Του Αντώνη Δαρζέντα
Ειδικοί ανθρωπολόγοι σε μελέτες τους είδαν πως μια κοινωνία που απομονώνεται, οπισθοχωρεί. Σε μελέτες πληθυσμών στην Τασμανία είδαν πως ομάδες ανθρώπων που έμειναν μόνες τους εξαιτίας γεωλογικών ή άλλων συμβάντων, άρχισαν να χάνουν και τις βασικές δεξιότητες που είχαν παλιά. Η Τασμανία ήταν γεωλογικά ενωμένη με την Αυστραλία όταν κατοικήθηκε από τους πρώτους ανθρώπους.
Όταν όμως χωρίστηκε γεωλογικά οι Τασμανοί που έμειναν απομονωμένοι, επανήλθαν σε απλούστερους τύπους διαβίωσης αλλά και εργαλείων. Δεν διέθεταν κανενός είδους οστέινο εργαλείο, ούτε αγκίστρια ούτε καν ρούχα. Ορισμένα από τα εργαλεία είχαν βρεθεί από τους ίδιους τους τους προγόνους, αλλά ο απομονωτισμός τους ήταν τόσο μεγάλος που έχασαν ακόμα και δεξιότητες που οι ίδιοι εφηύραν. Έφτασαν μάλιστα να έχουν χειρότερη διαβίωση και λιγότερες δεξιότητες και από τους Νεάντερταλ.
Ο Ρυς Τζόουνς, ο πρώτος αρχαιολόγος που περιέγραψε την οπισθοδρόμηση των Τασμανών την ονόμασε "αργό στραγγαλισμό του νου". Η απουσία εισροής νέων πληθυσμών αλλά και νέων ιδεών μέσω της επαφής τους με άλλους λαούς είτε μέσω του εμπορίου, είτε μέσω κάποιας επικοινωνίας τους έκανε να οπισθοχωρήσουν στο πολιτιστικό επίπεδο.
Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα με το γονιδίωμα του Τασμανού. Απλά ήταν λίγοι και μόνοι. Και ο πολιτισμός τους οπισθοδρόμησε.
Λίγοι είμαστε και εμείς οι Έλληνες. Και προσπαθούμε να μείνουμε λιγότεροι και πιο απομονωμένοι.
Μετά την αποτυχία ουσιαστικά της πρόθεσης της διευκόλυνσης της ψήφου των αποδήμων Ελλήνων νομίζω πως πείστηκα.
Είμαστε οι Τασμανοί της Ευρώπης. Χωρίς όμως να φταίει κάποιος γεωλογικός χωρισμός.
Με ολοκληρωτικά δική μας ευθύνη.
Το νέο νομοσχέδιο προβλέπει περισσότερη γραφειοκρατία και από την επένδυση του εμίρη του Κατάρ σε ελληνικό νησί. Απόδειξη λέει ότι τα τελευταία 35 χρόνια έχεις ζήσει τουλάχιστον 2 χρόνια στην Ελλάδα. Με τι χαρτιά, με τι ταλαιπωρία. Με τι τίμημα για τον Έλληνα που έχει μάθει στη νέα του πατρίδα τα περισσότερα προβλήματα με το κράτος να λύνονται εύκολα.
Ουσιαστικά προσπαθεί για μια ακόμη φορά να εμποδίσει τους Έλληνες του εξωτερικού να ψηφίσουν.
Η ψήφος και η φωνή των Ελλήνων του εξωτερικού δεν θα ήταν μόνο η ικανοποίηση ενός δικαίου και συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος αλλά και μια μοναδική ευκαιρία για την οπισθοδρομική κοινωνία μας να δεχτεί μπόλιασμα ιδεών και απόψεων από άλλες κοινωνίες.
Πρέπει να το πάρουν απόφαση λοιπόν οι Έλληνες του εξωτερικού.
Δεν σας θέλουμε ρε.
Όμως αυτοί οι Έλληνες δεν είναι οι μόνοι που δεν θέλουμε.
Θυμάμαι πολύ καλά πως και μια άλλη ομάδα Ελλήνων δεν κατάφερνε να παίρνει υπηκοότητα και ψήφο. Οι μετανάστες που είναι χρόνια εδώ, καθώς και τα παιδιά τους. Θυμάμαι πολύ καλά πως οι Αντεντοκούνμπο είχαν γεννηθεί εδώ, πήγαν στο ελληνικό σχολείο, ήξεραν άριστα την ελληνική γλώσσα, αναγνώριζαν την Ελλάδα ως πατρίδα και πάλι δεν θεωρούνταν Έλληνες από το ελληνικό κράτος.
Φυσικά δεν μιλώ για τους εκατομμύρια όψιμων μεταναστών που έρχονται τώρα και που η χώρα διατηρεί το δικαίωμα ως έχουσα σύνορα όπως όλες οι χώρες κόσμου να ελέγξει τον αριθμό τους. Μιλάω για παιδιά που γεννήθηκαν εδώ και μεγάλωσαν εδώ και πάνε στα ελληνικά σχολεία και που τα βάζουμε να λένε ποιήματα στις εθνικές εορτές και να σηκώνουν την ελληνική σημαία.
Έτσι εδώ και χρόνια, η από δώθε δεξιά δεν θέλει τους ξένους που γεννήθηκαν Έλληνες και η από κειθε αριστερά, τους Έλληνες που αναγκάστηκαν να γίνουν ξένοι.
Γενικά λοιπόν, ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος δεν θέλει κανέναν ή κάποιους.
Καμία νέα κουλτούρα, κανένα μπόλιασμα που θα αλλοιώσει τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό του φραπέ, του σουβλακίου, του κομπολογιού, του επιδόματος και του ελληνικού δημοσίου.
Και μένουμε πεισματικά σαν μια αποικία ιθαγενών της Τασμανίας, μέσα στην Ευρώπη, γερά γαντζωμένοι ανακυκλώνοντας την ανοησία μας.
Με έναν πολιτισμό που χάνει σιγά σιγά όλες τις δεξιότητες του, να μετατρεπόμαστε μια σύγχρονη κοινωνία πρωτόγονων τροφοσυλλεκτών.
Χωρίς να θέλουμε ούτε να αλλάξουμε ούτε να προσαρμοστούμε. Φοβικοί και αντικοσμοπολίτες. Οι Τασμανοί της Ευρώπης.
Πρέπει λοιπόν να αφήσουμε τις δικαιολογίες και τις υπερκομματικές συμφωνίες και να φωνάξουμε με όση δύναμη απομένει στα ιθαγενή μας πνευμόνια.
Πόσες φορές πρέπει να σας το πούμε. Θέλουμε να μείνουμε, μόνοι μας, εμείς οι λίγοι. ΔΕΝ ΣΑΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΡΕ.
