Του Σάκη Μουμτζή
Είναι γεγονός πως μέσα σ΄ένα μήνα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έκανε πολλά. Δεν θα κουράσω τον αναγνώστη με μια επανάληψη των όσων έγιναν. Είναι γνωστά.
Το ερώτημα είναι πώς έγιναν τόσα πολλά μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Η πρώτη απάντηση είναι πως ήρθαν στην εξουσία προετοιμασμένοι. Γνώριζαν τις άμεσες ανάγκες της κοινωνίας και έκαναν τις συγκεκριμένες παρεμβάσεις, που συνάδουν βέβαια με το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Η ηγεσία της παράταξης είχε αντιληφθεί πως δεν διέθετε πίστωση χρόνου, καθώς οι πολίτες είχαν εξαντλήσει τα όρια κάθε αντοχής.
Υπάρχει όμως και μια δεύτερη απάντηση που αφορά τον τρόπο που προσεγγίζει ένα φιλελεύθερο κόμμα την πραγματικότητα.
Ως γνωστόν, η Αριστερά αγωνίζεται για να μετασχηματίσει την κοινωνία. Από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής να γίνει η μετάβαση στον σοσιαλισμό, με βάση έναν κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας.
Στα καθ΄ημάς, επί ΣΥΡΙΖΑ, είχαμε την μεταφορά πόρων από την μεσαία τάξη, μέσω της υπερφορολόγησης, στα ασθενέστερα στρώματα που επλήγησαν από την κρίση. Αυτή η μεταφορά έγινε με την μορφή των επιδομάτων.
Δηλαδή, η υπερφορολόγηση δεν ήταν μια διαχειριστική κίνηση εξεύρεσης πόρων για την δημιουργία του συμφωνηθέντος πλεονάσματος, αλλά μια ταξική επιλογή, όπως έλεγαν δημοσίως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Στους 54 μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όλη την διαχείριση της καθημερινότητας την διεκπεραίωναν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που υπουργοποιήθηκαν. Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν απασχολημένη με τον υψιπετή στόχο του μετασχηματισμού της κοινωνίας.
Ποτέ στην ζωή τους δεν ενδιαφέρθηκαν για τα καθημερινά, απλά προβλήματα των πολιτών, γιατί είχαν την απλοϊκή αντίληψη πως αυτά οφείλονταν στον καπιταλισμό.
Άλλωστε, ελάχιστοι από αυτούς εργάστηκαν στον ιδιωτικό τομέα για να έχουν προσλαμβάνουσες παραστάσεις από αυτόν. Οι περισσότεροι ήταν επαγγελματικά στελέχη του κόμματος ή διορισμένοι στο δημόσιο.
Η Νέα Δημοκρατία είναι μια παράταξη που δεν θέλει να μετασχηματίσει την κοινωνία. Θέλει να καταστήσει πιο εύρυθμη και πιο δίκαια την λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος.
Δεν είναι στην ιδεολογία της και στην κουλτούρα της να μετατρέψει την Ελλάδα σε πειραματόζωο κοινωνικών πειραματισμών, προς τέρψη της αριστερής ευρωπαϊκής ιντελλιγκέντσιας.
Επιδιώκει η πατρίδα μας να ξαναγίνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, όπου οι επιδοματούχοι, σταδιακά, θα γίνουν κανονικά μισθοδοτούμενοι εργαζόμενοι, μέσω της ανάπτυξης.
Έτσι λοιπόν, από την πρώτη ημέρα άρχισε να επιλύει προβλήματα της καθημερινότητος, που οι προηγούμενοι αρνούνταν να ασχοληθούν μαζί τους. Είχαν στην διάθεση τους 54 μήνες. Δεν είναι δικαιολογία πως δεν πρόλαβαν.
Προλάβαιναν. Απλώς είχαν άλλες ιεραρχήσεις και άλλους στόχους.
Είναι ολοφάνερο πως οι επιδόσεις των τριάντα πρώτων ημερών της νέας κυβέρνησης βάζουν υψηλά τον πήχη για την συνέχεια. Έπονται μια σειρά άλλα προβλήματα, όπως π.χ. οι αστικές συγκοινωνίες, κυρίως της Θεσσαλονίκης, που οι ιδεολογικές εμμονές του ΣΥΡΙΖΑ τις έχουν οδηγήσει σε κατάρρευση.
Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μας έκανε να καταλάβουμε πόσο σημαντική είναι η ενασχόληση μιας κυβέρνησης με τα προβλήματα της πεζής πραγματικότητος του πολίτη. Αυτά που οι επαγγελματίες της επανάστασης, περιφρονούν.
Στις 7 Ιουλίου οι πολίτες ψήφισαν όχι τον μετασχηματισμό της κοινωνίας, αλλά την βελτίωση της λειτουργίας της με μεταρρυθμίσεις και με τομές.
