Άλλοι θέλουν τον Κυριάκο πιο δεξιό, άλλοι πιο φιλελεύθερο, άλλοι πιο έτσι ή πιο αλλιώς. Το θέμα με τον Κυριάκο είναι αυτό ακριβώς! Δεν μπαίνει στα παπούτσια κανενός. Είναι αυτός που είναι! Κι έτσι «αγοράζεται», όπως ακριβώς είναι. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μία μεγάλη πιθανότητα να τα καταφέρει, επειδή είναι από τους λίγους εκείνους πολιτικούς που μπορεί να δημιουργήσει σχολή.
Κάθε εποχή έχει τον άνθρωπό της. Η μεταπολίτευση είχε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον άνθρωπο που μας έβαλε στην ΕΟΚ. Η μεγάλη κρίση χρειαζότανε έναν άνθρωπο με τα χαρακτηριστικά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πάρτε για παράδειγμα την ομιλία του Κυριάκου στην ΔΕΘ. Μπορώ να σας πω πολλά πράγματα που θα ήθελα να ακούσω και δεν άκουσα. Αλλά ο ίδιος αυτά ήθελε να πει. Και είχε λόγους για τους οποίους αποφάσισε να μην πει αυτά που δεν είπε. Και διάλεξε έναν συγκεκριμένο τρόπο για να τοποθετηθεί. Χωρίς επικοινωνιακά τρικ. Κάποιες στιγμές πίστεψα ότι βρισκόμουν στην αίθουσα μιας γενικής συνέλευσης εταιρείας. Επειδή έχω συμμετάσχει σε πολλές γενικές συνελεύσεις, θα ήθελα να ακούσω και άλλα πράγματα. Κι όμως! Το πιο πιθανό είναι η χώρα να χρειάζεται σε αυτή τη φάση να λειτουργήσει ως εταιρεία. Όπως ακριβώς το κάνει ο Κυριάκος και όχι όπως θα θέλαμε εγώ ή κάποιος από εσάς. Χρειάζεται δηλαδή να λειτουργήσουμε ως χώρα με σαφή προϋπολογισμό, με σχέδιο δράσης και με απολογισμό πεπραγμένων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι ο μπαλκονάτος πρωθυπουργός. Και δεν πρόκειται να γίνει. Είναι κι αυτό μέρος του «πακέτου». Αυτός είναι! Επειδή αυτό επέλεξε να είναι. Ο Κυριάκος δεν θα μας πει ψέματα. Δεν θα υποσχεθεί πράγματα που δεν μπορεί να κάνει. Αλλά και δεν πρόκειται να συνεπάρει τα πλήθη. Ο Κυριάκος με το μπαλκόνι δεν πρόκειται να τα βρει ποτέ.
Ο Κυριάκος έχει κανόνες. Ακόμη και στον τρόπο με τον οποίο κινείται. Από την πρώτη ημέρα ενημερώνει τους Έλληνες για το ποιους βλέπει στο Μαξίμου. Με άλλα λόγια, ο Κυριάκος δεν θα βρεθεί να ξεκουράζεται σε σκάφος της κυρίας Παναγοπούλου. Όχι χωρίς να το μάθουμε, χωρίς να μας το έχει ήδη πει. Κι αυτό πρέπει να το έχουν ήδη υποψιαστεί οι υπουργοί του. Οι ηγέτες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης είναι άριστοι στρατηγοί, αλλά και πολλοί απαιτητικοί. Επειδή ακριβώς δεν μπορεί κάποιος να ζητήσει κάτι περισσότερο από εκείνον που ρίχνεται πρώτος στη μάχη.
Ακούω να λένε κάποιοι ότι ο Κυριάκος ασχολείται περισσότερο απ' όσο πρέπει με την Οικονομία, με τους αριθμούς! Δεν κατανοούν ότι αυτή είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Κι ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει η χώρα να συνέλθει, να βγει πραγματικά από την κρίση, είναι να πάρει μπρος η μηχανή της Οικονομίας. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Κι άλλος στρατηγός για να μας οδηγήσει σε αυτή την μάχη δεν υπάρχει…
Θέλετε να έχουμε μία ευκαιρία; Αυτή έχει το όνομα «Κυριάκος Μητσοτάκης». Με τα καλά του και τα στραβά του. Και μέχρι στιγμής τα πάει θαυμάσια. Αν έχει Plan B ή όχι θα το διαπιστώσουμε όταν χρειαστεί. Εδώ είχαμε έναν πρωθυπουργό που μας έλεγε ότι δεν θα μας έλεγε και δεν μας είπε τι θα έλεγε στην Μέρκελ για να μας χαρίσει τα πλούτη της Τράπεζας της Αγγλίας και δεν ενοχληθήκαμε. Και ψάχνουμε τώρα τι θα κάνει ο Μητσοτάκης αν και όταν, την στιγμή που σε δύο μήνες έχει κάνει όσα δεν έκαναν άλλοι επί σειρά ετών;
Μας λένε ότι έχει κάνει λάθη! Ασφαλώς και έχει κάνει λάθη και θα κάνει στη συνέχεια και περισσότερα. Αλλά δεν έχει κάνει «το λάθος». Για να μην ξεχνιόμαστε, το πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν γεμάτο από δεκάδες λάθη που κάτω από φυσιολογικές συνθήκες το κάθε ένα από αυτό γίνεται κάθε δέκα χρόνια.
Ασφαλώς και θα τον κριτικάρουμε. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του δεν είναι υπεράνω κριτικής. Και νομίζω ότι ούτε ο ίδιος θα ήθελε κάτι τέτοιο. Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι που δεν αγαπούν την κριτική. Πάντα συνέβαινε αυτό. Και επί ΠΑΣΟΚ και επί ΣΥΡΙΖΑ και επί ΝΔ. Πάντα υπήρχαν εχθροί της φιλελεύθερης δημοκρατίας, ακόμη και σε κεντροδεξιές κυβερνήσεις. Και σήμερα υπάρχουν και αύριο θα υπάρχουν. Αλλά να είμαστε δίκαιοι. Έχουμε πολύ καιρό να αναπνεύσουμε τον αέρα που αναπνέουμε σήμερα! Κι αυτό και μόνο είναι κέρδος για την ίδια την χώρα.
Θα σας πω αντί επιλόγου μια ιστορία. Ένας ιεραπόστολος μαθαίνει στην Αφρική όπου βρισκόταν, ότι λίγο πιο μακριά από την ιεραποστολή, σε ένα μικρό νησί, ζούσε ένα λευκό αγόρι. Είχε ναυαγήσει εκεί με τον πατέρα του, αλλά έπειτα από λίγο έμεινε μόνο του και έτσι μεγάλωσε στη φύση. Ο ιεραπόστολος, λοιπόν, έσπευσε να το βρει για να δει αν ήξερε τις χριστιανικές προσευχές. Αυτός που πάσχιζε να κάνει χριστιανούς τους μαύρους θα άφηνε έτσι έναν λευκό;
Με το που τον είδε τον ρώτησε αν ήξερε κάποια προσευχή. Ο νεαρός του είπε ότι έλεγε κάθε βράδυ την προσευχή που θυμότανε από τον πατέρα του: «Κύριε Ιησού Χριστέ, μην μας ελεείς». Ο ιεραπόστολος άρχισε να σταυροκοπιέται: «Ήμαρτον τέκνον μου, δεν λέγεται έτσι». Και βάλθηκε να του μάθει τις σωστές προσευχές. Έμεινε μαζί του αρκετές μέρες και όταν ένιωσε ότι τελείωσε την αποστολή του μπήκε στη βάρκα του και ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής. Ο νεαρός με το που έμεινε μόνος είπε να πει το «πάτερ ημών». Αλλά γρήγορα διαπίστωσε ότι το είχε ξεχάσει! Έτσι, έτρεξε να βρει τον ιεραπόστολο, ο οποίος, όμως, είχε ανοιχτεί στην θάλασσα.
Ο ιεραπόστολος είχε μείνει αποσβολωμένος. Είχε δει τον νεαρό να τρέχει πάνω στα κύματα και να στέκεται όρθιος δίπλα του: «Πάτερ, ξέχασα τα λόγια». Ο ιεραπόστολος είχε χάσει τα λόγια του και έπειτα από λίγο βρήκε την δύναμη να του απαντήσει: «Γύρνα παιδί μου πίσω και κάνε το όπως το έκανες και μην αλλάξεις ούτε λέξη»…
Θανάσης Μαυρίδης
