της Μαρίας Χούκλη
Αν η Γαλλία είχε 100 κατοίκους, το αποτέλεσμα της προχθεσινής βουλευτικής κάλπης, μας λέει ότι μόλις 10 θα είχαν ψηφίσει τον Μακρόν. Ωστόσο, χάρη στον αλγόριθμο του εκλογικού συστήματος, το προεδρικό κόμμα και οι σύμμαχοί του, εκτιμάται ότι θα καταλάβουν τα ? των εδράνων του Κοινοβουλίου.
Μια μειοψηφία 7,5 εκατομμυρίων επιβάλλεται πολιτικά στην κοινωνία - 45,5 εκατομμύρια είναι το σύνολο του γαλλικού εκλογικού σώματος.
Όμως, στις δυτικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες έτσι γίνεται: κυβερνούν οι διαμορφούμενες πλειοψηφίες δια των αντιπροσώπων τους, με βάση τα ισχύοντα εκλογικά συστήματα, λιγότερο ή περισσότερο αναλογικά.
Παρουσιάζονται κραυγαλέες στρεβλώσεις; Ναι. Θυμίζω τι έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες: Ο Τράμπ, αν και υπολειπόταν κατά 3 εκατομμύρια στη λαϊκή ψήφος , αναδείχθηκε πρόεδρος των ΗΠΑ (παίζοντας καθημερινά με τα ...σπίρτα και τα νεύρα μας).
Παρόλα αυτά, δεν είναι αμελητέο το γεγονός ότι μαζικά οι γάλλοι ψηφοφόροι γύρισαν τις πλάτες στο πολιτικό σύστημα, γνωρίζοντας ότι η νέα ηγεσία της χώρας επιθυμεί να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές που θα επηρεάσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη ζωή τους. Μάλιστα , απείχαν από τις εκλογές εκείνοι οι οποίοι θα επηρεαστούν περισσότερο από τις μεταρρυθμίσεις Μακρόν.
Νέοι, υπάλληλοι και οι βιομηχανικοί εργάτες, πολίτες με εισοδήματα κάτω των 1.250 ευρώ το μήνα. Αλλά και πολιτικά, οι πιο οργισμένοι με τον Μακρόν και ο,τι αντιπροσωπεύει, δεν έκαναν τον κόπο να ρίξουν τον θυμό τους στην κάλπη: οι μισοί ψηφοφόροι του Μελανσόν και της Λεπέν απείχαν.
Όσον αφορά στους νέους, η αδιαφορία ήταν σχεδόν καθολική: 7 στους 10 ψηφοφόρους κάτω των 35 ετών απείχε απο την εκλογική διαδικασία.
Βεβαίως, η απροθυμία τους να πάνε στις κάλπες δεν σημαίνει αυτομάτως ότι δεν θα τους βρει στο δρόμο ο Μακρόν, αν προωθήσει τα σχέδια του για αλλαγές στην εκπαίδευση.
Είναι όμως αξιοσημείωτη και συνιστά προφανώς ζήτημα προβληματισμού, η anorexia democratica που παρατηρείται στις νεώτερες γενιές.
Το περασμένο Νοέμβριο η Washington Post είχε δημοσιεύσει μια έρευνα, η οποία μεταξύ άλλων κατέγραφε κατακόρυφη πτώση του ποσοστού των ανθρώπων που δεν θεωρούν «απαραίτητο» να ζούν σε καθεστώς δημοκρατίας! Ακόμη και σε χώρες -Αυστραλία, Σουηδία, Βρετανία, Νέα Ζηλανδία- που εξαιτίας της δημοκρατίας, οι πολίτες απολαμβάνουν ελευθερίας, προστασίας και ευημερίας, πολύ περισσότερο απ''ο,τι σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Τα ποσοστά ήταν ιδιαιτέρως χαμηλά στις νεότερες γενιές.
Οι millennials, κατά την έρευνα, είναι οι λιγότερο φανατικοί της δημοκρατίας. Ενώ, πάνω από το 50% των Ευρωπαίων μεγαλύτερης ηλικίας θεωρούν παράνομο και κακό ένα στρατιωτικό πραξικόπημα, συμφωνεί μόνο το 36% των νεώτερων ηλικιών! Βρίσκουν πιο δελεαστική την ιδέα ενός ισχυρού ηγέτη και της αμεσοδημοκρατίας του διαδικτύου.
Η φιλελεύθερη δημοκρατία,όμως, και όλα όσα πρεσβεύει, δεν μπορεί να αντέξει, χωρίς συμμετοχή και ενεργούς πολίτες. Δεν λειτουργεί καλά με μειοψηφικές κοινοβουλευτικές απολυταρχίες.
