Ο δρόμος για το βραβείο Νόμπελ δεν είναι εύκολος. Ο συναγωνισμός είναι σκληρός. Κιμ – Τραμπ! Κι απέναντι το απόλυτο outsider, ο Αλέξης Τσίπρας. Οι Πρέσπες από μόνες τους δεν φτάνουν. Με το Αιγαίο μαζί και την συνεκμετάλλευση των πετρελαίων κάτι γίνεται. Αν όμως σκεφτεί ότι οι Φιλισταίοι, οι πρόγονοι των Παλαιστινίων, ξεκίνησαν από την Κρήτη, το «κλειδώνει»!
Ένα πέρασμα έκαναν από την εξουσία και επιχειρούν να κλείσουν όλα τα ανοικτά εθνικά θέματα. Λες κι όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί της χώρας ήταν εντελώς ηλίθιοι και δεν μπορούσαν να τα κλείσουν, οπότε ήρθε ο πανέξυπνος Αλέξης για να κλείσει όλους τους ανοικτούς φακέλους.
Πρέσπες, Αιγαίο, Αλβανικό. Είναι βέβαιο ότι αν υπάρχουν άλλες εκκρεμότητες με την Ιστορία θα πρέπει αυτές, οι εκκρεμότητες, να βιαστούν πριν φύγει ο κ Τσίπρας. Είναι αμφίβολο αν θα έχουν καλύτερη ευκαιρία στο μέλλον!
Και γιατί το κάνει; Και κυρίως γιατί δεν ακολουθεί μία πολιτική εθνικής συνεννόησης; Ειδικά στο σημείο αυτό ανακαλύπτεται μία μεγάλη, μία τεράστια θεσμική τρύπα. Μία κυβέρνηση τετραετίας, έχοντας στην διάθεση της 145 ή ακόμη και 153 βουλευτές, μπορεί να υπογράφει συμβόλαια για την τύχη του Έθνους για τις επόμενες γενιές. Αν δεν χρειάζεται αυξημένη πλειοψηφία στα εθνικά θέματα, σε τι άλλο χρειάζεται;
Πάμε στο γιατί. Διότι είναι εξαιρετικά περίεργο το γεγονός ότι τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα να βάλουν παντού την υπογραφή τους! Να αφήσουν την σφραγίδα τους, αγνοώντας την πιθανότητα να έχουν άδικο! Κι εδώ βρίσκεται η εξήγηση του «φαινομένου». Πιστεύουν ακράδαντα ότι έχουν δίκιο, επειδή είναι Αριστεροί. Έχουν την αίσθηση ότι αυτή την στιγμή επιτελούν έργο απέναντι στον λαό και απέναντι στην πατρίδα. Το κάνουν από καθαρή ηλιθιότητα και όχι επειδή έχουν δήθεν κάποιο συμβόλαιο με τον Σόρος ή με κάποια μυστήρια λέσχη ευγενών που διαφεντεύει υπογείως τις τύχες των λαών! Πριν πιστέψετε στις θεωρίες συνωμοσίας, σκεφτείτε αν αυτές αποτελούν στο τέλος μια καλή διαφυγή, έτσι ώστε να μην δούμε το προφανές: Ότι η ανοησία των ανθρώπων είναι τελικά ανίκητη!
Η Αριστερά του κ. Τσίπρα πιστεύει ότι αυτή την στιγμή προσφέρει έργο. Ότι είχε μια ευκαιρία να λύσει όλα τα εκκρεμή εθνικά θέματα μέσα από την δική της διεθνιστική αντίληψη των πραγμάτων και δεν θέλησε αυτή την ευκαιρία να την αφήσει να πάει χαμένη. Δεν ζήτησε την γνώμη των υπολοίπων επειδή δεν πιστεύει ότι οι άλλοι έχουν το δικαίωμα να έχουν γνώμη.
Όσο καιρό μείνουν θα τον αξιοποιήσουν για να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Δεν τους ενδιαφέρει αν θα βγουν και πάλι στο μέλλον. Δεν το κάνουν επειδή με τον τρόπο αυτόν θα κερδίσουν ψήφους. Το κάνουν για να «γράψουν ιστορία». Κουβαλώντας το βάρος της συμφωνίας της Βάρκιζας, δεν θέλουν να χάσουν άλλη μία «ιστορική ευκαιρία». Κι είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι αυτό θα συμβεί μόνο με τα εκκρεμή εθνικά μας θέματα. Θα το κάνουν σε όποιον τομέα μπορούν. Θα αφήσουν ανοικτές υποθέσεις για το μέλλον. Με την πεποίθηση ότι κάποια στιγμή, σε μία επόμενη χρονική συγκυρία, θα βρεθεί ο επόμενος Αλέξης Τσίπρας για να πιάσει το νήμα από εκεί που θα το αφήσουν αυτοί εδώ.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
