Του Βασίλη Φασούλα*
Το 2015 κακομαθημένοι «αντιδραστικοί» καφενόβιοι των Εξαρχείων, «υφήρπαξαν» την εξουσία ως το «Νέο». Ουσιαστικά συγκέρασαν το παλαιό: την κομματοκρατία και το πελατειακό κράτος, με ένα ακόμη παλαιότερο και απεχθέστερο για έναν Δημοκράτη όπλο: Μεθόδους της Σοβιετίας προσηρμοσμένες και κεκαλυμμένες αλά Σύριζα.
Μέχρι τότε ήσαν παραδοσιακή στείρα Αντίδραση, μια χαρά βολεμένη, την οποία όμως Αντίδραση, η συγκυρία έφερε να παράξει Δράση, υπό μη βολικούς όρους για αυτήν. Φυσικά η Αντίδραση και οι αντιδρώντες σύντροφοί της απέτυχαν. Δομικώς. Γιατί ένας ράθυμος ανωφελής δεν μπορεί ποτέ να γίνει δραστήριος ωφέλιμος. Ούτε δύναται, ούτε το διανοείται, ούτε το θέλει. Η Δράση είναι εκτός του εαυτού του και δεν τον αφορά.
Ήσαν καταδικασμένοι να αποτύχουν γιατί η Αριστερά ποτέ δεν παράγει Πολιτική. Με όρους πραγματισμού παράγει Αντιπολιτική στα όρια της Απολιτικής. Δυστυχώς ο «μύθος» της Αριστεράς ως «Πολιτική», στην σύγχρονη μετανεωτερική Δυτική Κοινωνία και ιδίως στα μεσογειακά κράτη ανεπτύχθη ως ένα ρομαντικό αφήγημα. Τραγική ειρωνεία: οι –δήθεν- υλιστές φιλόσοφοί και πολιτικοί αριστεροί στηρίχθηκαν σε «άρλεκιν» πολιτικές αφηγήσεις του εαυτού τους, ώστε να «δικαιώσουν» τους εμμονικούς παραλογισμούς τους.
Αποκορύφωμα η περίφημη σύλληψη της «Κεντροαριστεράς» του ικανότατου κομμουνιστή Ενρίκο Μπερλινγκουέρ. Για να φθάσουμε στους σημερινούς παραλογισμούς να χαιρετίζουν όλοι οι άλλοι, πλην ακροδεξιών, προνομιακά και αποκλειστικά τους «αγώνες της Αριστεράς». Λες και η Αριστερά αγωνιζόταν, όπως τέλος πάντων όχι ιδιαιτέρως δημοκρατικοφρόνως αγωνιζόταν, και οι λοιποί χώροι καθήμενοι.
Για να επανέλθουμε, οι λοιποί της «γενιάς Σύριζα» που καθόμασταν στα «άλλα καφενεία», στα «καφενεία της προόδου, της προκοπής, της φιλοδοξίας, του σχεδίου και του πλάνου», όντως εμφανιζόμενοι εκ των υστέρων, καλούμεθα ως πολιτικά όντα πλέον, να πράξομε το «αδιανόητο» υπό, επίσης, αδιανόητα δύσκολες συνθήκες. Την Επανανοηματοδότηση της Ελληνικής Κοινωνίας.
Όμως αυτήν την Επανανοηματοδότηση την παράγουν μόνον ενεργά υποκείμενα της Ιστορίας. Μόνον δρώντες. Και αυτοί είναι και πρέπει να λογίζονται Πολιτικοί. Καθόσον οι δρώντες απεκδυόμενοι από κάθε συναισθηματική φόρτιση αντιδράσεως ή αντεκδικήσεως επικεντρώνονται στην ουσία της κοινωνικής, οικονομικής, πνευματικής και γεωπολιτικής δράσεως, στην ουσία ήτοι της Πολιτικής.
Πολιτικός δεν μπορείς να γίνεις αν είσαι αντιδραστικός στην αντίδραση. Ως πολιτικός οφείλεις να παράγεις Λόγο και Έργο, πρέπει να δράς και όχι να αντιδράς. Ο Λόγος είναι η κινητήριος δύναμη των σκεπτομένων υποκειμένων της Ιστορίας, μεταβαλλόμενος και πολυσήμαντος μεν, αμετάβλητα καθοριστικός δε. Και ο Λόγος είναι η Αρχή πάσης Πράξεως. Έλλογης και εν προκειμένω Πολιτικής.
Αντιθέτως οι Αριστεροί δεν φέρουν Λόγο, έχουν απλώς εγγενή Αντίλογο. Μία αποδομητική αντίδραση στον Λόγο. Συνεπώς είναι Άλογοι, αφού ο Λόγος αποφέρει εκφορά σμιλεμένων προτάσεων με αρχή μέση και τέλος, είναι δηλαδή «Λειτουργία» κατά τον Καντ, και δεν ταυτίζεται με εκφορά σοφιστικής αποδόμησης επί συγκεκριμένων λειτουργικών προτάσεων, ισοδύναμες με μη προτάσεις. Ως Άλογοι άνθρωποι οι Αριστεροί λοιπόν είναι και αδρανείς. Φιλοσοφικά εξηγούνται πολλά πράγματα που ζούμε.
Σε αυτούς τους αδρανείς και θρασείς όπως οι νυν «συριζαίοι» ο πολίτης μπορεί να σταθεί συναισθηματικά απέναντι ως Αντισύριζα. Έχει την δικαιολογητική και ηθική βάση προς τούτο, με κίνδυνο όμως να πολώσει και να πολωθεί, ό,τι ακριβώς επιθυμεί ο σύγχρονος «συριζαίος». Ο Πολιτικός όμως όχι, δεν έχει τέτοιο δικαίωμα. Γιατί ο συναισθηματισμός του πρέπει να εξαντλείται στον Σεβασμό του στους Συμβολισμούς που καλείται να διακονήσει, να υπουργήσει. Όχι στην διαχείριση αυτής καθ΄ εαυτής της Πολιτικής Πράξεως.
ΥΓ: «Όρθρου όταν δυσόκνως εξεγείρη, πρόχειρον έστω ότι επί ανθρώπου έργω εγείρομαι.»
«Όταν σηκώνεσαι ενωρίς το πρωί, ας σου έλθει ευθύς αυτή η σκέψη: Σηκώνομαι για να κάμω το έργο ενός Ανθρώπου».
Μάρκος Αυρήλιος , «Εις Εαυτόν Πέμπτο Βιβλίο
Μάλλον ένας αριστερός θα την κατήγγελλε αυτήν την φράση…
Εγερθείτε λοιπόν αντί να «αντισυριζαντιδράτε». Δεν χρειάζεται να είσθε… χρυσαυγίτες προς τούτον.
*Ο Βασίλης Φασούλας είναι δικηγόρος, μέλος του Γ.Σ. της Δημοκρατικής Ευθύνης
