Φαίνεται πως σταδιακά θα επανέρθουμε στην πολιτική κατάσταση που επικρατούσε πριν από τον Ιανουάριο του 2025, καθώς σχεδόν όλοι οι υποστηρικτές της ύπαρξης παράνομου εύφλεκτου φορτίου έχουν ρίξει λευκή πετσέτα. Οπότε η κυβέρνηση θα αρχίσει να βρίσκεται μπροστά στα προβλήματα της καθημερινότητας που δεν είναι λίγα. Εξάλλου, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, αυτά καθορίζουν την εκλογική συμπεριφορά της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.
Σε αυτή τη νέα φάση είναι προφανές πως η κυβέρνηση μπαίνει αποδυναμωμένη, καθώς η ζημία που υπέστη από την ανακίνηση της τραγωδίας των Τεμπών είναι δεδομένη. Το στοίχημά της είναι αν η διαχείριση της καθημερινότητας και των εθνικών θεμάτων θα βελτιώσουν την εικόνα της, χαράσσοντας μια νέα πορεία. Δύσκολο λόγω, πέραν όλων των άλλων, και της φθοράς της δεύτερης τετραετίας, αλλά όχι ακατόρθωτο διότι εξακολουθεί να παίζει χωρίς αντίπαλο και κατά τα φαινόμενα αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί.
Είναι ευνόητο ότι η ανάδειξη της κυρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου στον βασικό αντιπολιτευτικό πόλο συμφέρει στην κυβέρνηση, καθώς η μονοθεματική ατζέντα της δεν αντέχει σε μια εφ΄όλης της ύλης πολιτική σύγκρουση. Φυσικά, αυτή η διαπίστωση απέχει έτη φωτός από τον αφελή ισχυρισμό ότι η κυβέρνηση προβάλλει την Πλεύση Ελευθερίας σε βάρος του ΠΑΣΟΚ, καθώς φοβάται…τον αντιπολιτευτικό λόγο του. Αν η Νέα Δημοκρατία βάζει το στοίχημά της και η κυρία Κωνσταντοπούλου βάζει το δικό της: θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις τής μετά τα Τέμπη εποχής;
Ο πρωθυπουργός εσωκομματικά φαίνεται ισχυρός, παρά τις γκρίνιες λόγω του ανασχηματισμού και αυτό φάνηκε και από τη σαφή δήλωσή του πως αυτός θα ηγηθεί της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές που θα διεξαχθούν στο τέλος της τετραετίας. Δηλαδή με μια δήλωσή του έδωσε τέλος σε όλα τα σενάρια που διακινούσαν κύκλοι του χώρου της λεγόμενης πατριωτικής Δεξιάς. Βέβαια, στο πρωθυπουργοκεντρικό μας σύστημα, ο πρωθυπουργός έχει στα χέρια του το όπλο των πρόωρων εκλογών, κάτι που γνωρίζουν εχθροί και φίλοι. Ό εστί μεθερμηνευόμενο ότι κάθε απόπειρα εσωκομματικού προνουντσιαμέντου θα οδηγήσει στις κάλπες.
Και ας πάμε και στα δύσκολα.
Στο προσεχές διάστημα η κυβέρνηση θα βρεθεί μπροστά στα όρια της Διακήρυξης των Αθηνών που χαράσσει το πλαίσιο των «ήρεμων υδάτων» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το υποθαλάσσιο ηλεκτρικό καλώδιο θα αποτελέσει μια δοκιμασία για αυτές τις σχέσεις, αλλά πιθανόν και ένα σημείο—τομή για την παραπέρα κυβερνητική πορεία. Είναι ολοφάνερο πως η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός δεν έχουν κανένα περιθώριο να κατηγορηθούν για εθνική υποχώρηση σε μια περίοδο που οι δημοσκοπικές επιδόσεις τους είναι χαλαρές. Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών ίσως οι συνθήκες να είναι παρόμοιες με αυτές του Μάρτη του 2020 στον Έβρο. Μόνο που τώρα απέναντι μας θα έχουμε τουρκικά πολεμικά πλοία και όχι μετανάστες.
Ο πρωθυπουργός έχει ένα δίμηνο μπροστά του για να επαναφέρει τη χώρα στην κανονικότητα. Ένα δίμηνο για να ανακάμψει και η Νέα Δημοκρατία και κυρίως για να προετοιμαστεί ώστε να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις των καλοκαιρινών πυρκαγιών. Ελπίζω αυτή τη φορά να έχουν γνώση οι φύλακες, καθώς δε θα συγχωρεθεί καμιά αβελτηρία, κανένας εφησυχασμός.
