Της Μαρίας Χούκλη
Είμαστε υπεύθυνοι για ό,τι ξεφεύγει από το έρκος των οδόντων μας, τουλάχιστον οι ενήλικες. Όπως και να το διατυπώσουμε αυτό που θα πούμε, απηχεί αυτό που σκεφτόμαστε. Τούτη την απλή αλήθεια απεχθάνονται πολλοί, οι πολιτικοί περισσότερο.
Τι είπε η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας; Εν τη ρύμη του λόγου της, συμφώνησε με αυτό που λέει ο κόσμος για τους δημόσιους υπαλλήλους, ότι δεν κάνουν τίποτα. «Όντως δεν κάνουν τίποτα και αυτό είναι μια άλλη ιστορία και θα την συζητήσουμε, γιατί αυτή είναι και η εμπειρία μας πια μέσα από το πώς δουλεύουν τα υπουργεία...». Δεν έμεινε στη γενική κρίση, αλλά ανέφερε και το εξής: «Το 15% του υπουργείου μου… είναι άνθρωποι που ξέρουν γράμματα και μας βοηθάνε. Μας βοηθάνε, όχι με αυτοθυσία, αλλά μας βοηθάνε. Το υπόλοιπο 25% είναι όλα τα διευθυντικά στελέχη, μας υπονομεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ».
Υπουργός είναι, προϊσταμένη αρχή είναι, κάτι θα ξέρει για να το λέει δημοσίως. Σόλοικο, πάντως, να καταγγέλλει ό,τι πολέμησε με σθένος τόσο η ίδια, όσο και το κόμμα της. Την αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού στον δημόσιο τομέα, η οποία μπορεί να γίνει μόνο με αμερόληπτα κριτήρια και διεθνώς αναγνωρισμένες μεθόδους. Δεν αρκεί, δηλαδή, η άποψη του πολιτικού επικεφαλής, έχει - δεν έχει δίκιο.
Ωστόσο, δεν θεωρώ αξιοσημείωτη τόσο την αναφορά της στους δημοσίους υπαλλήλους, όσο τη φράση της: «…Αυτή είναι η εμπειρία μας: ένα κράτος στο οποίο καθόμαστε εμείς από πάνω και από κάτω μάς υπονομεύει το σύμπαν...».
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε το σύνθημα ήταν «ή εμείς ή αυτοί», που καταδείκνυε μια σχέση οριζόντια, «εμείς» από εδώ και «αυτοί –όλοι όσοι δεν είναι μαζί μας» απέναντι. Διαπιστώνουμε ότι η σχέση άλλαξε και έγινε κάθετη «εμείς οι από πάνω» και «οι από κάτω, οι υπονομευτές μας».
Υποτίθεται, όμως, ότι μια αριστερή πολιτικός, ένα αριστερό κόμμα θα αντιλαμβάνονταν διαφορετικά τη λειτουργία του κράτους. Ήταν μια από τις μομφές που απεύθυνε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, ότι είχαν οικειοποιηθεί, είχαν αλώσει τις κρατικές δομές, ασκούσαν την εξουσία αυταρχικά, αλαζονικά, απομακρύνθηκαν από την κοινωνία, από υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος έγιναν αρχολίπαροι.
Να λοιπόν που από το ίδιο μικρόβιο μολύνθηκε και η πρώτη - φορά – αριστερά – κυβέρνηση. Γιατί τι άλλο εκπέμπει η φράση της κυρίας Φωτίου «καθόμαστε εμείς από πάνω και από κάτω…».
Δεν είναι, όμως, μόνο η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας που είπε αυτό το οποίο σκέφτεται. Προ ημερών, ο οξύθυμος κύριος Πολάκης απείλησε τους φανταστικούς εχθρούς του, με τη φράση «θα σας νικήσουμε».
Ακόμη και στην Κολομβία, η μαρξιστική παραστρατιωτική οργάνωση FARC κατέθεσε τα όπλα, τερμάτισε τον εμφύλιο, έδωσε τα χέρια με τους μέχρι χθες αντιπάλους.
Εδώ, κάποιοι εξακολουθούν ονειρεύονται ανένδοτους, βάζοντας μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας απέναντι, εκλαμβάνοντας την απογοήτευση και τη δυσθυμία σαν διάθεση υπονόμευσης. Ας έχουν κατά νου ότι η κοινωνία μπορεί εύκολα να αλλάξει ποιοι θα κάθονται «από πάνω».
