Της Μαρίας Χούκλη
Ξεκίνησε ως σχετικά απλή υπόθεση διερεύνησης ροών μαύρου χρήματος με τον αστείο κωδικό «Πλυντήριο αυτοκινήτων» και έφθασε να συνταράσσει τη Βραζιλία, φέρνοντάς την στα πρόθυρα εθνικού διχασμού.
Η Πρόεδρος, Dilma Rousseff, απειλείται με αποπομπή από το αξίωμα και με δίκη από τη Γερουσία με την κατηγορία ότι χρησιμοποίησε παράνομα κεφάλαια κρατικών τραπεζών προκειμένου να κλείσει τρύπες του προϋπολογισμού. O New Yorker την παρομοιάζει με τον Nixon που επανεξελέγη τον Νοέμβριο του 1972 και αναγκάστηκε να παραιτηθεί δύο χρόνια αργότερα εξαιτίας του Watergate. Η Rousseff επανεξελέγη τον Οκτώβριο του 2014 και ενάμιση χρόνο μετά φαίνεται μάλλον απίθανο να ολοκληρώσει τη θητεία της, αν και δεν έχει αποδειχθεί, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του εισαγγελέα που είναι επικεφαλής των ερευνών ότι καρπώθηκε η ίδια όφελος από το σκάνδαλο Petrobras των 2,8 δισ. δολαρίων.
Η βραζιλιάνικη εκδοχή του κυρίου Καθαρά Χέρια ακούει στο όνομα Sergio Moro. Ο 43χρονος SuperMoro, όπως τον αποκαλούν πλέον, θεωρείται από τους πλέον ειδικούς σε υποθέσεις ξεπλύματος χρήματος. Με σπουδές και στο Harvard, έχει στον ενεργητικό του πολλές επιτυχίες στον τομέα πάταξης της διαφθοράς. Μόνο που μέχρι τώρα δρούσε αθέατος, ως φορέας μιας απρόσωπης εξουσίας, όπως πρέπει να είναι οι λειτουργοί της Θέμιδος.
Το σκάνδαλο «Lava Jato - Petrobras» τον μετέτρεψε σε σταρ. Αφέθηκε να μετατραπεί σε σταρ, σύμφωνα με την Eliane Brum, πολυβραβευμένη για τη δουλειά της Bραζιλιάνα δημοσιογράφο. Τον επικρίνει, γιατί ενώ θα μπορούσε –όπως λέει– να αρνηθεί να παίξει τον ρόλο του ήρωα που σώζει το έθνος από τους «κακούς», δηλαδή τη Rousseff και τον πολιτικό μέντορά της Lula, ο εισαγγελέας παραδίδει νουθεσίες στους πολιτικούς και στα κόμματα «να ακούν τη φωνή του λαού στους δρόμους»!
Και όχι, μόνο αυτό: με γραπτές και τηλεοπτικές δηλώσεις, ο δικαστικός λειτουργός εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στους Βραζιλιάνους για τη λατρεία που του δείχνουν. Μέχρι και T-shirts κυκλοφόρησαν με τον σύνθημα «Εμπιστευόμαστε τον Moro».
Η δημοτικότητά του εκτινάχθηκε στα ύψη, όταν ενέκρινε την προσαγωγή για ανάκριση του πρώην Προέδρου Lula, χωρίς να υπάρχουν στοιχεία εις βάρος τους. Ο ίδιος έκανε στα στραβά μάτια όταν διέρρευσε στον Τύπο υποκλαπείσα συνομιλία της Rousseff με τον Lula, στην οποία ακουγόταν ότι θα τον κάνει υπουργό.
Ο εισαγγελέας δικαιολόγησε την παραβίαση του απορρήτου, αποφαινόμενος ότι στις δημοκρατίες η κοινωνία πρέπει να γνωρίζει –έστω και δι'' αυτού του τρόπου– τι κάνουν οι διοικούντες πίσω από τις κλειστές πόρτες! Έγκριτοι νομικοί είπαν ευθέως ότι ο Sergio Moro άνοιξε τον δρόμο για το τέλος του δημοκρατικού κράτους δικαίου. Λειτούργησε σαν πολιτικό στέλεχος,διαπνεόμενο από εκδικητικότητα, σαν σύγχρονος Vyshinsky και όχι ως θεματοφύλακας τήρησης των κανόνων. Συνήργησε στο ηθικό λιντσάρισμα του Lula, πυροδότησε μαζικές διαδηλώσεις από οργισμένα πλήθη που είχαν ήδη καταδικάσει την νυν και τον πρώην Πρόεδρο. Δεν αποκλείεται να προκύψουν αποδεικτικά στοιχεία και να κριθούν ένοχοι και οι δύο, λέει η δημοσιογράφος Eliane Brum. Αλλά αυτό θα το αποφασίσει το δικαστήριο. Όχι τα πλήθη στους δρόμους, όχι ένας ματαιόδοξος εισαγγελέας που θεωρεί εαυτόν συνείδηση του έθνους. Η δικαστική εξουσία πρέπει να είναι απρόσωπη και να περιορίζεται στον συνταγματικό ρόλο της.
Τι τα θέλετε, παντού τα ίδια...
