Του Αλέξανδρου Σκούρα
Έξαλλη η ελληνική αριστερά μετά την είσοδο της αστυνομίας στην ΑΣΟΕΕ και τις ακόλουθες δηλώσεις του βουλευτή της ΝΔ κ. Μάκη Βορίδη. Αναμενόμενο θα έλεγε κανείς αφού όχι μόνο η κυβέρνηση έκανε πράξη τις υποσχέσεις για κατάργηση του ασύλου αλλά και ένας δεξιός πολιτικός, με παρελθόν που όλοι γνωρίζουμε και ο ίδιος έχει καταδικάσει, δήλωσε ότι «η επιβολή του νόμου θα ευχόμασταν να γίνεται με προσφορά τριαντάφυλλων. Δεν έχει καταστεί αυτό δυνατό. Η επιβολή του νόμου εμπεριέχει στοιχεία αναγκαστικότητας».
Αν εξαιρέσει κανείς την εμπάθεια που μπορεί να έχει κανείς προς τον κ. Βορίδη λόγω του παρελθόντος του, είναι άξιο απορίας η έκταση που πήρε η κριτική προς τα λεγόμενά του. Η άποψη που εξέφρασε ο κ. Βορίδης όχι μόνο είναι σωστή, αλλά εμπεριέχει τη βάση της φιλελεύθερης κριτικής προς τον κρατισμό (παρόλο που αμφιβάλλω ότι ο κ. Βορίδης τη δανείστηκε από εκεί). Ο George Washington είχε πει σε κάποια στιγμή της ζωής του ότι “το κράτος δεν είναι λογική, δεν είναι ευγλωττία, είναι ισχύς. Όπως η φωτιά, είναι ένας επικίνδυνος υπηρέτης και ένας τρομακτικός αφέντης.”* Με τη ρήση αυτή ο σημαντικότερος αμερικανός όλων των εποχών ήθελε να δείξει ότι ενώ εμπιστευόμαστε στο κράτος το μονοπώλιο της άσκησης νόμιμης βίας, αυτή η εξουσία πρέπει να βρίσκεται υπό συνεχή έλεγχο και να αντιμετωπίζεται πάντοτε με σκεπτικισμό.
Ο κ. Βορίδης μπορεί να έχει δίκιο λοιπόν όταν λέει ότι η αστυνομία κάποιες φορές πρέπει να ασκήσει νόμιμη βία για να επιτελέσει το έργο της, όμως αυτή η παραδοχή από μόνη της δεν αρκεί ώστε η πολιτεία να εκπληρώσει το καθήκον της έναντι των πολιτών, που αποτελούν και την πηγή αυτής της εξουσίας. Για παράδειγμα, η αστυνομία ως όργανο της εκτελεστικής εξουσίας, έχει αρκετά συχνά κατηγορηθεί ότι δείχνει επιλεκτική ανοχή ή στοχοποίηση σε κατηγορίες παραβάσεων ανάλογα με το ποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση. Οι κατηγορίες των βουλευτών της ΝΔ κατά την προηγούμενη τετραετία ή αυτές του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Σε μία ευνομούμενη, συνταγματική δημοκρατία, η αστυνομία πρέπει να είναι και να φαίνεται ουδέτερη προς την εκάστοτε κυβέρνηση και να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της έναντι των πολιτών ισότιμα και σύμφωνα με το νόμο.
Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό το νομιμοποιημένο “ξύλο” που επικαλέστηκε ο κ. Βορίδης μπορεί σε μεμονωμένες περιπτώσεις να είναι απολύτως νόμιμο αλλά αν η αστυνομία το εφαρμόζει μόνο σε ανθρώπους ή ομάδες που είναι πολιτικά αντίθετες προς την κυβέρνηση και αγνοεί όσους βρίσκονται κοντά της, τότε παραβιάζει την αρχή της ισονομίας και της ουδετερότητας. Μετατρέπεται δηλαδή από επικίνδυνος υπηρέτης σε τρομακτικό αφέντη.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έχει εκλεγεί υποσχόμενη την κανονικότητα. Το ζητούμενο σε ό,τι αφορά την ατζέντα νόμος και τάξη είναι να μην επιστρέψουμε σε αυτά που ήταν κανονικά πριν τον ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε αυτά μας οδήγησαν σε αυτόν, αλλά σε μία κανονικότητα η οποία δεν ορίζεται από το παρελθόν μας αλλά από τις φιλοδοξίες μας. Η ανάγκη για μία αμερόληπτη αστυνομία που δεν παραβιάζει το υπέρτατο δικαίωμα της άσκησης νόμιμης βίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να σταματήσει ο φαύλος κύκλος της επιλεκτικής ανοχής προς την παραβατικότητα.
* Το απόφθεγμα αυτό είναι ανεπιβεβαίωτο και προέρχεται από δευτερογενείς πηγές. Σε κάθε περίπτωση, όποιος και αν το είπε, το θεωρώ εξαιρετικά εύστοχο και πλήρως συμβατό με τη φιλελεύθερη θεώρηση περί της φύσης της κρατικής ισχύος.
