Ο Κωνσταντίνος μπήκε στο γραφείο χωρίς δισταγμό, ευθυτενής, χαμογελαστός με πλήρη ποδηλατική εξάρτυση και την ειδική θήκη του delivery στην πλάτη του. Εργαζόμενος σε μια από τις πλατφόρμες γρήγορης παράδοσης, που βλέπουμε πλέον όλο και πιο συχνά στην πόρτα μας ή στο δρόμο.
Ζήτησε ευγενικά να ακουμπήσει στην καρέκλα τη θήκη με το φαγητό μου, έβγαλε προσεκτικά τη χάρτινη σακούλα και την τοποθέτησε πάνω στο γραφείο μου. «Κάνατε καλή επιλογή, στην κατηγορία φαγητού που διαλέξατε» είπε δίνοντας μου την ευκαιρία να τον ρωτήσω «έτσι λέτε;». Με βεβαίωσε με φυσικότητα ότι ναι, έκανα πολύ καλή επιλογή.
Ο Κωνσταντίνος δεν έχει την κλασσική σχέση εργασίας με την επιχείρηση που εξυπηρετεί. Δεν έχει «αφεντικό» τον ιδιοκτήτη του εστιατορίου. Πιθανόν, να μην έχει ιδέα ποιος είναι το αφεντικό. Να μην τον έχει δει ποτέ. Να μην ξέρει αν είναι έξυπνος ή χαζός. Καλός ή κακός. Γνωρίζει όμως ή έδειξε πως γνωρίζει καλά το μαγαζί που εκλήθη να εξυπηρετήσει ως διανομέας. Εργαζόμενος «εμμέσως» στην επιχείρηση έκανε το καλύτερο για αυτήν. ‘Ίσως να έκανε περισσότερα από τον «κλασσικό» εργαζόμενο της ίδιας επιχείρησης! Τη διαφήμισε με τον καλύτερο τρόπο, κι ας μην είχε θεωρητικά, κάτι παραπάνω να κερδίσει. Ούτε καν να προσβλέπει σε μεγαλύτερο φιλοδώρημα! Αυτό είχε ήδη καταχωρηθεί από μένα στην ηλεκτρονική πλατφόρμα που διαχειρίστηκε την παραγγελία μου. Διάβασα προσφάτως ένα σχετικό άρθρο για την επιχείρηση διανομής στην οποία ο Κωνσταντίνος εργάζεται.
Ξεκίνησε ως νεοφυής επιχείρηση στο Ελσίνκι πριν από 7 χρόνια και σήμερα λειτουργεί σε 23 χώρες ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Η διασύνδεσή της με τις εγχώριες εμπλεκόμενες επιχειρήσεις είναι απολύτως ηλεκτρονική! Καμιά συμβαλλόμενη πλευρά δεν μπορεί να κρύψει κάτι. Από τον αριθμό των παραγγελιών μέχρι το ύψος του φιλοδωρήματος. Δεν μπορεί το εστιατόριο να μην κόψει απόδειξη. Ούτε η εταιρεία διανομής να «τσεπώσει» το φιλοδώρημα του Κωνσταντίνου.
Σε αυτή τη συναλλαγή μέτρησα τέσσερις κερδισμένους: το εστιατόριο που έχει ένα αξιόπιστο delivery χωρίς το λειτουργικό κόστος που συνεπάγεται εξυπηρέτηση με ίδια μέσα. Την εταιρία διανομής, που αυξάνει το μερίδιο της στην αγορά. Το κράτος που δε χάνει έσοδα. Και φυσικά εμένα ως καταναλωτή.
Ο Κωνσταντίνος ως εργαζόμενος, είναι στην πλευρά των κερδισμένων θα ρωτήσει κάποιος ευλόγως; Ως φυσικό πρόσωπο απάντησε θετικά. «Ναι! Μαζεύω τα χρήματα για το μεταπτυχιακό μου» είπε και έβαλε ξανά τον σάκο της διανομής στην πλάτη του. Κάποιος θα πει ότι ο Κωνσταντίνος δεν είναι κανονικό δείγμα όσων εργάζονται ως delivery. Η θεώρηση του και η λογική του όμως είναι λογική ενός εργαζόμενου χωρίς φυσικό εργοδότη σε έναν πολύπλοκο σύγχρονο κόσμο.
