Ελλάς Γαλλία Συμμαχία, έλεγαν επί των ημερών του Κωνσταντίνου του Καραμανλή του Εθνάρχη (όχι του Κ.Κ. της Ραφήνας). Το οποίο το πιστεύει σήμερα και η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όπως αποδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις. Στην Γαλλία, λοιπόν, οι δυνάμεις της ακροδεξιάς πέτυχαν χτες μια ηχηρή παρουσία στις γαλλικές εκλογές. Η ελληνική ακροδεξιά, όμως, έχει βγάλει στη Λεπέν τα γυαλιά από το 2015, όταν και «επιλέχτηκε» ως συγκυβερνήτης της «πρώτης φοράς αριστεράς». Τι ακόμη μας επιφυλάσσει το μέλλον;
Με τον λαϊκισμό δεν έχουμε ξεμπερδέψει. Κάθε άλλο! Επιστρέφει δριμύτερος, απειλώντας ευθέως τις βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Κι αυτή την φορά έχουν μάθει από τα λάθη του παρελθόντος, έχοντας στο πλευρό του έναν μεγάλο σύμμαχο: Τον Βλαδίμηρο Πούτιν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλα τα λαϊκίστικα κόμματα της Ευρώπης, ακροδεξιάς ή ακροαριστεράς υφής, υποστηρίζουν σθεναρά τις θέσεις της Ρωσίας. Η στάση τους είναι σταθερά αντιευρωπαϊκή, αντικαπιταλιστική και φυσικά αντιφιλελεύθερη.
Θα ήταν ανεύθυνο να υποστηρίξει κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Λεπέν έχουν κάποιου σχέση. Ωστόσο δεν ξεχνάμε ότι το 2015 η Λεπέν είχε ευχηθεί τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται ανάμεσα σε εκείνες τις δυνάμεις που καταγγέλλουν τον Πούτιν χωρίς αστερίσκους. Η Λεπέν επένδυσε, προφανώς, στην αναστάτωση που θα επέφερε στην Ευρώπη η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να μεταβάλλει την Ελλάδα στη Βενεζουέλα της Μεσογείου. Δεν ξέρουμε αν οι προσδοκίες της είχαν φτάσει τόσο μακριά, που θα φανταζότανε ότι ο Πάνος Καμμένος θα συμμετείχε σε εκείνη την κυβέρνηση…
Το πρόβλημα είναι ότι ο κ. Τσίπρας δεν κάνει κάτι για να ξεχωρίσει πολιτικά από τον λαϊκισμό που εκπροσωπεί η κυρία Λεπέν. Επενδύει σταθερά στις επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία και στο βάρος που αυτές φέρνουν στους εργαζόμενους. Εκ των πραγμάτων ταυτίζεται με την Λεπέν, επειδή κι αυτός έχει ανέβει το άρμα του λαϊκισμού, όπως και η ακροδεξιά της Ευρώπης.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα πράγματα στη Γαλλία δεν πήγαν και τόσο άσχημα ή καλύτερα ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα. Να είναι στον πρώτο γύρο στήθος με στήθος η Λεπέν με τον Μακρόν. Ή ακόμη και να έχει πάρει κεφάλι. Δεν είναι έτσι! Το ποσοστό που πήρε είναι υπερβολικά μεγάλο αυτή την ώρα που σκοτώνονται χιλιάδες αθώοι στην Ουκρανία και οι Ευρωπαίοι πολίτες γνωρίζουν ότι μία πιθανή νίκη της Λεπέν θα μπορούσε να δημιουργήσει διαλυτικά φαινόμενα στην ίδια την Ευρώπη.
Δεν αμφιβάλλουμε ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι για τους πολίτες. Ο Πούτιν δεν στόχευσε μόνο την Ουκρανία, αλλά και τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχει επενδύσει πολλά κεφάλαια όλα αυτά τα χρόνια στον ευρωσκεπτικισμό και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι αυτά τα κινήματα επέδειξαν μεγάλη ανοχή στον παράλογο πόλεμό του. Την ίδια ώρα η ακρίβεια είναι ο μεγάλος εχθρός των κοινωνιών της Δύσης. Και είναι βέβαιο ότι δεν έχουμε ακόμη δει την κορύφωση του φαινομένου. Ο πόλεμος αυτός δεν διεξάγεται μόνο στα πεδία των μαχών της Ουκρανίας. Έχει επεκταθεί σε όλη την Ευρώπη. Το ερώτημα είναι με ποιον ταυτίζεται κανείς. Με τον λαϊκισμό ή με τη Δημοκρατία;
Θανάσης Μαυρίδης
