Του Σάκη Μουμτζή
«Ο αστικός τρόπος άσκησης πολιτικής, η κουλτούρα του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, μας έχουν μπολιάσει δυστυχώς βαθιά... Έχουμε την ανάγκη να τελειώνουμε με τον καπιταλισμό, έχουμε την ανάγκη να δείξουμε ότι ο κομμουνισμός είναι μια τάση του σήμερα».
Αυτά τα ανατριχιαστικά δεν τα έχει γράψει κάποιο στέλεχος της Γ΄Διεθνούς στην δεκαετία του 1930. Ούτε κάποιος «σαλεμένος» αριστεριστής του σήμερα.
Τα έχει πει ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων του ΣΥΡΙΖΑ, ο Νάσος Ηλιόπουλος, προσωπική επιλογή του Α.Τσίπρα. Δεν ασχολούμαι με τα όσα έχει πει και γράψει κατά καιρούς ο αγκιτάτορας του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Θ.Καρτερός. Ενδεικτικά αναφέρω το άρθρο του στην «Αυγή» (15/7/2015) όπου γράφει : «Ποια ευρωζώνη, κύριοι; Ποια ευρωζώνη; Η ευρωζώνη της Μαφίας που οργανώνει και διαπράττει πραξικοπήματα εναντίον κυρίαρχων, υποτίθεται, κρατών, λαών, εταίρων;»
Θα μπορούσε να πει κάποιος πως όλοι οι άνθρωποι ωριμάζουν, μαθαίνουν, αλλάζουν. Δεν νομίζω πως ο μπαρουτοκαπνισμένος Θ. Καρτερός μπορεί πια να αλλάξει. Ούτε και ο Νάσος Ηλιόπουλος, που θεωρεί τον κομμουνισμό «μια τάση του σήμερα». Προφανώς, δεν αντιλήφθηκε τι έγινε το 1989 ούτε ρώτησε για να μάθει σε πόσες χώρες του πλανήτη ο «κομμουνισμός είναι μια τάση του σήμερα».
Όλα αυτά που προκαλούν σε άλλους γέλωτες, σε άλλους ανατριχίλα—αν π.χ. ο Νάσος αυτά τα έλεγε σε κάποιον Πολωνό ή Τσέχο, δεν γνωρίζω ποια θα ήταν η τύχη του—δυστυχώς τα πιστεύουν άνθρωποι που μας κυβερνούν, που παίρνουν αποφάσεις για εμάς.
Και ακόμα μεγαλύτερο δυστύχημα είναι το γεγονός πως κάποιοι αριστεροί και κεντροαριστεροί επέλεξαν να συνεργαστούν μαζί τους, προσφέροντας τους το απαραίτητο φύλλο συκής.
Όλοι αυτοί που αποτελούν τον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάζουν, γιατί αυτή είναι η ιδεολογία τους, αυτή είναι η ταυτότητα τους. Όσες τακτικές κινήσεις μετριοπάθειας και να κάνουν, έρχεται μια στιγμή που αποκαλύπτεται το πραγματικό τους πρόσωπο.
Βλέπουμε τι γίνεται στην Παιδεία, στην Δημόσια Τάξη, στην Οικονομία. Βλέπουμε πώς εξοντώνεται, βάσει σχεδίου, η μεσαία τάξη, καθώς αυτό υπαγορεύει η μαρξιστική ιδεολογία.
Ας δεχτώ πως οι αριστερούληδες δεν τα βλέπουν αυτά. Ή και να τα βλέπουν, τα προσπερνούν γιατί και οι ίδιοι από την ίδια μήτρα βγήκαν.
Όμως από προχθές μας προέκυψαν και «δεξιούληδες» γεφυροποιοί. Αυτοί που ήθελαν να βάλουν πλάτη στον Α.Τσίπρα, τότε που οι ώμοι του είχαν λυγίσει από την δική του ιδεοληπτική πολιτική, που μας κόστισε 100 δισεκατομμύρια.
Δεν διάβαζαν αυτά που έγραφαν οι Συριζαίοι; Είχαν παντελή άγνοια του αντιπάλου τους; Ή ήταν τόσο αφελείς, που τους εξαπάτησε ένα μειράκιο σαράντα ετών;
Αναφέρθηκα σε αποσπάσματα δύο στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα βρίσκονται στο επίκεντρο των εξελίξεων. Ο ένας μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου συντονίζει και παράγει την πολιτική γραμμή και ο άλλος διεκδικεί τον Δήμο της Αθήνας.
Πώς συνυπάρχουν αυτοί με πολιτικά στελέχη που στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις το «Ναι», χρήζει ψυχιατρικής και ουχί πολιτικής ανάλυσης.
Για τους δεξιούς γεφυροποιούς δεν γράφω άλλο. Ας χαίρονται το Νόμπελ που θα πάρει ο Τσίπρας επειδή ξεπούλησε την Μακεδονία.
