Του Σάκη Μουμτζή
Το πολίτευμα της αστικής δημοκρατίας έχει κάποιες σταθερές που αν αυτές εκλείψουν παραμορφώνεται και ο χαρακτήρας του. Ακυρώνεται η μορφή του. Ο σεβασμός και η υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων, η διάκριση των εξουσιών, το Κράτος Δικαίου, ο σεβασμός – σε τελική ανάλυση- του Συντάγματος και των κείμενων νόμων, που αποτυπώνουν και διασφαλίζουν την λειτουργία του συγκεκριμένου πολιτεύματος, όλα αυτά, είναι μια αδιάσπαστη ενότητα εννοιών, πρακτικών και συμπεριφορών που ορίζουν την αστική δημοκρατία.
Ιστορικά, όσες προσπάθειες έγιναν να αντικατασταθεί αυτό το πολίτευμα από κάποιο άλλο, οδήγησαν σε τερατογεννέσεις. Στην πατρίδα μας έγινε ένας αιματηρός και καταστροφικός Εμφύλιος πόλεμος για να παραμείνουμε στον Ελεύθερο Κόσμο, αλλά δεκαοχτώ χρόνια μετά την λήξη του, γευτήκαμε τα δεινά ενός ανελεύθερου καθεστώτος.
Έχοντας πικρές εμπειρίες, σήμερα διαπιστώνω πως η κυβέρνηση ακολουθεί σταθερά τον ολισθηρό δρόμο που αλλοιώνει την μορφή του πολιτεύματος. Δεν επεξεργάζεται απλώς σενάρια εκτροπής. Βιώνουμε την θεσμική εκτροπή, από ένα κόμμα που δεν σέβεται το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Όσο βαριά κι αν φαίνεται αυτή η κατηγορία στοιχειοθετείται από συγκεκριμένες συμπεριφορές, που καταγράφω.
Βάναυση επέμβαση στον χώρο της Δικαιοσύνης, με την συνέργεια επίορκων δικαστικών, που τείνει στην ακύρωση της διάκρισης των εξουσιών. Χειραγώγηση και περιορισμός του αναφαίρετου δικαιώματος της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας, με τον πρόσφατο σχετικό νόμο που μειώνει, κατά τρόπο αυθαίρετο, τον αριθμό των τηλεοπτικών σταθμών. Προσβολή του αισθήματος της ασφάλειας του πολίτη λόγω των παράνομων δράσεων περιθωριακών ομάδων και συμμοριών ποινικών που δρουν ανεξέλεγκτες, λόγω ενός πλέγματος νομικών ρυθμίσεων που ψήφισε η παρούσα κυβέρνηση. Για να μην αναφερθώ στα γεγονότα του καλοκαιριού 2015, με τον σχεδιασμό της εισβολής στο Νομισματοκοπείο, στην Τράπεζα της Ελλάδος, στο χακάρισμα των ΑΦΜ και τον στρατό στους δρόμους. Όλα αυτά τα ζήσαμε και τα ζούμε.
Και το πιο ανησυχητικό είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν, μόλις είκοσι μήνες από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από το εθνολαϊκιστικό μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Δηλαδή, η παρούσα κατάσταση δεν προέρχεται από μια πολυετή άσκηση της εξουσίας, που ενέχει τους κινδύνους της διαμόρφωσης καθεστωτικής νοοτροπίας, αλλά είναι απόρροια της ιδεολογικοπολιτικής συγκρότησης των ιστορικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποι αυτοί - εκ πεποιθήσεως - δεν πιστεύουν στο πολίτευμα της αστικής δημοκρατίας. Απλώς χρησιμοποιούν τις ελευθερίες και τα δικαιώματα που αυτό παρέχει και διασφαλίζει στους πολίτες, για τους δικούς τους σκοπούς. Για την εγκαθίδρυση ενός Τσαβικού καθεστώτος, καθώς η μεγάλη Σοβιετία δεν υπάρχει πια.
Και αν υπάρχουν στην χώρα μας οι πολιτικές ελευθερίες ακόμα, αυτό οφείλεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που με τους θεσμούς της εμποδίζει την εγκαθίδρυση ολοκληρωτικών καθεστώτων σε αυτήν. Γι΄αυτό βέβαια οι πολιτικοί, οι «διανοούμενοι» και τα παπαγαλάκια της Αριστεράς αγωνίζονται να αποδομήσουν την εικόνα της.
Έχω υποστηρίξει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να θεωρείται κόμμα του συνταγματικού τόξου. Τα κόμματα που ανήκουν σε αυτό το τόξο, υπερασπίζονται κάθε διάταξη του Συντάγματος ανυπόκριτα και χωρίς όρους. Απεναντίας, μέσα στο Κοινοβούλιο υπάρχουν δύο κόμματα που, λόγω και έργω, δεν πιστεύουν στο πολίτευμα μας και το δηλώνουν ευθαρσώς. ( ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή). Και ο ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ δηλώνει πίστη σε αυτό, εμπράκτως το αμφισβητεί. Και επειδή είναι κυβέρνηση το αλλοιώνει. Μάλιστα, όσο βλέπει πως χάνει και τα τελευταία ερείσματα του στην κοινωνία, τόσο πιο επιθετικός γίνεται.
Δεν γνωρίζω αν αυτή η επιταχυνόμενη καθοδική πορεία είναι αναστρέψιμη και κυρίως δεν γνωρίζω την κατάληξη της. Αν τα δημοκρατικά κόμματα και οι φιλελεύθεροι διανοούμενοι δεν εγκαταλείψουν τις αυταπάτες τους για την φύση και τους σχεδιασμούς του ΣΥΡΙΖΑ, στο βάθος του τούνελ βλέπω σκοτάδι.
