Τα ποσοστά της κυβέρνησης έχουν πέσει από το 41% των τελευταίων εκλογών κοντά στο 25% όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, κυρίως λόγω πληγμάτων που δέχεται από τα δεξιά.
Η απουσία σοβαρής αντιπολιτευτικής απειλής από το Κέντρο και την Αριστερά έχει αμβλύνει τον φόβο πως στην εξουσία μπορεί να έρθει κάποιος που μπορεί να αποδειχτεί χειρότερος σε ζητήματα όπως τα εθνικά ζητήματα και η υπερφορολόγηση.
Τούτο χαλαρώνει τους δεσμούς της συσπείρωσης των συντηρητικών πέριξ μιας Νέας Δημοκρατίας, η οποία κυριαρχεί στο Κέντρο και διαθέτει και πρόθυμες δεξαμενές στην Κεντροαριστερά.
Η δημοσκοπική κάμψη της κυβέρνησης ξεκινά στα τέλη του Χειμώνα του ’23-24 μετά την ψήφιση του γάμου των ομόφυλων και κυρίως τη χαλάρωση των κανόνων τεκνοθεσίας από ζευγάρια του ιδίου φύλου.
Εκτός των ζητημάτων που αφορούν την ισοτιμία των συμπολιτών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας (τα οποία μερίδα της κοινωνίας θεωρεί πως βοηθούν στον προσηλυτισμό παιδιών και εφήβων με συγκυριακή σύγχυση) άλλη μια σοβαρή αιχμή της εκ δεξιών κριτικής είναι η χαλαρή διαχείριση της παράνομης μετανάστευσης στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου και του δυτικού ανθρωπισμού. Οι ανησυχίες είναι εύλογες αλλά όχι καθοριστικής σημασίας.
Μιλώντας καθημερινά με ανθρώπους και διαβάζοντας τις επιστολές αναγνωστών όμως διαμορφώνω την πεποίθηση πως υπάρχει ένα υπόστρωμα δυσαρέσκειας που διαρκώς αυξάνεται και επεκτείνεται το οποίο αποτελεί γόνιμο έδαφος για τις επικρίσεις που ξεκινούν από τα παραπάνω ζητήματα. Το υπόστρωμα αυτό πολλαπλασιάζει την ισχύ των επικρίσεων.
Η δυσαρέσκεια αυτή εδράζεται στην τεκμαρτή φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών στην προσπάθεια της κυβέρνησης να μειώσει τη φοροδιαφυγή προκειμένου να συγκλίνουν κάποιοι δείκτες με τον μέσο όρο της ΕΕ για να μην υπάρξουν προβλήματα με τις ροές κεφαλαίων από το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάπτυξης.
Η τεκμαρτή φορολόγηση, που εισήχθη με τον Νόμο 5073/2023, αφορά ελεύθερους επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενους και ατομικές επιχειρήσεις. Ορίζει έναν οριζόντιο τρόπο υπολογισμού του φορολογητέου εισοδήματος, ανεξάρτητα από τις ιδιαιτερότητες του κάθε επαγγελματία ή επιχείρησης.
Η τεκμαρτή φορολόγηση σε συνδυασμό με τη γενίκευση της χρήσης ηλεκτρονικών συστημάτων και διασταυρώσεων δικαίως ή αδίκως πλήττει μια μεγάλη κατηγορία πολιτών.
Μπορεί εμμέσως να ελαφρύνει μια μεγαλύτερη κατηγορία γιατί η αύξηση των εσόδων δίνει τη δυνατότητα για φοροελαφρύνσεις αλλά αυτοί που πλήττονται όπως συμβαίνει με τις κατηγορίες ειδικών προνομίων έχουν πιο συμπαγή χαρακτηριστικά σαν κατηγορία.
Μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα είναι μια οικονομία με τεράστιο αριθμό μικρών επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελματιών κάτι που αιτιολογεί το ύψος της «μαύρης οικονομίας» και φοροδιαφυγής.
Η κατηγορία αυτή είναι εκτός τραπεζικού συστήματος γιατί οι τράπεζες χρειάζεται να δουν έναν ισολογισμό ή μια φορολογική δήλωση με θετικό αποτέλεσμα για να εκτιμήσουν το αξιόχρεο και να δανείσουν.
Επιπλέον, η εφαρμογή της τεκμαρτής φορολόγησης και των ηλεκτρονικών ελέγχων συμπίπτει με μια περίοδο δομικών αλλαγών στο λιανεμπόριο και την αγορά υπηρεσιών όπου οι πολυεθνικές αλυσίδες και οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες αποσπούν βίαια μερίδια αγοράς εξοστρακίζοντας μικρές επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες.
Είναι αναμενόμενο ένα πλήθος που αντιμετωπίζει πρόβλημα λόγω αλλαγής των συνθηκών και έντασης του ανταγωνισμού να είναι δυσαρεστημένο και να αποδίδει την οικονομική καταστροφή του στην τεκμαρτή φορολόγηση κλπ.
Προσθέστε στα παραπάνω και εξωτερικούς παράγοντες όπως η ενεργειακή κρίση με την αύξηση του κόστους και τις πληθωριστικές πιέσεις και θα έχετε ένα εκρηκτικό μείγμα. Το ίδιο ισχύει και για την αύξηση του κατώτατου μισθού (η επιστολή που ακολουθεί είναι διαφωτιστική).
Βέβαια, η βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας απαιτεί μεγαλύτερες επιχειρήσεις οι οποίες θα διοικούνται αποδοτικότερα από τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις. Αυτό όμως λίγοι μπορούν να το αντιληφθούν... το ίδιο και τις μακροπρόθεσμες συνέπειες του ενός και του άλλου μοντέλου.
Αντιθέτως, αυτό που εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας είναι οι συνέπειες στη ζωή του όταν η επαγγελματική του δραστηριότητα περιέρχεται σε αδιέξοδο.
Από εκεί προκύπτει ο κύριος όγκος της δυσαρέσκειας που εισπράττει η κυβέρνηση. Η αδυναμία απάντησης στο ζήτημα από τα κόμματα της συστημικής αντιπολίτευσης είναι ένας λόγος που δεν εισπράττουν οφέλη εν αντιθέσει με τα κόμματα της «παλαβής» αντιπολίτευσης...
* Ο Θάνατος του Εμποράκου είναι ένα θεατρικό έργο του 1949 γραμμένο από τον Αμερικανό θεατρικό συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ. Το έργο έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ τον Φεβρουάριο του 1949, με 742 παραστάσεις. Πρόκειται για μια τραγωδία δύο πράξεων που διαδραματίζεται στα τέλη της δεκαετίας του 1940 στο Μπρούκλιν που ιστορείται μέσα από ένα μοντάζ αναμνήσεων, ονείρων και επιχειρημάτων του πρωταγωνιστή Γουίλι Λόμαν, ενός πωλητή πλασιέ που είναι απελπισμένος από τη ζωή του και φαίνεται να διολισθαίνει προς την άνοια.
Κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ του 1949 και το βραβείο Tony για το καλύτερο θεατρικό έργο. Θεωρείται από ορισμένους κριτικούς ως ένα από τα σπουδαιότερα θεατρικά του 20ου αιώνα. Το έργο επιλέχθηκε ως ένα από τα καλύτερα έργα της περιόδου 1948-1949, με μια έκδοση σε αποσπάσματα που δημοσιεύτηκε στο The Burns Mantle Best Plays του 1948-1949.
Περισσότερα: Ο θάνατος του εμποράκου
Μήνυμα 1)Αύξηση κατώτατου και άλλα ήθη
Αξιότιμε κ. Στούπα,
Καλή νέα αρχή! Σας γράφω την επιστολή γιατί φαίνεται πως κάποιοι που κρατάνε μολύβι και χαρτί δεν ξέρουν πως να τα χρησιμοποιούν.
Βρέθηκα λοιπόν με στέλεχος της κυβέρνησης τις προάλλες σε κοινωνική εκδήλωση και λόγω της παλιάς γνωριμίας και του ελαφρού κλίματος του εξήγησα ευγενικά την ανησυχία μου για την αύξηση του κατώτατου μισθού.
Μου είπε ένα ξερό «50€ είναι, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου» κι έφυγε ενοχλημένος από τα λόγια μου για διπλανή παρέα.
Κι εξηγώ για να μην παρεξηγηθώ. Στην επιχείρηση μας έχουμε 9 υπαλλήλους. Δύο άτομα αμείβονται με τον βασικό και τα υπόλοιπα ανεβαίνουν 50€-100€ το καθένα (αναλόγως με τις ευθύνες και τις σπουδές) έως και τα 1500€. Τι θα συμβεί λοιπόν αν ανεβεί ο μισθός ενός κατά 50€; Αυτοί που η απόσταση μειώθηκε από τον απο κάτω θα ζητήσουν αύξηση γιατί θα θεωρούν (και δικαίως ως έναν βαθμό) πως πρέπει να υπάρχει μια διαφορά λόγω άλλων ευθυνών, σπουδών κλπ. Και φυσικά αυτό θα φτάσει και έως τα πάνω σκαλοπάτια. Δλδ αντί για 100€ τον μήνα θα έχουμε 450€ τον μήνα μισθολογικά έξοδα παραπάνω (στην καλύτερη γιατί κάποιος μπορεί να ζητήσει ποσοστιαία αύξηση κι εκεί το πράγμα ξεφεύγει).
Να το πάμε ετήσια; 450€*14=6.300€. Πολλά ε; δλδ εγώ κι ο συνεταίρος μου πρέπει να ζήσουμε με 3.150€ λιγότερα. Μήπως τώρα φαίνονται κάπως περισσότερα;
Αυτά τα 3.150€ καταλάβατε από που θα τα πάρω ή πως θα τα πάρω; μάλλον, αυξάνοντας την προσωπική δουλειά φυσικά (δουλεύω ήδη 60-70ώρες την εβδομάδα) γιατί η παραγωγικότητα να ανέβει 5% σε ένα έτος σε μια μικρή επιχείρηση είναι κάπως δύσκολο. Και φυσικά αν το παιχνίδι δεν βγαίνει θα κάνουμε αυξήσεις τιμών (ουπς! Να'τος ο πληθωρισμός)
Καταλαβαίνω απολύτως πως ο πληθωρισμός καταπίνει τους μισθούς αλλά, το να καταπιεί η κυβέρνηση τις επιχειρήσεις θα σκοτώσει τη μισθωτή εργασία στο τέλος γιατί ο λογαριασμός δεν θα βγαίνει. Κι όταν ο λογαριασμός δεν βγαίνει έρχονται απολύσεις κάποια στιγμή και το ωραίο παραμύθι της χαμηλής ανεργίας θα είναι ιστοριούλα για το τζάκι. Και που να μπουν και οι 3τίες στο παιχνίδι.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας
Με τιμή,
Κορδαλής Νίκος
ΥΓ η παραγωγικότητα μια μικρής επιχείρησης ανεβαίνει εύκολα ως έναν βαθμό αλλά κάποια στιγμή κολλάει γιατί η φορολογία σου απαγορεύει να ανέβεις στα μεγαλομεσαία σκαλοπάτια
