Έχει δίκιο ο Σάκης Μουμτζής στο άρθρο του στην Καθημερινή το περασμένο Σάββατο: είναι αδύνατον, στον οποιονδήποτε, να απαντήσει στις υστερικές ασυναρτησίες που γράφτηκαν και ακούστηκαν (οι χαρακτηρισμοί είναι δικοί μας, όχι του Σάκη Μουμτζή), ακόμα κι από μετριοπαθή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή όσα δήλωσε ο πρωθυπουργός κατά την επίσκεψή του στο Μουσείο Δημοκρατίας στον Αη Στράτη, τα Θεοφάνεια, χωρίς να εμπλακεί και ο ίδιος στο παιχνίδι του διχασμού.
Η υποκρισία όμως του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη.
Γιατί αφενός, δεν πέρασε απαρατήρητο ότι οι αληθινοί πολιτικοί επίγονοι των εκτοπισμένων στον Αη Στράτη και άλλους τόπους εξορίας δεν σχολίασαν τίποτα από αυτά. Και ποιοι είναι αυτοί; Φυσικά το ΚΚΕ, τα μέλη και τα στελέχη του. Αυτοί ήταν που εξορίζονταν. Αυτοί γιατί δεν έπαθαν υστερία; Γιατί δεν έχουν τίποτα να αποδείξουν και σε κανένα για το αγωνιστικό τους παρελθόν και τις διώξεις που υπέστησαν.
Αφετέρου, μόνο κλαυσίγελο προκαλεί το θέαμα συμπολιτών μας που συνέπραξαν και ανέχτηκαν εν έτει 2015, στον 21ο αιώνα, να συγκυβερνήσουν με τα πραγματικά υβρίδια των επιγόνων της Δεξιάς του '50, τους αντισημίτες και ομοφοβικούς Ανεξάρτητους Έλληνες.
Αυτοί προφανώς και έχουν διαρκώς την ψυχολογική ανάγκη να ταυτίζονται με μια περίοδο της ελληνικής ιστορίας που δεν τους ανήκει.
Δεν ήταν άραγε διχαστικό από την πλευρά της μετεμφυλιακής Δεξιάς να εξορίζει τους αντιπάλους της οι οποίοι βέβαια, και για να μην ξεχνιόμαστε, υπέστησαν τη μοίρα των ηττημένων κάθε εμφυλίου. Η διατύπωση του πρωθυπουργού ήταν ακριβέστατη.
Φυσικά, η «εμφυλιοπολεμολαγνεία» δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά κι ένα κομμάτι της δεξιάς πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας.
Μόνο που με αυτό, το λαϊκοδεξιό κομμάτι, ο κ.Τσίπρας και το κόμμα του χρωστάνε χάρη που τους έκανε το χατήρι την περίοδο 2009-2915 να «παίζει Εμφύλιο» μαζί τους, με τις ανιστόρητες θεωρίες των δύο άκρων και αναγνωρίζοντας αυτή η Δεξιά τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον πολιτικό κληρονόμο του ΚΚΕ της δεκαετίας του '40 και του '50.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πολύ σωστά γύρισε την πλάτη στα εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα εκατέρωθεν. Αρνήθηκε την εμφυλιοπολεμολαγνεία ακόμα και την επίσημη εκπροσώπηση στις γραφικές γιορτές στο Γράμμο κάθε Αύγουστο.
Σε μια εποχή που η συγκυρία για τη ριζοσπαστική Αριστερά διεθνώς είναι προνομιακή για να διατυπώσει σύγχρονο πολιτικό λόγο και προτάσεις για τα σημερινά προβλήματα των πολιτών, στην ελληνική της εκδοχή, αναζητά αγωνιωδώς και με τρόπο γραφικό πολιτική ταυτότητα στην πιο σκοτεινή περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας.
Και βέβαια αυτή της η αδυναμία να ανασυγκροτηθεί πολιτικά και φυσικά να αποτινάξει το στίγμα, το όνειδος της συγκυβέρνησης με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, καταγράφεται καθαρά στις δημοσκοπήσεις. Και θα καταγραφεί ακόμα πιο καθαρά στις κάλπες των επόμενων εκλογών, όποτε κι αν διεξαχθούν αυτές. Γιατί αντίθετα απ' ό,τι πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Έλληνες δεν ξεχνούν το διχαστικό παρελθόν και τα λάθη κάθε πλευράς. Γι αυτό και σήμερα, στο παρόν, του γυρίζουν την πλάτη.
