Αν κάτι μας εντυπωσιάζει στην ομάδα των «Τεσσάρων Φειδωλών - Frugal Four» χωρών της ΕΕ που επέμεναν πεισματικά στην επιβολή μνημονίων προκειμένου οι χώρες του Νότου να έχουν πρόσβαση στα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης, είναι η πολιτική τους ταυτότητα. Η Δανία και η Σουηδία κυβερνώνται από Κεντροαριστερούς- Σοσιαλδημοκράτες, η Ολλανδία από μια μάλλον μετριοπαθή κεντροδεξιά κυβέρνηση ενώ ο πιο «σκληρός» συγκριτικά με τους υπόλοιπους, καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς, δεν κάνει ό,τι θέλει γιατί συγκυβερνά με τους Πράσινους.
Δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που αρκετοί σχολίαζαν με ανακούφιση το σχηματισμό στον ευρωπαϊκό Βορρά κυβερνήσεων Σοσιαλδημοκρατών που θα «διέσωζαν» το χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη μερκελική εμμονή στις πολιτικές λιτότητας, αυτοί που θα έβαζαν «τους ανθρώπους πάνω από τους αριθμούς».
Αυτοί ήταν που μέχρι χθες τα ξημερώματα, πριν ανακοινωθεί η συμφωνία της Συνόδου Κορυφής εμφανίζονταν ανυποχώρητοι σε θέματα του Κράτους του Δικαίου και την ανάγκη πίεσης της Ουγγαρίας και του Βίκτορ Όρμπαν.
Πριν αλέκτωρ φωνήσαι έστω και άπαξ τα ξέχασαν όλα αυτά τα υψιπετή, με αποτέλεσμα ο Όρμπαν, σύμφωνα με τους αναλυτές, να θεωρείται από τους κερδισμένους της μεγάλης διαπραγμάτευσης αφού και τα κονδύλια που αναλογούν στη χώρα εξασφάλισε στο ακέραιο και δεν του ασκήθηκε καμία απολύτως πίεση για την κατάλυση της δημοκρατίας στη χώρα του.
Άλλος ένα ευρωπαϊκός μύθος έρχεται να καταρρεύσει με πάταγο. Και όπως συμβαίνει με τους ευρωπαϊκού μύθους στους οποίους πρωταγωνιστεί πάντα μια Ευρώπη «τίμια, καλή και αγαθή» που έχει διδαχθεί από την ιστορία της, έχει μετανιώσει πικρά και έχει δεσμευτεί να λειτουργεί ως φάρος δικαιοσύνης στον πλανήτη στους αιώνες των αιώνων, κάθε κατάρρευση τους δεν επιφέρει την κάθαρση αλλά προκαλεί οδύνη.
Η ήπειρος της δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου έχει στις τάξεις της μια δικτατορία την οποία συντηρεί με κονδύλια και την αφήνει ανενόχλητη να καταλύει το κράτος δικαίου ενώ τις αποφάσεις για το μεταναστευτικό τις αναβάλλει διαρκώς. Συνεχίζει τις μπίζνες με την Κίνα χωρίς να εκστομίζει μισή κουβέντα για τις θηριώδεις παραβιάσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου στη χώρα αυτή.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ιδρύθηκε για να αποτινάξει από πάνω της τις στάχτες του Ολοκαυτώματος, της απόλυτης ντροπής στην ιστορία του ανθρώπινου είδους. Οι «πατέρες» της δεσμεύθηκαν να προκρίνουν πάντα το δίκαιο και την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου γιατί ήξεραν εκείνοι, όπως ξέρουμε κι εμείς, ότι οι γενοκτονίες είναι εξαιρετικά πιθανό να ξανασυμβούν.
Όλα αυτά έχουν περάσει οριστικά σε δεύτερη μοίρα. Το Κράτος Δικαίου, τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η προστασία των προσφύγων, είναι πλέον μόνο λέξεις που δεν συγκινούν και κανένα. Και οι Σοσιαλδημοκράτες, που αποδείχθηκαν πιο δεξιοί από τη σκληρή δεξιά τελικά κατάντησαν άλλο ένα σύντομο, ευρωπαϊκό ανέκδοτο.
Το μέλλον προβλέπεται ζοφερό και ήδη τα forte του Ύμνου της Χαράς από την 9η του Μπετόβεν δεν αρκούν για να καλύψουν τις φωνές των πολιτικών κρατούμενων,των βασανισμένων, των κατατρεγμένων που έβλεπαν στην Ευρώπη το τελευταίο τους καταφύγιο.
Ο πολιτικός χειμώνας της Ευρώπης ξεκίνησε και θα κρατήσει πολύ.
