Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Ως πολίτης αυτής της χώρας, αν και διαμένω πλέον στο εξωτερικό, καθόσον η αναξιοκρατία και η κατρακύλα της πατρίδας μου με έδιωξαν μακριά της, σας αποστέλλω την παρούσα ΑΝΟΙΧΤΗ επιστολή με το δικαίωμα που μου δίνει ένα δημοκρατικό πολίτευμα.
Δεν θα ξεκινήσω από τα τετριμμένα: ότι δηλαδή «είναι τιμή μου να σας απευθύνομαι» και τα τοιαύτα. Καμία τιμή δεν είναι για εμένα.
Τιμή είναι για εσάς να είστε υπουργός, και μάλιστα, στο κρισιμότερο ίσως υπουργείο.
Τιμή είναι για εσάς, εκατομμύρια Ελλήνων να κρέμονται από τα χείλη σας κάθε φορά που μιλάτε.
Τιμή είναι για εσάς να εκπροσωπείτε ένα από τα αρχαιότερα έθνη της γης και, σίγουρα, αυτό με τη μεγαλύτερη ιστορία.
Τιμή, τέλος, είναι για εσάς που, ακόμα, ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών της πατρίδας μας σας θεωρούν, ίσως, το πιο αξιόλογο πρόσωπο αυτής της κυβέρνησης. (Δεν έχετε και κανέναν υπολογίσιμο ανταγωνισμό βέβαια...)
Δεν σας ακούμε όμως τελευταία, κ. Υπουργέ.
Εξαφανισμένος είστε;
Η οικονομία της χώρας καταρρέει και ο υπουργός των οικονομικών βρίσκεται σε ταξίδι στην άλλη άκρη της γης, με το πρόσχημα ότι πάει να συναντήσει επενδυτές...
Πού ακριβώς είστε όμως; Θέτω αυτό το ερώτημα επειδή οι επενδυτές συνηθίζουν να συναντώνται στα κέντρα αποφάσεων: τις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο, στο Βερολίνο, στη Ν. Υόρκη, στο Λουξεμβούργο...
Αν θέλατε, λοιπόν, πραγματικά να συναντήσετε επενδυτές, εκεί θα έπρεπε να βρίσκεστε. Και όχι να κρύβεστε με το πρόσχημα ότι τους αναζητάτε...
Χρησιμοποιώ τη λέξη «κρύβεστε», επειδή, όπως γνωρίζετε (σίγουρα καλύτερα από εμένα), οι επενδυτές πείθονται από τα στοιχεία που οι ίδιοι συγκεντρώνουν και από κανέναν άλλον.
Κι αυτό σημαίνει πως ακόμα κι αν ερχόσασταν στα μέρη μου (Λουξεμβούργο και πέριξ αυτού), και προσπαθούσατε να εμφανίσετε την Ελλάδα ως μία φιλική προς τους επενδυτές χώρα, οι αντιδράσεις των επενδυτών (των πραγματικών, όχι αυτών που συνωστίζονται στη Λέσβο...) θα έκαναν τον Άδωνι και το Βορίδη να μοιάζουν αριστεροί, αφού, συγκρινόμενοι με τους επενδυτές, σας φέρονται με το «γάντι».
Ξέρετε, κ. Υπουργέ, καθένας μας έχει την προσωπική του διαδρομή, με την οποία όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, θα έπρεπε να τιμά και το όνομά του και την ιστορία της οικογενείας του.
Προέρχομαι από μία οικογένεια που στην ιστορία αυτού του τόπου από το 1821 μέχρι σήμερα έδωσε για την πατρίδα πολύ αίμα. Τελευταίος αυτής της αλυσίδας ο πατέρας μου, ο οποίος πολέμησε από το 1946 έως το 1949 ώστε η πατρίδα ΜΑΣ να μη γίνει σοβιετικό προτεκτοράτο...
Πολέμησε στο ίδιο στρατόπεδο που πολέμησαν άνθρωποι και από τη δική σας οικογένεια. Και δοξάστηκαν επειδή οι ιστορικές τους επιλογές αποδείχθηκαν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ορθές.
Όταν όμως ο εμφύλιος πόλεμος (ή συμμοριτοπόλεμος σύμφωνα με τον συνεπώνυμό σας Στρατηγό) τελείωσε, είχαν τη σοφία να αντιληφθούν πως η χώρα δεν πάει μπροστά μόνο με τις ρίξεις, αλλά και με τις συνεργασίες. Και άφησαν πίσω τα μίση και τα δάκρυα. Και έδωσαν τα χέρια με αυτούς, με τους οποίους λίγα χρόνια πριν πιθανώς και ν' αλληλοσφάζονταν. Κι όλα αυτά τα έκαναν για έναν και μόνο λόγο: Για την Πατρίδα.
Ξεπέρασαν τις όποιες ιδεολογικές τους διαφορές, ξεπέρασαν ακόμα και τις λοιδωρίες από τους ιδεολογικούς τους συντρόφους, επειδή γι' αυτούς τους ανθρώπους, το καθήκον προς την Πατρίδα είναι ανώτερο και υπερτερεί της ιδεολογίας, της οικογένειας, της ζωής της ίδιας...
Καμία ιδεολογία, καμία καρέκλα και καμία προσωρινή παράτα δεν θα μπορούσε να επιβάλλει στον Στρατηγό Θρασύβουλο Τσακαλώτο να βάλει την Πατρίδα σε δεύτερη μοίρα.
Και αυτός, ο «Στρατηγός Της Νίκης», ο άνθρωπος που κυριολεκτικά κυνήγησε τους κομμουνιστές αντάρτες σε κάθε λόφο και σε κάθε πλαγιά των βουνών της Ελλάδας, έδωσε τα χέρια με τον αρχηγό της άλλης πλευράς, τον Μάρκο Βαφειάδη και, προς χάριν της Εθνικής Συμφιλίωσης, συνομολόγησαν πως οι νεκροί του εμφυλίου «ήταν όλοι τους καλοί Έλληνες»!
Οι σημερινοί σας όμως ιδεολογικοί σύντροφοι, οι άνθρωποι του «ή εμείς ή αυτοί», οι του «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», ακύρωσαν αυτή τη συμφωνία-χειραψία και ανέσυραν στην επιφάνεια τα πιο διχαστικά και αποτρόπαια απομεινάρια του Εμφυλίου...
Γιατί, κ. Υπουργέ, αυτό που αφήνει πίσω του ένας εμφύλιος δεν είναι μόνο οι τραγικές μνήμες νεκρών και καταστροφών, αλλά και απέραντο ΜΙΣΟΣ.
Αυτό το μίσος που οι σύντροφοί σας, συνεπικουρούμενοι και από εσάς δυστυχώς, επανέφεραν απερίσκεπτα, χωρίς να αναλογιστούν πως είναι ικανό να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη στην πατρίδα από οποιαδήποτε άλλη πρόσκαιρη δυσκολία...
Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Σας καλώ, για πρώτη και τελευταία φορά, να θυμηθείτε πως δεν είστε απλώς ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, αλλά ο μικρανηψιός (εγγονός) του Στρατηγού Θρασύβουλου Τσακαλώτου.
Σας καλώ να αναλογιστείτε πως ο Στρατηγός πάλεψε όχι για την ιδεολογία, αλλά για την Πατρίδα.
Σας καλώ να αναλογιστείτε πως η Μακεδονία την οποία ο Στρατηγός έσωσε από τη βουλγαρική και γιουγκοσλαβική κατοχή, παραχωρήθηκε ΚΑΙ με τη δική σας υπογραφή...
Τι τραγική ειρωνεία: ένας Τσακαλώτος την έσωσε και ένας Τσακαλώτος την έδωσε...!
Σας καλώ να σκεφtείτε πως δεν είστε υπόλογος μόνο απέναντι στο κόμμα και την ιδεολογία σας, αλλά κυρίως απέναντι στην ιστορία: Την Εθνική ιστορία και την προσωπική σας.
Σας καλώ, επειδή πιστεύω πως έχετε τη δύναμη να το κάνετε, να αντιταχτείτε σ' αυτή την κυβέρνηση πριν ολοκληρωθεί η καταστροφή. Προτού αυτά για τα οποία πάλεψαν οι πρόγονοί μας γίνουν ανάμνηση.
Είναι ίσως η ευκαιρία να περισώσετε την ιστορία σας.
Κι ευκαιρίες δεν εμφανίζονται συχνά.
Θα πρέπει πλέον να αποφασίσετε αν θα παραμείνετε «ο Ευκλείδης» ή θα γίνετε «ο Τσακαλώτος».
Δεν έχω παρά να ευχηθώ να πάρετε τη σωστή απόφαση. Τόσο για εσάς όσο και για το μέλλον της Πατρίδας μας.
Με την ελπίδα να εισακουστώ,
Ηλίας Ι. Ψυχογιός
Γιος του Ιωάννη Η. Ψυχογιού, αξιωματικού της Χωροφυλακής, εθελοντή οπλίτη της 4ης Μοίρας Καταδρομών υπό τη διοίκηση του Στρατηγού Θρασυβούλου Τσακαλώτου (1947 – 1949)
* Ο Ηλίας Ψυχογιός έχει σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ελλάδα και Τεχνολογίες Διαδικτύου στη Σκωτία. Έχει εργαστεί σε πολυεθνικές εταιρείες του τουρισμού, της πληροφορικής και τώρα δραστηριοποείται στο Λουξεμβούργο.
Φωτογραφία: Eurokinissi
