Του Δημήτρη Καμπουράκη
Φανταστείτε ένα στράτευμα που ξεκινά για τον πόλεμο ξέροντας ότι θα τον χάσει. Δεν θα αποσώσει στο μέτωπο. Οι αξιωματικοί θα μπεκρουλιάζουν και οι φαντάροι θα λιποτακτούν από τα ορεινά μονοπάτια. Και μόλις ακουστεί ο πρώτος πυροβολισμός, αντί για πολεμικά λάβαρα οι σημαιοφόροι θα υψώσουν λευκές σημαίες. Γιατί να σκοτωθούν τσάμπα;
Έβλεπα προχθές τον Τσίπρα να μιλά στους στρατηγούς της Κεντρικής Επιτροπής. Από κάτω τον κοίταζαν με την απάθεια ανθρώπων που ξαφνικά ανακάλυψαν ότι τα χουν φάει τα ψωμιά τους. Ο στρατάρχης από πάνω τους εξηγούσε το αναπαλαιωμένο σχέδιο μάχης κι αυτοί σκέφτονταν το ζοφερό μέλλον που απλώνεται μπροστά στον καθέναν τους. Πως θα ζήσουν μετά τις εκλογές, τι εισοδήματα θα χουν, πως θα πληρώνουν τα χρέη τους και τι θα κάνουν τον ελεύθερο χρόνο τους.
Οι βουλευτές τους έχουν ήδη παραδώσει το πνεύμα. Το διαπιστώνω από τον τρόπο που υποδέχτηκαν την είδηση για βουλευτικές εκλογές. Οι Νεοδημοκράτες και οι Πασόκοι έχουν λυσσάξει να βγουν στα μέσα ενημέρωσης μέχρι ν' αρχίσει η επίσημη προεκλογική περίοδος για να κερδίσουν έστω μια παραπάνω παρουσία, αλλά οι Συριζαίοι την έχουν αράξει και δεν σηκώνουν καν το τηλέφωνο. Και τι να βγουν να κάνουν; Για να τους ρωτάνε για τα αίτια της ήττας; Κι αυτοί να μην μπορούν να πουν αυτά που σκέφτονται; Άστο καλύτερα, έτσι κι αλλιώς μόνο οι πρωτοκλασσάτοι θα επανεκλεγούν, αυτοί που είχαν πρόσβαση στα μέσα και θέσεις εξουσίας.
Στις δημόσιες υπηρεσίες, στα υπουργεία και στους οργανισμούς, οι διοικήσεις αρχίζουν να μαζεύουν τα χαρτιά τους. Κοιτάνε τις τελευταίες εκκρεμότητες τους, προσπαθούν να βολέψουν κανέναν άνθρωπο στο οποίον έχουν υποχρέωση, κλείνουν τίποτα τρύπες στην διαχείριση που έκαναν κι αρχίζουν να αναρωτιούνται υπογείως μήπως άφησαν τίποτα παράτυπο και μετά από ένα διάστημα χτυπήσει κανένας εισαγγελέας την πόρτα τους για διευκρινήσεις.
Οι χιλιάδες μετακλητοί έχουν κατεβάσει μαύρες πλερέζες. Αυτοί την έχουν πατήσει άσχημα. Ήταν οι φανατικότεροι όλων, έκαναν όλη τη δουλειά νυχθημερόν και τώρα θα βρεθούν στην μαύρη ανεργία. Αυτούς δεν θα τους κοιτάξει κανένας, απλώς την 8η Ιουλίου δεν θα ξαναπάνε στην δουλειά που πήγαιναν επί πέντε χρόνια. Κι άντε μετά να βγουν στην πιάτσα ψάχνοντας, με μοναδικό προσόν τους ότι ήταν στο γραφείο του τάδε υπουργού του Σύριζα.
Οι οργανώσεις του Σύριζα ανά την επικράτεια είναι θεόκλειστες. Άνθρωπος δεν μπαίνει μέσα, τι να μπει άλλωστε να κάνει; Στον δήμο και στην περιφέρεια Πασοκονεοδημοκράτες είναι στον δεύτερο γύρο, το πολιτικό κλίμα είναι πολύ χάλια στις γειτονιές και στα καφενεία, τρώνε καζούρα ασήκωτη, τι να πάνε οι άνθρωποι να κάνουν στις οργανώσεις; Να κλαίνε την μοίρα τους; Αφήστε που τους πιάνει και το παράπονο, χεσμένες τις είχαν τα κεντρικά τις οργανώσεις πέντε χρόνια τώρα, του κεφαλιού τους έκαναν χωρίς να ρωτούν την βάδη. Τώρα τις ξαναθυμήθηκαν αφού τα κάνανε μαντάρα;
Ξέρετε ποια είναι η καλύτερη απόδειξη ότι έχουν πετάξει λευκή πετσέτα; Όταν τους ακούς να λένε «κι ένα 25% μια χαρά είναι, σε δυο χρόνια θα ξαναείμαστε κυβέρνηση σε αναμονή». Πάνε βουρ για ουίσκια, οι μέχρι χθες άχαστοι και πανίσχυροι…
