ερντογάν για την Κύπρο), είναι αποκαλυπτική πως εκλαμβάνει στο μυαλό του το Κυπριακό ο Τούρκος πρόεδρος.
Η Κύπρος για όσους πιθανόν δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμη, για την Τουρκία δεν είναι ένα ζήτημα αποκατάστασης της «τάξης», προστασίας και σεβασμού των δικαιωμάτων της τουρκοκυπριακής κοινότητας.
Για την Τουρκία το Κυπριακό είναι πρωτίστως ζήτημα εθνικής ασφάλειας και εξυπηρέτησης των τουρκικών στρατηγικών στόχων. Αυτή ακριβώς η αντίληψη είναι που αποτελεί και το μεγαλύτερο εμπόδιο στη λύση του Κυπριακού.
Διαφορετικά η επίτευξη μιας συμφωνίας η οποία θα αποκαθιστούσε μια ενιαία ομοσπονδία με σύγχρονα χαρακτηριστικά ,που Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα ήταν πολίτες και της Ε.Ε. με προστατευμένα δικαιώματα βάσει και του κοινοτικού κεκτημένου και με αποκατάσταση των ελευθεριών και των περιουσιακών δικαιωμάτων τους, θα ήταν ζήτημα διαπραγμάτευσης μερικών εβδομάδων.
Η Τουρκία αφότου δεν κατόρθωσε μέσω των τελευταίων σχεδίων λύσης του Κυπριακού να επιτύχει τον στόχο της, ώστε μέσω μιας συνομοσπονδίας «μεταμφιεσμένης» σε χαλαρή ομοσπονδία να επιτύχει την επέκταση του ελέγχου της και στο νότιο τμήμα του νησιού μέσω του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κρατιδίου, έχει επιλέξει την ακραία θέση που ζητά ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή της σε συνομιλίες, την αποδοχή των «δυο κρατών».
Ζητώντας δηλαδή προκαταβολικά την ικανοποίηση της πιο ακραίας θέσης προκειμένου να ξεκινήσουν συνομιλίες, οι οποίες έτσι βεβαίως δεν θα έχουν κανένα περιεχόμενο παρά μόνο την τυπική επικύρωση της τουρκικής απαίτησης.
Η Τουρκία δεν είναι δυνατόν να μην κατανοεί ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό, όχι μόνο από τους Ελληνοκύπριους και την Ελλάδα αλλά και τη διεθνή κοινότητα, καθώς τέτοιες ιδέες κινούνται εντελώς εκτός του πλαισίου των αποφάσεων του ΣΑ του ΟΗΕ και του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Όμως επιμένει στη λογική του ανατολίτικου παζαριού, προσδοκώντας ότι με τους εκβιασμούς θα επιτύχει να μετακινήσει προς τη δική της πλευρά και πάλι το «γκολπόστ» και έτσι προ της απειλής για δυο κράτη, οι πιέσεις θα στραφούν στη Λευκωσία και στην Ελλάδα προκειμένου να αποδεχθούν τη συγκαλυμμένη συνομοσπονδία.
Στην Αθήνα ειδικά μετά τη Διακήρυξη των Αθηνών, το Κυπριακό προκαλεί αμηχανία. Όλοι όμως γνωρίζουν ότι όσο κι αν δηλώνεται ότι η βελτίωση των ελληνοτουρκικών θα βοηθήσει και στο Κυπριακό, δεν μπορεί να υπάρξει πλήρης αυτονόμηση των Ελληνοτουρκικών από το Κυπριακό. Και μπορεί για λόγους που είναι γνωστοί να έχουμε μηδενική παράνομη δραστηριότητα της Πολεμικής Αεροπορίας της Τουρκίας στο Αιγαίο (ενώ φυσικά όλες οι διεκδικήσεις παραμένουν στο τραπέζι), όμως σε μεγάλο βαθμό το ήπιο κλίμα διατηρείται, όσο η χώρα μας αποφεύγει να «ενοχλήσει» την Άγκυρα.
Ο (αυτό)περιορισμός αυτός δεν αφορά στην Κύπρο. Το επόμενο διάστημα η ΕΧΧΟΝ MOBIL θα πραγματοποιήσει γεώτρηση στο Οικόπεδο 6 της Κυπριακής ΑΟΖ στο κοίτασμα «Γλαύκος».
Η Κύπρος αναβαθμίζει τον ρόλο της στην περιοχή η με κινήσεις όπως αυτή του θαλάσσιου διαδρόμου «Αμάλθεια» προς τη Γάζα, ενώ πλέον εντάσσεται και στα στρατηγικά σχέδια της Ε.Ε. για την Ανατολική Μεσόγειο. Αυτές είναι κινήσεις που δεν είναι ανεκτές από την Άγκυρα, καθώς θωρακίζουν την Κύπρο και απομακρύνουν τον τουρκικό στόχο για δορυφοροποίηση ή ουδετεροποίηση της Κύπρου.
Η δήλωση του Τ. Ερντογάν για την Κύπρο ήταν εξαιρετικά χρήσιμη. Τουλάχιστον ως μήνυμα αφύπνισης…
