Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Ο θάνατος του Βασίλη Λυριτζή ήταν η αφορμή να συνειδητοποιήσουμε πόσο μας έχουν λείψει οι πολιτικές εκπομπές όπως αυτή που έκανε για χρόνια με τον Δημήτρη Οικονόμου. Εκπομπές όπου οι συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω από την πολιτική και δεν εξαντλούνταν σε πολύωρες «αναλύσεις» για το πότε θα κάνει ο κ.Τσίπρας εκλογές, ποιο είναι το μέλλον της Παπακώστα και της Κουντουρά, τι έγραψε στο facebook ο κ.Πολάκης, δηλαδή όλα αυτά που είναι τόσο ανούσια που απλώς περιγράφουν τη μιζέρια στην οποία έχει περιέλθει η χώρα.
Οι συζητήσεις αυτές γίνονταν από κανονικούς δημοσιογράφους, όχι από φυτευτούς παπαγάλους κυβερνήσεων και κομμάτων οι οποίοι παριστάνουν κιόλας ότι αυτά που λένε είναι προϊόν ρεπορτάζ ενώ στην πραγματικότητα διαβάζουν έτοιμα σκονάκια.
Τη θέση κάθε χώρας στο σύγχρονο κόσμο δεν την ορίζει μόνο το ΑΕΠ της αλλά όσα συζητάνε στο δημόσιο χώρο οι πολίτες της. Στις χώρες του Κέντρου ο συστημικός Τύπος ασχολείται κυρίως με την πολιτική. Εδώ, στη δεύτερη ταχύτητα των χωρών της περιφέρειας, ασχολούμαστε νυχθημερόν με τα παραπολιτικά, τα non paper και την εκλογολογία.
Τα ΜΜΕ βέβαια είναι εν πολλοίς επιχειρήσεις και δεν μπορούν να αγνοούν τις κοινωνικές συνθήκες ούτε τις τάσεις και τις ανάγκες της αγοράς. Το προϊόν όμως που παράγουν και «πουλάνε» οι επιχειρήσεις ΜΜΕ παράγεται από επαγγελματίες την επαγγελματική δράση των οποίων προστατεύει το ίδιο το Σύνταγμα οπότε ναι μεν οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν κέρδη αλλά άπαξ και η λειτουργία τους γίνεται υπό τη σκέπη του Συντάγματος επιτελούν ένα κοινωνικό ρόλο.
Δεν είμαστε αφελείς και κυρίως δεν είμαστε ηθικολόγοι (μακριά από εμάς κάτι τέτοιο!). Οι καιροί είναι δύσκολοι, οι επιχειρήσεις παραπαίουν, οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι σε αυτές δέχονται πλήθος πιέσεων, τόσο ως εργαζόμενοι όπως όλοι οι υπόλοιποι όσο κι από τις πολιτικές συνθήκες οι οποίες έχουν αγριέψει για τα καλά και οι όποιοι κανόνες υπάρχουν πλέον μόνο για να παραβιάζονται. Όμως έχουμε γνωρίσει αρκετούς νέους δημοσιογράφους, κάποιοι έχουν εντυπωσιακές σπουδές, είναι γλωσσομαθείς, αγαπούν τη δουλειά τους και είναι φιλόδοξοι.
Από αυτούς ζητάμε να αυτορρυθμιστούν και σε αυτό το νοσηρό περιβάλλον να μην ενδίδουν εύκολα στις ευκολίες. Τους το ζητάμε ως πολίτες που κι εμείς με τη σειρά μας επιμένουμε να αγοράζουμε εφημερίδες, να πληρώνουμε συνδρομές σε έντυπα, να επιλέγουμε σε ποια σάιτ δίνουμε κλικ, σε ποιους Ρ/Σ ακροαματικότητα και σε ποια κανάλια τηλεθέαση. Πιστεύουμε ότι μας το χρωστούν.
