Από τη στήλη αυτή έχουμε επιχειρηματολογήσει συχνά πάνω στη σημασία της ακριβολογίας στην περιγραφή των προβλημάτων και των φαινομένων, αν θέλουμε πραγματικά να τα διαχειριστούμε και γιατί όχι και να τα επιλύσουμε.
Η ανικανότητα ή η απροθυμία μας να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους απλώς διαιωνίζει τις παθογένειες. Η επιλογή των λέξεων που περιγράφουν κάθε φορά τα προβλήματα λειτουργεί ως δέσμευση ότι τα αναγνωρίζουμε και θα τα επιλύσουμε. Τα έχει αναλύσει αυτά πολύ ωραία η Χάνα Άρεντ στο «Περί Πολιτικής», εξηγώντας γιατί οι πολιτικοί λένε ψέματα: όποιος περιγράφει τα πράγματα με ακρίβεια και όχι με ευφημισμούς, όποιος, δηλαδή, λέει την αλήθεια επιλέγοντας τις λέξεις που περιγράφουν μια κατάσταση κάθε φορά και όχι τις συνώνυμές τους, τότε αυτόματα δεσμεύεται από αυτήν.
Έτσι λοιπόν πάλι ψέματα είπαμε στους εαυτούς μας όταν περιγράψαμε αυτούς που επιτέθηκαν άνανδρα στον ελεγκτή του ΜΕΤΡΟ ως «αρνητές μάσκας» ενώ πρόκειται για δύο αλήτες, για δύο χούλιγκαν. Λες και αγνοούμε ότι η χρήση της λέξης «άρνηση» είναι το αποτέλεσμα ενός συλλογισμού που συχνά έχει την αφετηρία του σε κάποια ιδεολογία.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι στις δημοκρατίες η βία είναι το συμπέρασμα, η απάντηση σε κάποιο στοχασμό φιλοσοφικού χαρακτήρα. Γιατί αν περιγράφουμε τη βία μέσα στη δημοκρατία με αυτούς τους όρους τότε είναι επόμενο να αρχίσουν οι εκλογικεύσεις. Όταν αποκαλείς κάποιον «αρνητή της μάσκας» δέχεσαι ότι η συμπεριφορά του πηγάζει από κάποια επεξεργασμένη στάση που του επιβάλλει να θεωρεί εαυτόν διωκόμενο, να πιστεύει ότι παραβιάζουν τα δικαιώματά του και άρα έχει δικαίωμα να αμυνθεί απέναντι στους καταναγκασμούς της εξουσίας.
Δεν είναι «αρνητές της μάσκας» οι δράστες της επίθεσης στο ΜΕΤΡΟ, λοιπόν. Είναι αλήτες, εγκληματίες χούλιγκαν και πρέπει λίγο να αναρωτηθούμε γιατί την ώρα της επίθεσης στον ελεγκτή στο σταθμό δεν υπήρχε καμία φύλαξη, καμία ασφάλεια ενώ μιλάμε για το σταθμό της Ομόνοιας. Είναι γιατί μας λείπουν αστυνομικοί και πρέπει να προσλάβουμε και για το ΜΕΤΡΟ μερικές χιλιάδες; Είναι γιατί η διοίκησή του οργανισμού είναι ανίκανη;
Τι ακριβώς συνέβη; Γιατί αυτοί οι αλήτες κατάφεραν να δείρουν ανενόχλητοι τον εργαζόμενο;
Αυτό είναι κάτι που πρέπει να απαντηθεί. Αλλά για να απαντηθεί πρέπει κι εμείς να αρχίσουμε να περιγράφουμε το φαινόμενο της βίας με το όνομά της, χωρίς τους εξωραϊσμούς που οδηγούν σε εκλογικεύσεις.
