Την Κυριακή που πέρασε παρουσίασα στην εκπομπή μου την πρώτη δημοσκόπηση που έγινε για τον Κώστα Τασούλα, μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του (για διορισμό πρόκειται στην ουσία) στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Ομολογώ ότι τα ποσοστά αποδοχής του ειδικά στο Κέντρο, με εξέπληξαν. Περισσότερο όμως με εξέπληξε η αυθόρμητη πρώτη αντίδραση κάποιων στελεχών του ΠΑΣΟΚ (της υπόλοιπης αριστεράς όχι) μόλις είδαν τους σχετικούς πίνακες. Ξέρετε τι είπαν; Οι πιο ήπιοι μουρμούρισαν ένα «εγώ αυτά δεν τα πιστεύω» και οι πιο σκληροί «καλά τώρα, η δημοσκόπηση είναι φτιαχτή».
Σας θυμίζουν κάτι αυτές οι αντιδράσεις; Μήπως τον ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2016 μέχρι και το 2023; Τότε που η ΝΔ ήταν σταθερά μπροστά στις δημοσκοπήσεις (και στην κάλπη του 2019), με τους ΣΥΡΙΖΑίους να καταγγέλλουν διαρκώς δημοσκοπικές απάτες; Ώσπου έφτασε η συντριβή τους το 2023, για να αποδειχθεί ότι όλα αυτά τα χρόνια, αν υπήρχε κάποια αλλοίωση δημοσκοπικών στοιχείων, γινόταν υπέρ τους και όχι εναντίον τους. Οι δημοσκόποι έδιναν μια διαφορά 6-8 μονάδες και τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε με 20. Έκτοτε, οι ΣΥΡΙΖΑίοι το έκοψαν το παραμύθι. Για να εμφανιστούν εσχάτως κάποιοι του ΠΑΣΟΚ να πάρουν τη σκυτάλη. Ευτυχώς, όχι όλοι και όχι το επίσημο ΠΑΣΟΚ.
Αυτό το είδος της πολιτικής, όσο εύκολο είναι στην άσκηση του, τόσο αυτοκτονικό αποδεικνύεται σε βάθος χρόνου. Είναι η τέλεια συνταγή για να ξεκόψει ένα κόμμα από την πραγματικότητα και να μεταφερθεί σ’ έναν βολικό φαντασιακό κόσμο, στον οποίον όλα είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του. Κι ύστερα έρχεται ένα πρωί ο πραγματικό κόσμος και του κάνει τη μούρη κρέας. Διότι η φράση «μα δεν γίνεται ο Τασούλας να έχει τέτοια δημοφιλία στο Κέντρο», δείχνει απόλυτη άρνηση της πραγματικότητας. Ε, να που γίνεται. Κι αν αντί να αναρωτηθούν «τι σκέφτομαι λάθος;» αντιδρούν με τον μεταφυσικό αφορισμό «η δημοσκόπηση είναι φτιαχτή», τότε πάνε ντουγρού για να πάθουν ό,τι έπαθε και ο Αλέξης το 2023.
Για να το γενικεύσω, εγώ διαφωνώ με τη γραμμή της ΝΔ ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι πράσινος ΣΥΡΙΖΑ. Επιβεβαιώνω όμως ότι μια μερίδα στελεχών του αρχίζει να ΣΥΡΙΖίζει επικίνδυνα. Ξέρετε γιατί; Διότι ο λαϊκισμός είναι ο εύκολος τρόπος άσκησης της πολιτικής. Ούτε επεξεργασίες θέλει, ούτε δύσκολες επιλογές χρειάζεται, ούτε συγκρούσεις και δυσαρέσκειες πυροδοτεί. Καταστροφολογεί δίχως εξαιρέσεις, λέει στον καθένα αυτά που θέλει ν’ ακούσει και υπόσχεται στους πάντες τα πάντα. Απλά και εύκολα πράγμα, για τα οποία δεν χρειάζεται να στύβει κανείς το κεφαλάκι του, ούτε να λέει στον απέναντι δυσάρεστα πράγματα.
Μόνο που στη συνέχεια έρχεται η κάλπη και ο λαϊκιστής αντιλαμβάνεται ότι παρά τη μεγαλοθυμία του προς όλους, τελικά απευθύνεται σε μειοψηφικό ακροατήριο. Καθότι σε κανονικές συνθήκες, ο μέσος άνθρωπος μπορεί να ξεχωρίσει τον ψεύτη που τον δουλεύει από τον ειλικρινή που προσπαθεί. Δεν θέλω δε να μνημονεύσω καν την περίπτωση που η λαϊκίστικη πολιτική επικρατήσει και κληθεί να κυβερνήσει, διότι υπάρχει και αυτή η πιθανότητα. Εκεί έρχεται η πραγματικότητα και της δίνει τέτοια μπουνιά καταπρόσωπο, που χάνει τον κόσμο. Και πάει από τον θρίαμβο στην κατάρρευση σε χρόνο μηδέν. Θυμηθείτε τον Γιώργο. Πως ήρθε και πως έφυγε…
