Η μαρξιστική Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, δεν συγχώρεσε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για το γεγονός πως διαχειρίσθηκε με επιτυχία δύο κρίσεις, συσπειρώνοντας συγχρόνως, την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.
Έτσι, σήμερα, μόλις περιορίσθηκαν οι περιορισμοί της κίνησης έβαλαν σαν στόχο να υπονομεύσουν την προσπάθεια τής ομαλοποίησης τής κατάστασης. Επιδιώκουν να αναζωπυρωθεί η επιδημία, ώστε να επιβληθεί ένα νέο lockdown.
Δεν μπορεί να δοθεί άλλη εξήγηση στο γεγονός των αλλεπάλληλων κινητοποιήσεων. Ενδεικτικά αναφέρω την πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΚΚΕ, τις συγκεντρώσεις του Ανταρσύα, των ΛΟΑΤΚΙ, των «έντεχνων» καλλιτεχνών και τέλος την συγκέντρωση της Κυψέλης που οργανώθηκε και από το επίσημο site του ΣΥΡΙΖΑ το Left. Και όλα αυτά μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα.
Όλοι αυτοί δεν γνωρίζουν πως είναι δυνατόν με αυτές τις συγκεντρώσεις να επανακάμψει η επιδημία; Το γνωρίζουν. Στην Ισπανία η υγειονομική καταστροφή επήλθε και από δύο μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις.
Δεν γνωρίζουν οι καθοδηγητές αυτών των συγκεντρώσεων πως παραβαίνουν τον νόμο, καθώς δεν τηρούν τους στοιχειώδεις κανόνες προστασίας; Το γνωρίζουν. Μεγάλοι άνθρωποι είναι.
Είναι δυνατόν να ιεραρχούν το δικαίωμα να διαδηλώνουν πάνω από την ανθρώπινη ζωή; Τόσος φανατισμός;
Προς Θεού, δεν αναφέρομαι στις νέες και στους νέους που βγαίνουν έξω για να ξεσκάσουν, μετά από 45 ημέρες εγκλεισμού. Όχι πως και από αυτούς δεν μπορεί να γίνει η ζημιά, αλλά τουλάχιστον δεν υπάρχει πρόθεση. Το ξέσπασμα τους είναι αυθόρμητο και φυσιολογικό, χωρίς πολιτική καθοδήγηση.
Τι σημαίνει όμως ένα νέο lockdown;
Αναμφίβολα θα είναι ένα πισωγύρισμα, καθώς θα υποχρεωθεί και πάλι μια ολόκληρη χώρα να ξανακλειστεί μέσα στα σπίτια. Ηδη οι ψυχικές αντοχές από τον πρώτο εγκλεισμό έχουν κλονισθεί και ένας δεύτερος πιθανόν να προκαλέσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Ομως η μεγάλη ζημία θα γίνει στην οικονομία. Σήμερα, γίνεται ένας προγραμματισμός για να φουλάρουν οι μηχανές τέλη Ιουνίου. Η ρευστότητα υπάρχει, το ζητούμενο πλέον είναι η ταχύτατη και ορθολογική κατανομή της.
Ετσι, είναι πιθανόν η ζημία στην οικονομία να είναι και κοινωνικά και πολιτικά αντιμετωπίσιμη. Κάτι που σημαίνει ότι η πολιτική κυριαρχία της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού θα εξακολουθεί να ισχύει, παρά τις όποιες δυσκολίες.
Αν όμως η επιδημία επανακάμψει και οι οικονομικές λειτουργίες ξανανεκρωθούν, τότε όλο το κυβερνητικό πλάνο οδηγείται σε πλήρες αδιέξοδο. Η οικονομία της Ελλάδος θα έχει υποστεί συντριπτικό πλήγμα.
Σε πολιτικό επίπεδο, αυτό μεταφράζεται σε κρίση εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, με την επανεμφάνιση των «αγανακτισμένων» που θα υπάρχουν λόγω της αύξησης της ανεργίας.
Αυτό το έργο ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει να το παίζει πολύ καλά. Ολα τα στελέχη του αντιλαμβάνονται πως σε μιαν, υπό ομαλοποίηση, οικονομία το κόμμα τους δεν έχει καμιά ελπίδα να επανέλθει στην εξουσία.
Και γι΄αυτό προβοκάρουν. Καλούν σε συγκεντρώσεις, ώστε τελικά η κατάσταση, σε όλα τα επίπεδα, να ξεφύγει από τον έλεγχο της κυβέρνησης. Να ξαναζήσουμε ημέρες του 2011.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα των έκρυθμων καταστάσεων. Και αγωνίζεται να τις προκαλέσει.
Αλλωστε, αυτός είναι ο ορισμός της προβοκάτσιας.
