Του Αντώνη Πανούτσου
Αν ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου αντιλαμβάνεται ανάμεσα στις συμβατικές του υποχρεώσεις του και το να στρίβει το χέρι στον κρόταφο, στην κλασική κίνηση «τα έχει χαμένα», κάθε φορά που ο Κώστας Ζουράρις λέει παπαριά, τότε η ανακοίνωση «Τo υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων έχει την αποκλειστική ευθύνη της εκπαίδευσης των παιδιών των προσφύγων. Ακολουθώντας τις αποφάσεις της κυβέρνησης υλοποιεί με επιτυχία τον προγραμματισμό του στο πλαίσιο της δημόσιας εκπαίδευσης. Κάθε άλλη συζήτηση είναι περιττή. Οι απόψεις του κ. Ζουράρι είναι προσωπικές» είναι μια χαρά.
Αν όχι, το να κυνηγάει από πίσω τον Ζουράρι και να μαζεύει τις δηλώσεις του, έχει κάτι το ανθρωπιστικό. Αναπροσδιορίζει όμως το υπουργείο Παιδείας σε νοσηλευτικό ίδρυμα. Δεν γίνεται δηλαδή ο υφυπουργός να λέει «Θα προτείνω στο υπουργικό συμβούλιο να συμμετάσχουν στην υποδοχή των νεαρών προσφύγων και τα ιδιωτικά σχολεία της Ελλάδας… Και ειδικά τα εύπορα ιδιωτικά σχολεία» και ο υπουργός να απαντάει ότι η συζήτηση είναι περιττή. Δηλαδή αν ο Ζουράρις θέλει να πάει στο υπουργικό συμβούλιο και να το προτείνει τι θα κάνει ο Γαβρόγλου; Θα τον κλειδώσει στην τουαλέτα; Την ώρα που θα μιλάει ο Ζουράρις θα τραγουδάει δυνατά να μην τον ακούνε; Ή θα σηκώσει το χέρι στον κρόταφο για να κάνει την γνωστή χειρονομία; Όχι ότι το τελευταίο είναι και απαραίτητο...
Καπάκι στο 2ο επεισόδιο του σίριαλ «Από τους ΑΝΕΛ θα το βρουν» ο άρτι αφιχθείς Πάνος Καμμένος είπε ότι στηρίζει τον Τραμπ, οι ΗΠΑ παραδοσιακά στήριξαν την Ελλάδα στις δύσκολες εποχές και εχθρός δεν είναι η Ρωσία αλλά η ισλαμική τρομοκρατία. Σαν κυβερνητικός εταίρος του κόμματος που μεγάλωσε γενιές να πιστεύουν ότι στον εμφύλιο ο εθνικός στρατός νίκησε με τα ναπάλμ των Αμερικάνων, η χούντα οργανώθηκε από την CIA και για τους πολέμους στην Μέση Ανατολή φταίει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός.
Το δόγμα Καμμένου ολοκληρώθηκε με ένα άνετο «οι Γερμανοί δεν λειτουργούν ως σύμμαχοι, αλλά ως τοκογλύφοι» και ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι με την Αμερική. Στάση που θυμίζει έλληνες τουρίστες στο εξωτερικό, ας πούμε στο Παρίσι, και μπαίνοντας στις Βερσαλλίες λένε «Ωραία δεν θα ήτανε να μέναμε εδώ;». Μια αλλαγή πολιτικής που θα βοηθήσει αφάνταστα τον Γιουκλίντ Τσακαλώτος στη διαπραγμάτευση. Ο οποίος εκτός ότι θα πρέπει να φιλάει γερμανικές kissed aprons για να τα καταφέρει θα πρέπει και να λέει ότι στην Ελλάδα όταν λέμε «τοκογλύφοι» το λέμε για καλό.
Αντίθετα ο αγλαός Δημήτρης Παπαδημούλης παρά τις δηλώσεις του σε ισπανική εφημερίδα «Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ επιθυμεί τη διάλυση της ΕΕ, όπως ακριβώς και οι ακροδεξιές λαϊκιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη… Ο Τραμπ δεν είναι ένας αξιόπιστος συνομιλητής και δεν φαίνεται να είναι ούτε στο άμεσο μέλλον» δεν θα έχει πρόβλημα να το μαζέψει. Αν η εξωτερική πολιτική ακολουθήσει το δόγμα Καμμένου θα πει ότι «Η ΕΕ και οι αριστερές ελιτίστικες δυνάμεις επιθυμούν την πτώση του Τραμπ και την διάλυση των ΗΠΑ» και το έχει διορθώσει. Αν ο Καμμένος ταξιδέψει στο Μπαμακό, ο Παπαδημούλης θα γράφει ένα «το μέλλον της Ελλάδας είναι στο African Union, με το Μαλί, την Γκάνα και την Γουινέα».
Για να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία χρειάζεται τους ΑΝΕΛ. Και επειδή το ξέρουν, παραφράζοντας τον Γιάννη Βογιατζή στον Φαίδωνα Γεωργίτση, «Αυτοί μέχρι και το μουστάκι θα τους βάλουν να ξυρίσουν».
