Μια κακότητα που μετατρέπεται σε κόμπλεξ έναντι των υπολοίπων καταλογίζει στην κυβέρνηση η πρώην Βουλευτής της Ν.Δ. και δημοσιογράφος Φωτεινή Πιπιλή μιλώντας στο liberal.gr. Όπως τονίζει όσα λέγονται στο πλαίσιο του διχαστικού και πολωτικού λόγου τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας τα πιστεύουν πραγματικά.
Συγκεκριμένα η κ. Πιπιλή αναφέρει πως η σημερινή κυβέρνηση είναι αποφασισμένη για όλα και τα έχει κάνει όλα στο πλαίσιο της παραμονής της στην εξουσία ενώ υποστηρίζει πως τα στελέχη της θεωρώντας εαυτούς ιδεολογικοπολιτικούς απογόνους των αριστέρων αντιμετωπίζει τους υπόλοιπους με ένα μίσος το οποίο αγωνιστές οπως ο Μανώλης Γλέζος δεν επέδειξαν ποτέ ούτε στις πιο σκληρές πολιτικές αντιπαραθέσεις.
Μάλιστα αναφέρει ότι η ίδια εκτιμά πως αυτό το μίσος εκπορεύεται από το γεγονος πως στην πλειοψηφία τους προέρχονται από αστικές και εύπορες οικογένειες. «Δεν με εκπλήσσει» το κλίμα που δημιουργείται και οι επιθέσεις» διότι «Έχουν μεγαλώσει πνευματικά σε μια απομονωμένη κακότητα» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Τονίζει πάντως ότι αυτό που δεν θα συγχωρήσει ποτέ στον Πρωθυπουργό είναι οι προσωπικές επιθέσεις σε βάρος των κκ Λουκά Παπαδήμο, Γιάννη Στουρνάρα και Γκίκα Χαρδούβελη και μάλιστα την ημέρα του διαγγέλματος για την δήθεν έξοδο από το μνημόνιο. Είναι όπως αναφέρει σαν να στέλνει σε όλους τους καταξιωμένους Έλληνες που βρίσκονται στο εξωτερικό μήνυμα να μη τολμήσουν να επιστρέψουν εάν η χώρα τους ζητήσει να προσφέρουν.
Συνέντευξη στον Τάσο Ευαγγελίου
- Είδαμε τον πρωθυπουργό να κάνει ένα διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό κηρύσσοντα ουσιαστικά την έναρξη μιας προεκλογικής περιόδου. Πιστεύετε πως θα είναι μακρά;
Εάν είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια φυσιολογική συμπεριφορά πρωθυπουργού θα μπορούσα να είμαι πιο ακριβής, πιο συγκεκριμένη, στις προβλέψεις μου ως... μάντης. Στην περίπτωση του κ. Τσίπρα πραγματικά και σοβαρά δεν μπορώ να βγάλω ένα ασφαλές συμπέρασμα. Εκτιμώ κάθε φορά τα γεγονότα και υπολογίζω πως η τάδε στιγμή είναι η κατάλληλη, πάντα για τον ίδιο και το κόμμα του φυσικά και όχι για τη χώρα.
Έρχονται όμως τόσες πολλές απανωτές αλυσιδωτές εναλλαγές και στη δική του πολιτική συμπεριφορά αλλά και στα γεγονότα, τα τοπικά τα εθνικά ή τα παγκόσμια, που αλλάζει πάντα η σκέψη μου και η εκτίμησή μου. Για παράδειγμα πριν την εθνική τραγωδία και την καταστροφή στο Μάτι θεωρούσα ότι λογικό, προς δικό του πάντα όφελος, να κάνει εκλογές αμέσως μετά τη ΔΕΘ αφού θα είχε τάξει πριν «λαγούς με πετραχήλια».
Μεσολάβησε η τραγωδία στο Μάτι οπότε υπολόγισα πως ένα φυσιολογικός πρωθυπουργός δεν θα κάνει τώρα εκλογές. Πιθανότατα να κάνει το Μάιο . Προσωπικά αποκλείω ούτως ή άλλως εκλογές στη λήξη της τετραετίας δηλαδή το Σεπτέμβριο του 2019. Όμως οφείλω να επισημάνω ότι με τη διελκυστίνδα της περικοπής των συντάξεων, με την κακή περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατεί και με την έξοδο που μόνο καθαρή δεν είναι, θεωρώ ότι θα κάνει ένα μεγάλο, χοντρό και άθλιο παιχνίδι με το θέμα της αναστολής των περικοπών των συντάξεων και αν του βγει, σε βάρος των Eλλήνων και της οικονομίας, και κάνει αναστολή έστω εξάμηνη τότε θα πάερι σε εκλογές τον Ιανουάριο του 2019. Βέβαια σε έναν μήνα ίσως πω κάτι άλλο
- Όμως η αναστολή των περικοπών στις συντάξεις δεν οδηγεί στην ανάγκη λήψης ισοδυνάμων μέτρων;
Αυτό το σκέπτονται και το υπολογίζουν οι λογικοί άνθρωποι. Η μέχρι τώρα συμπεριφορά του κ. Τσίπρα, του κ. Τσακαλώτου και των ανθρώπων της κυβέρνησης δεν δείχνει ότι κινούνται με βάση τη λογική και φυσικά προς το εθνικό όφελος. Είναι ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξουμε. Δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας θα προσπαθήσει, δεν ξέρω αν θα του βγει, να αποθέσει πολύ δύσκολα θέματα στον επερχόμενο πρωθυπουργό που είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
- Άρα τα περί καμένης γης θα το εφαρμόσει στην οικονομία και τη χώρα την ίδια;
Έχει κάνει ήδη πολλά, θα έκανε και πολύ περισσότερα αδιαφορώντας για τις εξελίξεις. Άλλωστε γνωρίζει πως έχει πολλά προβλήματα που δημιουργήθηκαν από τους χειρισμούς του και που έχουν πλήξει και τον ίδιο προσωπικά. Τα εξετάζει.
Για παράδειγμα εκτός της εθνικής τραγωδίας στο Μάτι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο αγκάθι παραμένει το Μακεδονικό. Διότι ο Ζάεφ που βιάζεται πάρα πολύ, είδατε ότι το δημοψήφισμα θα το κάνει 30 Σεπτεμβρίου, θα επιδιώξει πιθανότατα εκλογές αμέσως μετά ώστε να διαμορφώσει μια Βουλή στην οποία θα περάσει και την προβλεπόμενη από τη συμφωνία των Πρεσπών συνταγματική αλλαγή.
Αν γίνει αυτό αναγκαστικά θα έρθει πιο σύντομα, δεδομένου ότι οι ξένοι πίεσαν για να περάσει η σχετική συμφωνία και θα πιέσουν και για την οριστική λύση, στην ελληνική βουλή η έγκρισή της. Όπου ο Πάνος Καμμένος θα πρέπει να πάρει και την τελική του απόφαση. Και με βάση τα παραπάνω ο χρόνος των εκλογών δείχνει και πάλι προς τον Ιανουάριο
- Ενδεχομένως το θέμα Καμμένου να είναι και η αιτία που ήδη η κυβέρνηση αναζητεί συμμαχίες και τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Ξυδάκη για δεύτερη συνεχή ημέρα να δείχνει το δρόμο της εξόδου στους ΑΝΕΛ...
Συγκινήθηκα τώρα που μου το λέτε αυτό. Δηλαδή η συμμαχία τους ήταν μέχρι τη δήθεν έξοδο. Συνεργάστηκαν τόσο καιρό σε όλα και τώρα δεν τους αρέσουν οι ΑΝΕΛ; Αστεία πράγματα.
- Αντέχει δηλαδή αυτή η συγκυβέρνηση μέχρι τον Ιανουάριο;
Μέχρι τον Ιανουάριο υπάρχει πιθανότητα να αντέξουν. Διότι απαιτείται και ένα χρονικό διάστημα να διαμορφωθούν οι συνθήκες μέσα από τα όσα έρχονται που θα πιέσουν προς τις εκλογές. Απαιτείται ένα χρονικό διάστημα όπου τα αρνητικά θα συσσωρευθούν και θα συνδυαστούν οδηγώντας σε εξελίξεις. Βέβαια μπορεί να πει και ένα γαία πυρί μυχθήτω και να τις κάνει και αύριο. Τι να σας πως. Ασχολούμαι με τα κοινά και το πολιτικό ρεπορτάζ από το 1974 ως νεαρή δημοσιογράφος.
Έχω παρακολουθήσει και έχω ζήσει από κοντά όλους σχεδόν τους πρωθυπουργούς της χώρας, είτε σε κοινωνικό είτε σε δημοσιογραφικό επίπεδο. Πάντα οι δημοσιογράφοι της δικής μου γενιάς βγάζαμε χοντρικά ένα συμπέρασμα διότι οι πρωθυπουργό είχαν μια κοινή λογική. Όλοι ήθελαν να μείνουν στην εξουσία αλλά μπορούσαμε να έχουμε μια αίσθηση για το πότε οδηγούμαστε σε εκλογές αφού σε όλα υπήρχε και ένα όριο.
Σε ένα πρωθυπουργό που κατέβασε τον κόσμο στους δρόμους και κινδυνεύσαμε να οδηγηθούμε σε εμφύλιο με την υπόθεση των αγανακτισμένων, σε ένα πρωθυπουργό που έκανε αυτό το εγκληματικό δημοψήφισμα, σε έναν πρωθυπουργό που νίκησε συντριπτικά και σε ένα μήνα το όχι το έκανε ναι και με όλη αυτή την ανήθικη πολιτική πορεία του αυτό το όριο δείχνει να μην υπάρχει. Για αυτό το παίζω και εγώ σαν κάτι λαικοκαφετζούδες που ακούω που κοιτάνε τον καφέ και σου λέει αυτή είναι άσχημη ανύπαντρη και θέλει έναν οποιονδήποτε και πάνω σε αυτό που δήθεν βλέπει στο κατακάθι του καφέ προβλέπει αυτά που θέλει η κακομοίρα που ψάχνει να βρει γαμπρό.
- Είδαμε τον πρωθυπουργό να επιλέγει στο διάγγελμά του μάλιστα τον διχαστικό λόγο. Πως το κρίνετε αυτό την ώρα που θα έπρεπε να ζητά τη συναίνεση.
Δεν με εκπλήσσει. Έχουν μεγαλώσει πνευματικά σε μια απομονωμένη κακότητα. Τι εννοώ; Εμφύλιο δεν έζησα. Έχω όμως διαβάσει πολύ ιστορία και έχω ασχοληθεί πολύ με τον εμφύλιο και μάλιστα διαβάζοντας και ερευνώντας όσα λέγονται από την πλευρά των ίδιων των κομουνιστών.
Έχω διαβάσει απομνημονεύματα δημοσιογραφικές περιγραφές της εποχής και ιστορικά βιβλία, τα οποία να τονίσω ότι μέχρι πριν μερικά χρόνια ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία αριστερόστροφα ως προς τις ιστορικές καταγραφές. Όπως ξέρετε η διανόηση αρέσκεται να παριστάνει την συναισθηματική αθώα αριστερά και στο πλαίσιο αυτό στην πλειοψηφία της παρουσίασε τον εμφύλιο από μια πλευρά συναισθηματική. Δηλαδή οι κακόμοιροι οι αριστεροί αυτοί οι τρομεροί ιδεολόγοι και ανιδιοτελείς που μόνο αυτοί πολέμησαν τους ναζί. Αυτοί που ήθελαν μια Ελλάδα ελεύθερη αυτοί οι καλοί αγωνσιτές που δεν έκαναν τον εμφύλιο αλλά οι κακοί Εγγλέζοι και οι κακοί Αμερικάνοι. Είναι η ίδια διανόηση που ανάβει κάθε βράδυ κεράκι στον Τσώρτσιλ αλλά και στον Τσακαλώτο το θείο του σημερινού υπουργού διότι δεν γίναμε η τότε Αλβανία.
Οι σημερινοί εμφανιζόμενοι αριστεροί θεωρούν εαυτούς ιδεολογικοπολιτικούς απόγονους αυτού του χαρακτηρισμένου ως «ηρωικού μικρού έθνους κομμουνιστών» αλλά οι ίδιοι γεννήθηκαν σε αστικά σπίτια. Ίσως δεξιά ίσως περισσότερο από δεξιά. Και επέλεξαν αυτά τα πλουσιόπαιδα των βορείων και νοτίων προαστίων να βγουν στην κοινωνία ως κομμουνιστές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι κ. κ. Τσίπρας και Τσακαλώτος αλλα και σχεδόν η πλειοψηφία των στελεχών που απαρτίζουν αυτή την εποχή το κατά τά άλλα ριζοσπαστικό κόμμα της αριστεράς. Που θέλω να καταλήξω και γιατί μιλάω για κακότητα;
Αυτοί οι άνθρωποι διακατέχονται από ένα μίσος ταξικό, το οποίο για εμένα κοινωνιολογικά και ψυχολογικά έχει να κάνει με προσωπικά κόμπλεξ με τη σχέση τους με την ιστορία των οικογενειών τους. Διαφορετικά δεν εξηγείται το 2018 κολεγιόπαιδα όπως ο κ. Χουλιαράκης, που κατά τα άλλα είναι μια χαρά με τις σπουδές του στο εξωτερικό ένας καθαρόαιμος Έλληνας Ευρωπαίος να λέει από το βήμα της Βουλής πως επιλέξαμε συνειδητά την ταξική πάλη μέσω της φορολόγησης των μεσαίων στρωμάτων. Τα ίδια πιστεύει και ισχυρίζονται ο Τσακαλώτος, ο Τσίπρας, η Φωτίου και οι άλλοι.
Τα πιστεύουν αυτά που λένε δεν τα λένε τυχαία. Για αυτό τους χαρακτηρίζω πολιτικά άθλιους. Διότι οι αριστεροί που πεινασμένοι αντιστάθηκαν δεν μετεξελίχθηκαν σε αυτό που βλέπουμε σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Δείτε για παράδειγμα τον Μανώλη Γλέζο. Τον ακούσατε ποτέ να ομιλεί με τόσο και τέτοιο μίσος. Δεν μιλώ για πολιτική αντιπαράθεση. Ομιλώ για μίσος και κακότητα . Οπότε γιατί να μου κάνει εντύπωση όσα λέγονται από τον κ. Τσίπρα;
- Έκανε πάντως μεγάλη εντύπωση και προκάλεσε αντιδράσεις η αναφορά του χωρίς να τους κατονομάσει στους κ.κ. Λουκά Παπαδήμο και Γιάννη Στουρνάρα.
Αυτά που εκστόμισε την ημέρα, που κατά τη γνώμη του είναι ιστορική και που θα μπορούσε και να είναι, την ημέρα της τυπικής εξόδου από τα μνημόνια, αυτά που είπε ο πρωθυπουργός της χώρας αντί να αναγγείλει με ήρεμο ύφος στον ελληνικό λαό αυτό που ήθελε να πει και να δώσει ένα πλαίσιο ώστε να πείσει πως κάτι αλλάζει και κυρίως αντί να ευχαριστήσει τον λαό για τις θυσίες του τι έκανε;
Έβγαλε ως αμόρφωτος, αταξίδευτος, ακοινώνητος, απολίτιστος και αμαθής ως προς τις ξένες γλώσσες και την παιδεία ένα απύθμενο κόμπλεξ λέγοντας αυτά τα πράγματα για τους κκ Λουκά Παπαδήμο, Γιάννη Στουρνάρα και Γκίκα Χαρδούβελη.
Έβγαλε ένα απύθμενο κόμπλεξ μόνο και μόνο διότι αυτοί οι άνθρωποι έφυγαν από τα στενά κομματικά πλαίσια και έχοντας διαπρέψει στο εξωτερικό όταν τους ζητήθηκε έκανα αυτό που έπρεπε. Ειλικρινά αυτή τη συμπεριφορά δεν θα τη συγχωρήσω ποτέ στον Αλέξη Τσίπρα. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τι μήνυμα στέλνει και στους υπόλοιπους ''Ελληνες που διαπρέπουν στο εξωτερικό και αυτούς που έφυγαν στα χρόνια της κρίσης. Είναι σαν να τους λέει ο πρωθυπουργός της χώρας ότι δεν σας θέλουμε. Δεν σας γουστάρουμε, δεν θέλουμε να γυρίσετε στην πατρίδα διότι είστε καλύτεροι.
