Το κίνημα κατά της Ρωσικής εισβολής σε όλα τα πλάτη και μήκη της Ευρώπης είναι συγκλονιστικό. Ειδικά στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, που είχαν υποστεί τα πάνδεινα από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και την πτώση του παραπετάσματος, που είχε χωρίσει την Ευρώπη στα δύο.
Σε δυο χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η πρώτη είναι η Κύπρος, λόγω της επιλογής της να υποδεχθεί τους Ρώσους ολιγάρχες, τα κεφάλαια τους και τις εταιρικές τους δραστηριότητες. Και η δεύτερη χώρα είναι η Ελλάδα λόγω μιας ιδεοληπτικής διαστροφής που κρατάει εδώ και χρόνια.
Έτσι οι Κύπριοι για τη «μπίζνα» και οι Έλληνες για τη διάχυτη ρωσοφιλία και πουτινολατρεία, αποτελούν τους δυο λαούς της Ευρώπης, που στέκονται στο πλευρό του εισβολέα. Οι πρώτοι έχουν σκληρά οικονομικά συμφέροντα με τη Ρωσία. Είναι υπαρκτή μια εξάρτηση του κυπριακού οικονομικού οικοσυστήματος από τα κεφάλαια των Ρώσων ολιγαρχών. Ασθενέστερη από παλαιότερα, αλλά υπαρκτή.
Οι δεύτεροι, δεν έχουν κανένα οικονομικό συμφέρον, πέραν των ευαγγελιστών του ρωσικού καθεστώτος, που όλως τυχαίως, από το 2009 μέχρι και σήμερα έχουν σηκώσει το λάβαρο του αντιευρωπαϊσμού, στηρίζοντας τους αγανακτισμένους, το αντιμνημόνιο, την έξοδο από το ευρώ, το πέρασμα στη δραχμή, το «όχι» του δημοψηφίσματος και την απομάκρυνση της Ελλάδας από το δυτικό κόσμο.
Για τους ακροδεξιούς και τυχάρπαστους υποστηρικτές του Πούτιν και εχθρούς της Δύσης δεν έχουμε να πούμε κάτι, ούτε να ανοίξουμε διάλογο μαζί τους. Τη δουλειά τους κάνουν και αμείβονται γι’ αυτήν. Ένας από τους σκληρότερους πολέμιους της ευρωπαϊκής θέσης της Ελλάδας, της Ευρωπαϊκής ένωσης και του ΝΑΤΟ, ο αυτοαποκαλούμενος πρίγκηπας του αντιμνημονίου, που διατηρούσε τοξικές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, αποδείχθηκε μετά θάνατον, ότι είχε εξασφαλίσει το οικονομικό μέλλον του ιδίου και της οικογένειας του, αγοράζοντας σειρά ακινήτων στη φασιστική Ευρώπη και τις καταραμένες Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά και οι αρχηγοί του κόμματος, που εμπορεύεται τις ιδιόχειρες επιστολές του Ιησού, σύμφωνα με το «πόθεν έσχες» που υποβάλουν στη Βουλή, τα κεφάλαια τους τα έχουν στις γερμανικές τράπεζες και όχι στις τράπεζες της Ρωσίας που τόσο θαυμάζουν και υπερασπίζονται.
Θα μου πείτε, ότι το ίδιο συμβαίνει και με τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου του Σύριζα, που ενώ φλέρταραν με τη δραχμή και εξύφαιναν τα σενάρια για την έξοδο από το ευρώ, είχαν εξασφαλίσει το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους, μέσω των γιγαντιαίων επενδύσεων τους στα τρισκατάρατα funds, στις ευρωπαϊκές τράπεζες – γεράκια και μέσω των εσπευσμένων μεταφορών κεφαλαίων στο εξωτερικό λίγο πριν από την επιβολή των capital controls. Το δικό μας κεφάλι ήταν, που παιζόταν στο τραπέζι. Το δικό τους, ήταν εξασφαλισμένο στο Σίτυ του Λονδίνου και στις τράπεζες των Βρυξελών.
Ούτε θα πούμε κάτι για τα σταλινικά απολιθώματα του ΚΚΕ, που ακόμα αναπολούν σφυροδρέπανα, αγάλματα του Λένιν και του Στάλιν, κόκκινους στρατούς, κόκκινες πλατείες, κολχόζ, κομσομόλ, κομιντέρν, Βαρσοβίες, συνέδρια, παράσημα, ταξικούς αγώνες, μπολσεβίκικες επαναστάσεις και εμφυλίους πολέμους.
Δεν αναφερόμαστε σε αυτούς. Αναφερόμαστε στους υπόλοιπους πολίτες της Ελλάδας, που σε ποσοστό πάνω από το 50% στέκονται είτε «στις ίσες αποστάσεις», είτε στο πλευρό της Ρωσίας, απλά και μόνο διότι η κυβέρνηση στέκεται στο πλευρό της Ουκρανίας και της Ελευθερίας. Αρνούνται να ταχθούν στο πλευρό των συμφερόντων της Ελλάδας, διότι στην κυβέρνηση βρίσκεται η Νέα Δημοκρατία, ασκώντας με αυτόν τον τρόπο ένα είδος ιδιότυπης αντιπολίτευσης.
Αναφερόμαστε σε αυτούς, που ήταν υπέρ της αυτοδιάθεσης των λαών, υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που βλέπουν σήμερα τη Ρωσία να δηλώνει ότι η Ουκρανία δεν έχει καν λόγο ύπαρξης και ότι μια χώρα 40 εκατομμυρίων κατοίκων, πρέπει να προσαρτηθεί σε μια άλλη χώρα.
Αναφερόμαστε σε αυτούς, που ενώ θαυμάζουν το δημοκρατικό και κοινωνικό πλαίσιο χωρών όπως είναι η Σουηδία, δέχονται απαθείς να απειλείται η χώρα αυτή, από τη Ρωσική επιθετικότητα.
Αναφερόμαστε σε αυτούς, που ενώ είχαν σταθεί στο πλευρό του κινήματος της Solidarność, το 1980 στο Γκνάσκ της Πολωνίας, σήμερα δεν την υπερασπίζονται απέναντι στις Ρωσικές απειλές.
Αναφερόμαστε σε όλους αυτούς, που ενώ υποστηρίζουν τους πάντες και τα πάντα σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης, δε βρίσκουν μια λέξη να πουν για τους Έλληνες του ζουν στην Ουκρανία, των οποίων η ζωή κρέμεται κάτω από το μαχαίρι των Τσετσένων μισθοφόρων.
Αναφερόμαστε σε αυτούς που έχουν λιώσει τα παπούτσια τους, σε αντιπυρηνικές διαδηλώσεις ακόμα και για ειρηνικούς σκοπούς, που αδυνατούν να πουν έστω κι ένα φωνήεν για τις απειλές για τη χρήση πυρηνικών όπλων από την πλευρά της Ρωσίας.
Αναφερόμαστε σε αυτούς που ενώ όλα αυτά τα χρόνια δήλωναν ότι ήταν με τον αδύναμο, με τον αδικημένο και τον κυνηγημένο, σήμερα για λόγους αντιπολιτευτικούς, αδυνατούν να πουν, «ναι, είμαι με τους Ουκρανούς», «ναι, είμαι με την ελευθερία», «ναι, είμαι με την αυτοδιάθεση», «ναι, είμαι με τον αυτοπροσδιορισμό», «ναι, είμαι με τη δημοκρατία».
Αναφερόμαστε σε αυτούς, που πάνε να κρύψουν την υποκρισία τους, παρακολουθώντας συναυλίες για την ειρήνη, τη φιλία, την αγάπη και το μικρό σπίτι στο λιβάδι. Σε αυτούς που γίνονται θύματα των καλλιτεχνών, που όπως λέει το τραγούδι που ερμηνεύει ο Γιώργος Νταλάρας, «με τραγούδια για τη φτώχεια και την ξενιτιά, ρετιρέ παίρνω στην Κηφισιά».
Αναφερόμαστε σε αυτούς, που για χάρη του αντιπολιτευτικού τους μένους, έχουν χάσει την ανθρωπιά τους και την αγάπη τους για την ελευθερία.
