Το περιστατικό είναι γνωστό και αποκρουστικό συγχρόνως. Τόσο αποκρουστικό, που ανάγκασε την υπουργό Παιδείας να μεταβεί η ίδια στην σχολική μονάδα ( 1ο ΓΕΛ Βύρωνα), όπου συνέβη.
Δεκαεπτά μαθητές της τρίτης λυκείου κακοποίησαν βάναυσα έναν συμμαθητή τους που προσπάθησε να υπερασπιστεί την αδερφή του.
Επ' αυτού κάποιες αναγκαίες, αλλά λυπηρές διαπιστώσεις.
1.Το συγκεκριμένο λύκειο δεν βρίσκεται σε κάποια υποβαθμισμένη περιοχή, όπου η παρατηρούμενη παραβατικότητα έχει και κοινωνικές αιτίες, χωρίς βέβαια αυτό να αποτελεί δικαιολογία.
2.Οι δεκαεφτά έδρασαν ομαδικά. Θα ήταν βαρύ αν έλεγα πως έδρασαν ως συμμορία, όμως δυστυχώς η πράξη τους αυτό μαρτυρά. Ενδεχομένως οι αστυνομικές αρχές να διερευνήσουν αν υπάρχει προηγούμενο στην παραβατική τους συμπεριφορά. Ο τρόπος που χτυπούσαν, που δεν απέχει πολύ από το λιντσάρισμα, έχει χαρακτηριστικά χουλιγκανισμού. Οι χουλιγκάνοι απομονώνουν τον αντιφρονούντα--θύμα και τον ξυλοκοπούν ομαδικά, με τυφλά, άγρια, χτυπήματα.
3. Όλο το περιστατικό έλαβε χώρα μπροστά στα μάτια των καθηγητών, οι οποίοι εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, παρακολουθούσαν τον ξυλοδαρμό ενός μαθητού τους από δεκαεφτά, χωρίς να παρέμβουν. Έβλεπαν την αγριότητα των χτυπημάτων και δεν προσπάθησαν να σώσουν το θύμα. Φοβήθηκαν; Αδιαφόρησαν; Το ένα χειρότερο από το άλλο.
Μάλιστα η αγριότητα ήταν τόσο μεγάλη, ώστε και οι θεράποντες γιατροί απόρησαν με το μίσος των δραστών. Τι να πούμε γι΄αυτούς τους καθηγητές; Πώς να τους χαρακτηρίσουμε για την απάθεια τους; Αν μάλιστα γνώριζαν από προηγούμενα περιστατικά πως οι δεκαεπτά αποτελούσαν μια συμπαγή ομάδα, τότε οι ευθύνες τους μεγαλώνουν. Ελπίζω το υπουργείο Παιδείας να στρέψει την έρευνα του και προς αυτήν την κατεύθυνση, δηλαδή της απόδοσης ευθυνών στους παριστάμενους καθηγητές.
4.Οι δεκαεπτά δράστες έχουν γονείς, υποθέτω. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για την ανατροφή των παιδιών τους και, ως εκ τούτου, και για τις πράξεις τους. Μέχρι στιγμής δεν διάβασα κάποια ανακοίνωση συμπαράστασης προς το θύμα. Απεναντίας, στην συνέλευση των γονέων του λυκείου, ο διαχειριστής site που ανέδειξε το θέμα απειλήθηκε με την ζωή του. Το ίδιο και ο δικηγόρος του θύματος. Προφανώς κάποιοι θέλουν η υπόθεση των δεκαεπτά να κουκουλωθεί, για να μην μουτζουρωθούν οι κανακάρηδες τους.
Δύο λόγια τώρα για τους δεκαεφτά «νταήδες.» Μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί πως όταν δεκαεφτά χτυπούν έναν, αυτό λέγεται ανανδρεία και αλητεία. Είναι μια πράξη μίσους που κάποια στιγμή θα την πληρώσουν στην ζωή τους. Αν μπλέξουν στον κόσμο του χουλιγκανισμού πιθανόν κάποιος από αυτούς τους «παλικαράδες» να δαρεί ανηλεώς από κάποιους άλλους δεκαεπτά. Σε αυτές τις ιστορίες δεν υπάρχει ασφαλής έξοδος. Μόνον αίμα.
Ήδη το μέλλον τους έχει σκοτεινιάσει, καθώς τα πειθαρχικά μέτρα θα είναι βαρύτατα και έτσι θα πρέπει να είναι. Η σχολική βία είναι προπομπός της κοινωνικής βίας και κάθε άλλης μορφής βίας και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται αποφασιστικά και σκληρά.
Το συγκεκριμένο περιστατικό—που ανήκει στην σφαίρα της δημόσιας τάξης πλέον-- είναι μια καλή αφορμή για να εξετάσουν οι αρμόδιοι παράγοντες του υπουργείου Παιδείας τι μορφές παρέμβασης έχουν, ώστε να μην ξαναεμφανισθεί παρόμοιο φαινόμενο. Και οι καθηγητές, ας αναλογιστούν τις δικές τους ευθύνες.
Δεκαεφτά να χτυπούν έναν, δεν είναι μαγκιά, είναι ανανδρεία.
